Αρχική Γιατί το λέμε έτσι; Σέ ἐλεύθερη κατρακύλα ἡ παναρχαία γλῶσσα τῶν Ἑλλήνων

Σέ ἐλεύθερη κατρακύλα ἡ παναρχαία γλῶσσα τῶν Ἑλλήνων

0
ελληνικη γλωσσα
Διαφήμιση

Του Κώστα Δούκα

Ἀνατριχιαστικές ἑλληνοφανεῖς λέξεις καί φράσεις κοσμοῦν πλέον τό καθημερινό λεξιλόγιο τῶν Ἑλλήνων, οἱ ὁποῖοι δέν μιλοῦν πιά καθαρά ἑλληνικά, ἀλλά…ἀλαμπουρνέζικα.

Ἐκτός τῆς καταχρηστικῆς χρήσης ἀγγλικῶν ὃρων καί λέξεων λόγω τεχνολογίας, οἱ Ἓλληνες ἀδιαφοροῦν πλέον γιά τήν σωστή ἐκφορά τῶν λέξεων τῆς μητρικῆς γλώσσας, τήν σωστή ὀρθογραφία, τόν σωστό τονισμό. Καί τό κακό ἀρχίζει ἀπό τούς ἒχοντες δημόσιο λόγο στά κανάλια, δηλαδή τούς πολιτικούς, τούς δημοσιογράφους, τούς ἐπιστήμονεςκαί γενικά τούς δημοσίους ἂνδρες καί γυναῖκες.

Ἒτσι, μετά τό «κουτσογιώργικο» τοῦ ὑπουργοῦ Ἐξωτερικῶν κ. Δένδια στόν ΟΗΕ, ὃτι «ὁ Ἐρντογάν δέν δικαιοῦται διά νά ὁμιλεῖ», ἀκοῦμε καθημερινά λέξεις σόλικες, ἀνύπαρκτες, ἀκόμη καί ἀπό χείλη  ἀξιωματούχων τοῦ κράτους, ὃπως πρόσφατα ἀπό ἀνώτατο στέλεχος τοῦ στρατοῦ πού μίλησε γιά ἐπιβουλέα  ἀντί ἐπίβουλο.  Δέν ὑπάρχει λέξη «ἐπιβουλέας».

«Σοφοί» ἐργατολόγοι μιλοῦν γιά…«ἐνιαιοποίηση τῶν ἐπικουρικῶν συντάξεων, ἂλλοι γιά διακοψιμότητα, γιά περιφερειακότητα, γιά ραγδαιότητα,γιά ἀναλωσιμότητα, γιά τρωτότητα, γιά εὐαλωτότητα, γιά ἀνακυκλωσιμότητα, καί ἂλλες λέξεις παρεμφερεῖς καί…δύσπεπτες, λέξεις σόλικες πού δέν ὑπάρχουν σέ κανένα λεξικό τῆς ἑλληνικῆς γλώσας καί δέν ἐπιτρέπει ἡ γραμματική μας νά σχηματισθοῦν.

Κάποιοι, καί δυστυχῶς εἶναι πολλοί, ἀγνοοῦν καί τυποποιημένες ἐκφράσεις λέγοντας: <Δέν τοῦ ἀναγνωρίσθηκε τό ἐλαφρυντικό τοῦ προτέρου…συντόμου βίου (ΟΠΕΝ εἰδήσεις 11/6/2022). Μετεωρολόγος μᾶς πληροφορεῖ ὃτι <ἡ κακοκαιρία εἶναι σέ πλήρης ὓφεση(ΑΛΦΑ 11/6/22).

How Language Is Processed By You

Στά καλά του νέα ὁ ΣΚΑΪ (13/6/22) μᾶς πληροφορεῖ ὃτι <ἡ Σαντορίνη δέχθηκε ἀπό διεθνές πτήσεις τόσους τουρίστες. Ἂλλος μᾶς λέει ὃτι <στήν ἐκδήλωση χορηγή ἦταν ἡ Καθημερινή> (ΣΚΑΪ 13/6/22), ἐνῶ ἡ ΕΡΤ 1 στίς 11)6)22) στίς εἰδήσεις μᾶς πληροφορεῖ σέ ὑπότιτλο: <τῶν ἒωλων τουρκικῶν αἰτιάσεων, ἀντί τοῦ ὀθοῦ αἲολων.

Ἂλλοι δημοσιογράφοι μᾶς πληροφοροῦν ὃτι <γυναῖκα ἦταν ἡ ἐγκέφαλος τῆς σπείρας καί ἂλλοι ὃτι ὑπάρχει ἐπεῖγον λύση. Ὑφυπουργός Παιδείας ἐπιμένει στό ἀνεξαρτήτου ἡλικίας (ἀντί ἀνεξαρτήτως), ἐνῶ ἂλλος δημοσιογράφος μᾶς πληροφορεῖ ὃτι <εἶχαν μείνει λιμνάζουσα νερά> καί ἂλλος ὃτι ὑπῆρχαν αὐτόπτοι μάρτυρες, ἐνῶ γνωστός ἂνκορμαν ,καθώς καί ἀνώτατος κυβερνητικός παράγων πιστεύουν ὃτι τό ρῆμα ἀνήκω στό τρίτο πρόσωπο τοῦ ἀορίστου εἶναι ἂνηκε καί ὂχι ἀνῆκε.

Η ΤΕΛΕΙΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΓΛΩΣΣΑΣ

 

Πρωταίτιο τοῦ καταντήματος τῆς παναρχαίας ἑλληνικῆς γλώσσας, ἡ ὁποία κρίθηκε ὡς ἡ μόνη κατάλληλη γιά τούς ἠλεκτρονικούς ὑπολογιστές, εἶναι τό ἲδιο τό κράτος πού ἐπί ἒτη τήν ὑπονόμευσε. Καί μόνο ἡ κατάργηση τοῦ πολυτονικοῦ καί ἡ καθιέρωση τοῦ μονοτονικοῦ ἒκανε τήν γλῶσσα μας ἀνάπηρη.

Οἱ σύγχρονοι Ἓλληνες δέν ξέρουν πιά νά τονίσουν τίς λέξεις, ἰδίως οἱ νέοι. Ἡ γραμματική μας εἶχε 12 κανόνες ὀρθοῦ τονισμοῦ τῶν λέξεων. Καί οἱ 12 κανόνες καταργήθηκαν καί ὁ καθένας πλέον τονίζει ὃπως τοῦ ἀρέσει καί ὃπως νομίζει. Δέν ξέρουν πιά, καί δέν τούς ἐνδιαφέρει, ποιές λέξεις εἶναι ὀξύτονες, ποιές παροξύτονες καί ποιές προπαροξύτονες.

Δέν ξέρουν γιατί λέμε ἐφημερίδα καί ὂχι ἐπημερίδα, ἒφιππος καί ὂχι ἒπιπποςκάθειρξη καί ὂχι κάτειρξηἐφ᾽ ἃπαξ καί ὂχι ἐπάπαξἐφησυχάζω καί ὂχι ἐπησυχάζωἐφοπλιστής καί ὂχι ἐποπλιστής κλπ. Δέν ξέρουν πῶς ἀφομοιώνονται καί μετατρέπονται τά σύμφωνα, παρ᾽ὃλο πού χρησιμοποιοῦν καθημερινά τέτοιες λέξεις.

αρχαια ελληνική γλώσσα1

Γράφουν συγχαίρω καί προφέρουν συν-χαίρω, συγγενής ἐνῶ ἐνῶ εἶναι συνγενήςσυμβουλεύω ἐνῶ εἶναι συνβουλεύω. Λένε συνγραφέας καί γράφουν συγγραφέας γράφουν ἂγχος καί προφέρουν ἂνχος. Ἀλλά αὐτά γίνονται μέ γραμματικούς κανόνες, πού ἀγνοοῦν.

Δέν ξέρουν τί θά πεῖ ἀναδιπλασιασμός, πού ἰσχύει γιά τήν μετοχή τοῦ παθητικοῦ παρακειμένου. Κι ὃμως αὐτός ὁ ἀναδιπλασιασμός ὀμορφαίνει τήν γλῶσσα μας. Κι οὒτε πού φανταζόμαστε ὃτι χωρίς αὐτόν δέν θά μπορούσαμε νά μιλήσουμε καλά. Κι ἀκόμη οὒτε μποροῦμε νά ὑποπτευθοῦμε ὃτι οἱ λέξεις τῆς καθημερινῆς ὁμιλίας μας, ἀκόμη καί οἱ πιό λαϊκές, εἶναι μετοχές παθητικοῦ παρακειμένου.

Ὃταν λέμε ἐνθουσιασμένος, χτενισμένος, μεταχειρισμένος, ὑποχρεωμένος, βεβαιωμένος κ.ἂ. προφέρουμε τήν μετοχή τοῦ παθητικοῦ παρακειμένου ἀντιστοίχων ρημάτων πού δέν παίρνουν χρονικό ἀναδιπλασιασμό. Ἀντιθέτως, πάμπολλες εἶναι οἱ λέξεις πού παίρνουν χρονικό ἀναδιπλασιασμό καί τίς λέμε μέ τήν ἲδια εὐκολία καί ἀμερημνησία, χωρίς νά ξέρουμε ὃτι κάποιοι παλαιοί ἂνθρωποι ἒβαλαν τούς κανόνες τῆς γραμματικῆς. Λέμε συγκεχυμένος, τεθλασμένος, πεπειραμένος, τεθωρακισμένος, δεδομένος, ἐγγυημένος κ.ἂ.

Πολλά ρήματα δέν ἒχουν χρονικό ἀναδιπλασιαμό, ἀλλά αὐτό δέν τό γνωρίζουμε. Ἁπλῶς, χρησιμοποιοῦμε τίς λέξεις τῶν προγόνων μας, ὃπως ἀειδιάζω ἀηδιασμένος, ἐπαναστατῶ ἐπαναστατημένος, ἐπιπλώνω ἐπιπλωμένος, ἐνθουσιάζομαι ἐνθουσιασμένος, ζαλίζομαι ζαλισμένος, χτενίζομαι χτενισμένος, πνίγομαι πνιγμένος, ὑποχρεοῦμαι ὑποχρεωμένος, ἐγχειρίζομαι ἐγχειρισμένος καί πολλές ἂλλες.

Ἂν ἂρχιζαν οἱ Ἓλληνες, καί μάλιστα οἱ νέοι, νά ρίχνουν πότε πότε μιά κλεφτή ματιά στό μεγαλεῖο τῶν κανόνων τῆς γραμματικῆς, δέν θά μιλοῦσαν τήν καθομιλουμένη μέ τόσα λάθη, ἀπό ντροπή καί μόνο.

Ἒτσι πού μιλοῦν τήν γλῶσσα μας οἱ σύγχρονοι Ἓλληνες, μοιάζουν μέ τόν κύριο Ζουρντέν στόν <Ἀρχοντοχωριάτη> τοῦ Μολιέρου, ὃταν ὁ δάσκαλος τῆς φιλοσοφίας τόν μάθαινε πῶς πρέπει νά ὁμιλεῖ στήν καλή κοινωνία κάνοντας πρόζα. Κι ὃταν τοῦ εἶπε ὁ δάσκαλος ὃτι θά μποροῦσε νά πεῖ μέ πολλούς τρόπους τήν φράση πού ἢθελε σέ μία νεαρή ὓπαρξη <ὡραία μου κυρία τά ὡραῖα σας μάτια μέ κάνουν νά πεθαίνω ἀπό ἀγάπη>, ὃπως:

  • Ὡραία μου κυρία τά ὡραῖα σας μάτια μέ κάνουν ἀπό ἀγάπη νά πεθαίνω, ἢ
  • Ἀπό ἀγάπη, ὡραία μου κυρία μέ κάνουν τά ὡραία σας μάτια νά πεθαίνω, ἢ
  • Νά πεθαίνω μέ κάνουν ὡραία μου κυρία τά ὡραῖα σας μάτια ἀπό ἀγάπη κλπ,

Τότε ὁ κύριος Ζουρντέν ἐνθουσιάσθηκε, φώναξε τήν γυναῖκα του καί τῆς ἒκανε ἐπίδειξη τῆς <πρόζας> πού εἶχε μάθει, ἀνοιγοκλείνοντας τό στόμα του γιά τήν σωστή προφορά τῶν φωνηέντων. Καί ἐνθουσιασμένος ἀνεφώνησε:

<Κάνω πρόζα τόσα χρόνια καί δέν τό ἢξερα>.

Σάμπως τό ξέρουν οἱ Ἓλληνες;

 

 

Κώστας Δούκας

 

Ο κύριος Κώστας Δούκας είναι δημοσιογράφος  (μέλος της ΕΣΗΕΑ) ερευνητής και συγγραφέας  (μέλος της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών) και ασχολείται επί 40ετία με την Ομηρική γραμματεία.

Έχει μεταφράσει ΙΛΙΑΔΑ και ΟΔΥΣΣΕΙΑ σέ πεζό και, τελευταία, σε έμμετρο λόγο, μετά σχολίων, με την διάσωση του 80% των λέξεων του Ομήρου.

Διαφήμιση