Ανεβαίνει η ένταση μεταξύ ΝΑΤΟ – Ρωσίας με αιχμή την Ουκρανία

Συνταξη: ecozen.gr

Ανεβαίνει το θερμόμετρο με αφορμή την ουκρανική κρίση μεταξύ Μόσχας και Δύσης. Η ρωσική πλευρά προειδοποιεί για δημιουργία έντασης, ακόμη και για μια ευρείας κλίμακας ένοπλη σύγκρουση, όπως σημείωσε σήμερα ο υφυπουργός Άμυνας  της Ρωσίας Αλεξάντρ Φόμιν κατά τη διάρκεια ενημέρωσης των στρατιωτικών ακολούθων και εκπρόσωπων των ξένων πρεσβειών που είναι διαπιστευμένοι στην Μόσχα.

Επίσης, ο έμπειρος υπουργός Εξωτερικών της Ρωσίας Σεργκέι Λαβρόφ δεν απέκλεισε την πιθανότητα η Δύση να επιχειρήσει να προκαλέσει «μικρό πόλεμο» στην Ουκρανία και στη συνέχεια να κατηγορήσει τη Ρωσία.

«Δεν αποκλείω να θελήσουν να ρίξουν λάδι στη φωτιά και να επιρρίψουν ευθύνες σε εμάς, για να εισάγουν νέες κυρώσεις και με στόχο να καταστείλουν τις ανταγωνιστικές μας δυνατότητες » είπε ο υπουργός Εξωτερικών της Ρωσίας, μιλώντας σε κανάλι του You Tube .

Πρόφαση τα γεγονότα στην Ουκρανία

«Η στρατιωτική οικοδόμηση της συμμαχίας ανακατευθύνεται πλήρως στην προετοιμασία μια ευρείας κλίμακας στρατιωτικής σύγκρουσης υψηλής έντασης με την Ρωσία» δήλωσε ο Φόμιν.

Σύμφωνα με τον Φόμιν, στα έγγραφα του ΝΑΤΟ των τελευταίων ετών τα οποία απηχούν το δόγμα του, όπως για παράδειγμα αυτό του 2019 που αφορά την στρατηγική του ΝΑΤΟ, η Ρωσική Ομοσπονδία ευθέως κατονομάζεται «χωρίς καμία αμφιβολία ως κύρια πηγή απειλών για την ασφάλεια του συνασπισμού»

Παράλληλα ο Φόμιν επισήμανε ότι «η Διακήρυξη της Ρώμης εξακολουθεί να παραμένει σε ισχύ». «Σ αυτήν, ιδιαίτερα ορίζεται, ότι η Ρωσία και η Συμμαχία δεν αντιμετωπίζουν ο ένας τον άλλον ως εχθρό. Αυτή η θέση επιβεβαιώθηκε και στην σύνοδο κορυφής του Συμβουλίου Ρωσίας-ΝΑΤΟ το 2010 στη Λισαβόνα» είπε ο Φόμιν.

Ο Φόμιν δήλωσε επίσης ότι η Βορειοατλαντική Συμμαχία χρησιμοποίησε τα γεγονότα στην Ουκρανία ως πρόφαση για να διακόψει τη συνεργασία με τη Μόσχα.

Η κρίση στην Ουκρανία

Η σημερινή κρίση πάει πίσω περίπου 13 χρόνια. Όταν στη σύνοδο κορυφής του ΝΑΤΟ στο Βουκουρέστι, τον Απρίλιο του 2008, ουσιαστικά η παρουσία Πούτιν σε αυτή έβαλε “πάγο” στις επιδιώξεις της Ουάσινγκτον που ήθελε τα πρώην σοβιετικά κράτη της Ουκρανίας και της Γεωργίας να γίνουν μέλη.

Ο Πούτιν είχε χαρακτηρίσει τότε μία τέτοια κίνηση ως «άμεση απειλή» για τη ρωσική ασφάλεια. Αποτέλεσμα η χορήγηση ενός λεγόμενου οδικού χάρτη για ένταξη στη συμμαχία των δύο χωρών που θα ακολουθούσαν μια σειρά από κράτη του πρώην ανατολικού μπλοκ στα οποία είχε επιτραπεί να ενταχθούν από το 1999, να μετατραπεί σε μία αόριστη υπόσχεση για ένταξη στο μέλλον, χωρίς σχέδιο δράσης ένταξης, ούτε συγκεκριμένη ημερομηνία για να ενταχθεί στο ΝΑΤΟ.

Κατά τη διάρκεια της κρίσης αυτού του χειμώνα, η Ρωσία έχει συγκεντρώσει περίπου 100.000 στρατιώτες στα βόρεια, ανατολικά και νότια της Ουκρανίας, προκαλώντας φόβους μεταξύ των συμμάχων του ΝΑΤΟ για εισβολή και σύγκρουση «σε κλίμακα που δεν έχει παρατηρηθεί από τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο», σύμφωνα με τον νέο επικεφαλής των ενόπλων δυνάμεων της Βρετανίας, Adm Sir Tony Radakin.

Σχέδιο συνθήκης ασφάλειας

Το Κρεμλίνο έχει παρουσιάσει μία σειρά αιτημάτων για εκτόνωση της κρίσης. Παρουσίασε ένα σχέδιο συνθήκης ασφαλείας, σύμφωνα με το οποίο οι ΗΠΑ θα πρέπει να αποτρέψουν την ένταξη της Ουκρανίας και της Γεωργίας και άλλων πρώην σοβιετικών κρατών στο ΝΑΤΟ. Επιμένει επίσης ότι οι ΗΠΑ δεν πρέπει να δημιουργήσουν στρατιωτικές βάσεις ή ακόμη και να συμμετάσχουν σε «διμερή στρατιωτική συνεργασία» με την Ουκρανία ή με οποιοδήποτε άλλο πρώην σοβιετικό κράτος μη μέλος του ΝΑΤΟ. Κίνηση που από τη Δύση χαρακτηρίζεται ως προσπάθεια της Ρωσίας να χαράξει μια σαφώς καθορισμένη ρωσική σφαίρα επιρροής και υποστηρίζεται ότι ανάγονται στην μεταψυχροπολεμική εποχή.

Ο Joshua Shifrinson, αναπληρωτής καθηγητής διεθνών σχέσεων στο Πανεπιστήμιο της Βοστώνης, δίνει μια άλλη οπτική σημειώνοντας ότι οι ΗΠΑ και η Δύση «έχουν γίνει λιγότερο ευαίσθητες στις ρωσικές ανησυχίες», ξεχνώντας ότι και το Κρεμλίνο έχει ζωτικά συμφέροντα. Σημείωσε δε ότι είναι κατανοητές οι ρωσικές ανησυχίες που βλέπουν άλλες δυνάμεις να αναπτύσσονται κοντά στα σύνορα.

Να σημειωθεί ότι στο τέλος του Ψυχρού Πολέμου, Αμερικανοί και Γερμανοί στρατηγοί είχαν δώσει «ξεκάθαρα μηνύματα» ότι το ΝΑΤΟ δεν θα επεκταθεί πιο ανατολικά εάν επιτρεπόταν η επανένωση της Γερμανίας. Αλλά αυτή η δέσμευση για τη σφαίρα επιρροής εγκαταλείφθηκε γρήγορα στη δεκαετία του 1990 και στις αρχές της δεκαετίας του 2000, καθώς η Ρωσία αγωνιζόταν να σταθεί στα πόδια της ως ανεξάρτητη χώρα και μια σειρά από χώρες του ανατολικού μπλοκ εντάχθηκαν στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ.

Σήμερα περίπου εκατό αμερικανοί στρατιωτικοί εκπαιδευτές βρίσκονται στα δυτικά της Ουκρανίας, πολύ μακριά από την πρώτη γραμμή. Η Ουάσιγκτον έχει παράσχει στρατιωτική βοήθεια 2,5 δισεκατομμυρίων δολαρίων , συμπεριλαμβανομένων των αντιαρματικών πυραύλων Javelin, μετά την κατάληψη της Κριμαίας από τη Ρωσία. Αποτελεί μέρος μιας σταδιακής στρατηγικής για τον εκσυγχρονισμό των δυνάμεων του Κιέβου και επίσημα πρόδρομο για να δοθεί στην Ουκρανία ο δρόμος για ένταξη στο ΝΑΤΟ.