Σύνταξη: ecozen.gr
Παρίσι–Αθήνα. Η γέννηση της νεότερης Ελλάδας(1675-1919), η έκθεση που οργανώνει το Μουσείο του Λούβρου για την επέτειο των 200 ετών από την Επανάσταση του 1821.
Γέννηση της Σύγχρονης Ελλάδας (1675-1919) είναι ο τίτλος της έκθεσης του Μουσείου του Λούβρου που ξεκινά στις 30 Σεπτεμβρίου 2021 και θα διαρκέσει έως τις 7 Φεβρουαρίου 2022, σχεδόν ένα χρόνο αργότερα, από τον αρχικό προγραμματισμό εξαιτίας της κρίσης του κορονοϊού.
Η έκθεση που διοργανώνει το Λούβρο με την ευκαιρία των 200 χρόνων της απελευθέρωσης από τους Τούρκους γιορτάζει συγχρόνως τα 200 χρόνια της απόκτησης της Αφροδίτης της Μήλου που αποτελεί ένα από τα πιο προβεβλημένα εκθέματα του μουσείου.
Αυτή η έκθεση ανιχνεύει τους πολιτιστικούς, διπλωματικούς και καλλιτεχνικούς δεσμούς μεταξύ Ελλάδας και Γαλλίας τον 19ο αιώνα και δείχνει πώς η ανακάλυψη της ελληνικής αρχαιότητας άλλαξε την ευρωπαϊκή άποψη για την Ελλάδα. Προπάντων το Λούβρο θέλει να προβάλει τις σχέσεις της Ελλάδας με την ευρωπαϊκή και τη γαλλική κουλτούρα, ειδικά μέσω των αρχαιολογικών θεσμών όπως η Γαλλική Σχολή Αθηνών που δημιουργήθηκε το 1846. Η έκθεση θα είναι μια ευκαιρία να ανακαλύψουν οι επισκέπτες μια Ελλάδα που είναι άγνωστη στους περισσοτέρους: βυζαντινή, ορθόδοξη αλλά και αστική, μακριά από την πολυσυζητημένη κλασική αρχαιότητα και τα κλισέ του μεταγενέστερου εξωτισμού.
Τα έργα και οι εκθεσιακές ενότητες
Σύμφωνα με το athensvoice.gr, το Λούβρο δανείστηκε 44 έργα από το Βυζαντινό Μουσείο, το Χριστιανικό Μουσείο και τις Εφορείες Αρχαιοτήτων Ανατολικής Αττικής, Ηλείας, Φωκίδος, Λάρισας, Καστοριάς, Ηρακλείου, Κυκλάδων, Κέρκυρας και Ζακύνθου. Τρία ακόμη έργα που θα εκτεθούν προέρχονται από το Μουσείο Μπενάκη και 9 από τη Γαλλική Σχολή Αθηνών.
Οι εκθεσιακές ενότητες θα ξεκινούν από την «Ανακάλυψη της Ελλάδας, 1780-1821» και θα συνεχίζονται με την ενότητα «Ο πόλεμος για την ελευθερία και ο φιλελληνισμός, 1821-1830». Ακολουθεί «Η Αθήνα καινούργια πρωτεύουσα, 1834-1878», «Η Ελλάδα μέσα από τη λογοτεχνία και τη φωτογραφία», «Οι απαρχές της αρχαιολογίας στην Ελλάδα», «Η ανακάλυψη της αρχαίας Ελλάδας» και τέλος η «Αθήνα, το τέλος του αιώνα και η μοντέρνα τέχνη». Σε αυτή την ενότητα, ο επισκέπτης θα ανακαλύψει τις δημιουργίες των Ελλήνων καλλιτεχνών στο Παρίσι και στις διεθνείς εκθέσεις.
Συνολικά, η έκθεση θα περιλαμβάνει 356 έργα που προέρχονται, εκτός από τις ελληνικές πηγές, από το ίδιο το Λούβρο, τα Κρατικά Μουσεία του Βερολίνου, το Βρετανικό Μουσείο, καθώς και άλλα γαλλικά μουσεία και πινακοθήκες. Για την αφίσα της έκθεσης επελέγη του έργο του Ιάκωβου Ρίζου (Αθήνα 1846-Παρίσι 1926) «Αθηναϊκή βραδιά» (ή «Στην ταράτσα») που απέσπασε έπαινο στην Καλλιτεχνική Έκθεση της Αθήνας το 1899 και αργυρό μετάλλιο στην Παγκόσμια Έκθεση του 1900 στο Παρίσι.
«Η αναμονή άξιζε τον κόπο!»
«Σίγουρα, η αναμονή άξιζε τον κόπο! Όσο πλησιάζουμε στην επαναλειτουργία μουσείων και πολιτιστικών χώρων, τόσο περισσότερες ανακοινώσεις βρέχουν. Αφού δείτε την πληθώρα των εκθέσεων που έρχονται στις 19 Μαΐου, μπορείτε να μετακομίσετε στο μεγαλύτερο μουσείο του κόσμου στο τέλος του καλοκαιριού. Το Λούβρο μόλις ανακοίνωσε την έκθεση Παρίσι-Αθήνα, τη γέννηση της σύγχρονης Ελλάδας, μια πλούσια έκθεση στην καρδιά της χώρας της Νότιας Ευρώπης που μόλις γιόρτασε τα 200 χρόνια από την ανεξαρτησία της», γράφει ο γαλλικός τύπος.
Η αφίσα της έκθεσης
Στην αφίσα της έκθεσης είναι το έργο του Ιάκωβου Ρίζου, Στην Ταράτσα, ένα έργο του 1897 που ανήκει στη μόνιμη συλλογή της Εθνικής Πινακοθήκης.
Ο Ιάκωβος Ρίζος σπούδασε ζωγραφική στο Παρίσι κοντά στον Alexandre Cabanel, καθηγητή της Σχολής Καλών Τεχνών και ζωγράφο του Ναπολέοντα Γ. Μετά το τέλος των σπουδών του έμεινε και εργάστηκε στη γαλλική πρωτεύουσα, αναπτύσσοντας έντονη καλλιτεχνική δραστηριότητα. Έλαβε μέρος σε πολλά παρισινά σαλόνια, καθώς και στις Παγκόσμιες Εκθέσεις του 1878 και του 1900. Στη δεύτερη, μεταξύ των άλλων, παρουσίασε και την “Αθηναϊκή βραδιά”, για την οποία τιμήθηκε με αργυρό μετάλλιο.
Η έκθεση της Εθνικής Πινακοθήκης
Όπως αναφέρει η lifo.gr, το 2006, η Εθνική Πινακοθήκη είχε οργανώσει την έκθεση «Αθήνα-Παρίσι: Κολοσσοί της τέχνης στην Πινακοθήκη», που επίσης φώτιζε τις επιρροές που αντάλλαξαν στο Παρίσι οι Έλληνες εικαστικοί με Γάλλους συναδέλφους τους από το τέλος του 19ου αιώνα έως και το 1940, με κορυφαίους Γάλλους καλλιτέχνες όπως οι Πικάσο, Ματίς, Ντε Κίρικο, Μπονάρ, Ρενουάρ, Σεζάν και Έλληνες ομοτέχνους τους που είχαν την ευκαιρία να παρακολουθήσουν από κοντά τις ριζοσπαστικές και αλλεπάλληλες επαναστάσεις, ανατροπές και παλινδρομήσεις που λάβαιναν χώρα στο Παρίσι τα χρόνια πριν από τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και στον Μεσοπόλεμο, αλλά και άλλους που σπούδασαν και έκαναν καριέρα στο Παρίσι όπως ο Θεόδωρος Ράλλης, που ανήκει στην ακαδημαϊκή σχολή του Οριενταλισμού, και ο Ιάκωβος Ρίζος που καλλιεργεί μια ζωγραφική της μεγαλοαστικής τάξης, έκφραση του πνεύματος της Belle époque, ενώ από την αρχή του 20ού αιώνα στο Παρίσι θα βρεθούν και ο Γαλάνης και ο Μαλέας.
