“Oumuamua”: Παγόβουνο υδρογόνου που πλέει στο διάστημα;

Επιμέλεια: Μαίρη Αλιβιζάτου

Μια νέα έρευνα έρχεται να δώσει λύση στο μυστήριο του “Oumuamua” (Ομούαμούα), που ανακαλύφθηκε να “πλέει” στο διάστημα από τον φυσικό Robert Weryk στις 19 Οκτωβρίου 2017. Ενώ, το όνομά του φαίνεται να προέρχεται από μια χαβανέζικη λέξη για τον “ανιχνευτή“.

Ο Oumuamua δίχασε τους επιστήμονες όχι μόνο για το αν επρόκειτο για αστεροειδή ή κομήτη, αλλά και για τις παράξενες ιδιότητες αυξανόμενης επιτάχυνσης που παρουσίασε εξερχόμενος από το πλανητικό μας σύστημα. Να σημειωθεί ότι και η ταχύτητα εισόδου του στο πλανητικό μας σύστημα ήταν 26 χιλιόμετρα ανά δευτερόλεπτο. Ταχύτητα ρεκόρ για αστρικό αντικείμενο που καταγράφονταν πρώτη φορά.

“Τι να είναι άραγε;”

Ήταν η πρώτη φορά που παρατηρούσε ο οποιοσδήποτε κάτι τέτοιο. Ήταν το πρώτο διαπλανητικό αντικείμενο που είχε θεαθεί ποτέ! Ενώ, η υπερβολική του ταχύτητα πρόδιδε ότι δεν υπόκειται στο δικό μας Ήλιο. Ένας σκούρος όγκος σε σχήμα γιγαντιαίου πούρου με μήκος μεταξύ 100 και 1000 μέτρων, περιστρέφονταν επιταχυνόμενο διασχίζοντας το πλανητικό μας σύστημα χωρίς να επηρεάζεται από βαρυτικές δυνάμεις.

Μάλιστα, επιστήμονες του Harvard είχαν δηλώσει και πως άνετα θα μπορούσε να είναι ένας “πλήρως επιχειρησιακός διαστημικός εξερευνητής που στάλθηκε σκόπιμα στη γειτονική περιοχή μας από έναν εξωγήινο πολιτισμό“!

Είναι παγόβουνο από υδρογόνο! (?)

Θεωρία που δίνει απαντήσεις για πολλές από τις ιδιότητες του Oumuamua δημοσιεύθηκε εν τέλει από το Cornell University και τους Darryl Seligman και Gregory Laughlin στις 26 Μαίου. “Προτείνουμε ότι ο Oumuamua αποτελείται από μοριακό πάγο υδρογόνου….βασικά ήταν ένα παγόβουνο υδρογόνου”, ανέφεραν χαρακτηριστικά.

Είχε λεχθεί ότι είναι κάποια μορφή αστεροειδή και πως θερμαινόμενος από τις ηλιακές ακτίνες, ανέδυε αέρια τα οποία ίσως μπορούσαν να εξηγήσουν γιατί αποκτά ταχύτητα. Ωστόσο, αποτύγχαναν να εξηγήσουν πλήρως το μέγεθος της ταχύτητας αυτής. Ενώ, μεγαλύτερη αίσθηση προκάλεσε ότι δε μπόρεσε να παρασυρθεί από τις βαρυτικές δυνάμεις του ήλιου και τον προσπέρασε και μάλιστα επιταχυνόμενο περαιτέρω.

Στη νέα έρευνα, οι Laughlin και Seligman υποστηρίζουν ότι θα χρειαζόταν να καλύπτεται άνω του 200% της επιφάνειάς του με νερό, προκειμένου να δικαιολογείται αυτή η μεγάλη επιτάχυνση.

Εάν υποθέσουμε όμως ότι πρόκειται για παγωμένο υδρογόνο, τότε μόνο το 6% είναι αρκετό και αυτομάτως δικαιολογείται η ταχύτητα που συνέχισε να αποκτά. Επιπρόσθετα, ο πάγος υδρογόνου μετατρέπεται από στερεό σε αέριο στους -267 βαθμούς Κελσίου, που απέχουν και ελάχιστα από τη θερμοκρασία περιβάλλοντος του διαστήματος που είναι οι -270 βαθμοί Κελσίου.

Η προέλευση των αστεριών

Σύμφωνα με σχετική δημοσίευση στο Scientific American για αυτή την έρευνα, αυτό το σενάριο υποδεικνύει ότι ο Oumuamua θα πρέπει να δημιουργήθηκε σε συνθήκες υπερβολικά χαμηλής θερμοκρασίας και πίεσης σε ένα τεράστιο μοριακό σύννεφο από συσσωρεύσεις σκόνης και αερίων δεκάδες έως και εκατοντάδες έτη φωτός. Ενώ, εκτιμάται ότι μόνο το 1% από ένα τέτοιο γιγαντιαίο μοριακό σύννεφο ενώνεται υπό τις κατάλληλες βαρυτικές προϋποθέσεις για να σχηματίσει αστέρια. Τα υπόλοιπα ενδεχομένως δημιουργούν σχηματισμούς που από μόνοι τους δεν έχουν ό,τι χρειάζεται για να γίνουν αστέρια.

Εικάζεται πως αν ο σχηματισμός του Oumuamua συνέβη τόσο παλιά -λιγότερο από 100 εκατομμύρια χρόνια-, θα πρέπει να ήταν τρεις φορές μεγαλύτερος και πιο σφαιρικός αποτελούμενος 99% από υδρογόνο. Ενώ το αδιάκοπο ταξίδι του και η σταδιακή του θέρμανση ενδεχομένως θα δικαιολογούσαν τη σημερινή του μακροσκελή μορφή, κατά τη λογική που ένα σαπούνι φθίνει και λεπταίνει με το νερό.

Εάν υιοθετηθεί η συγκεκριμένη θεωρία ίσως δώσει απαντήσεις σε πολλά ερωτήματα για την προέλευση των αστεριών, ενώ η παρατήρηση έστω ενός τέτοιου αντικειμένου υποδηλώνει ότι υπάρχει “προηγούμενο” και άρα κι άλλα αναρίθμητα τέτοια “αστέρια” που δεν άναψαν ποτέ.