Μια νέα ανακάλυψη θα μπορούσε να είναι μια ένδειξη για να δούμε αν η ζωή θα μπορούσε να αναδυθεί αλλού στο Ηλιακό Σύστημα. Χρησιμοποιώντας μια νέα τεχνική ανάλυση, οι επιστήμονες πιστεύουν ότι έχουν βρει μια εξωγήινη πρωτεΐνη, κρυμμένη μέσα σε έναν μετεωρίτη που έπεσε στη Γη πριν από 30 χρόνια.
Εάν τα αποτελέσματά τους μπορούν να αναπαραχθούν, θα είναι η πρώτη πρωτεΐνη που εντοπίστηκε ποτέ που δεν προέρχεται εδώ στη Γη.
Χρησιμοποιώντας τη φασματομετρία μάζας “state-of-the-art” , βρήκαν αυτό που πιστεύουν ότι είναι πρωτεΐνη σε ένα μετεωρίτη που ονομάζεται Acfer 086 , που βρέθηκε στην Αλγερία το 1990.
Αν και δεν αποτελεί απόδειξη για εξωγήινα πλάσματα, αυτή η ανακάλυψη πρωτεΐνης κάνει τους επιστήμονες να ελπίζουν ότι θα βρεθούν τα δομικά στοιχεία της ζωής σε ένα διαστημικό βράχο. Υπάρχουν πολλές διαδικασίες που μπορούν να παράγουν πρωτεΐνες, αλλά η ζωή, από όσο γνωρίζουμε, δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς αυτήν.
Η πρωτεΐνη βαφτίστηκε αιμολιθίνη και η δομή της είναι σχετικά μικρή με κυρίαρχο το αμινοξύ γλυκίνη, ενώ στις άκρες της υπάρχουν άτομα σιδήρου, οξυγόνου και λιθίου. Ο όρος “εξωγήινη” δόθηκε για το γεγονός ότι η συγκεκριμένη πρωτεϊνική δομή δεν έχει καταγραφεί ποτέ στη Γη στο παρελθόν.
Αυτό υποδηλώνει, σύμφωνα με τους ερευνητές, ότι η δομή που έχουν αναγνωρίσει ως πρωτεΐνη είναι εξωγήινης προέλευσης και πιθανώς σχηματίστηκε στον πρωτο-ηλιακό δίσκο, πριν από 4,6 δισεκατομμύρια χρόνια.
Τα τελευταία χρόνια, οι μετεωρίτες από το ευρύτερο Ηλιακό Σύστημα παράγουν μερικά δομικά στοιχεία για τη ζωή όπως το γνωρίζουμε. Όπως το κυανίδιο, το οποίο θα μπορούσε να διαδραματίσει ρόλο στην κατασκευή μορίων απαραίτητα για τη ζωή. Η ριβόζη, έναν τύπο ζάχαρης που βρίσκεται στο RNA. Τα αμινοξέα και οι οργανικές ενώσεις που συνδυάζονται για να σχηματίσουν πρωτεΐνες.
Οι ερευνητές θεωρούν ότι η αιμολιθίνη είναι ακόμη μία απόδειξη της θεωρίας που θέλει τα θεμελιώδη στοιχεία της ζωής να προέρχονται από το Διάστημα και να φτάνουν στη Γη (πιθανότατα και σε άλλους πλανήτες) μέσω των μετεωριτών που καταπέφτουν σε αυτούς. Στο παρελθόν έχουν παρατηρηθεί πρόδρομοι αμινοξέων, σάκχαρα, οργανικά υλικά και μόρια συγκεκριμένου σχήματος σε μετεωρίτες, αλλά μεμονωμένα. Είναι η πρώτη φορά που καταγράφεται μια πιο πολύπλοκη δομή, όπως αυτή μιας πρωτεΐνης.
Αλλά, σημειώνουν επίσης ότι υπάρχει μια πιθανότητα αυτό που βρήκαν να μην είναι πρωτεΐνη. Αν και η ομάδα πιστεύει ότι είναι η πιο πιθανή εξήγηση, είναι επίσης πιθανό ότι το εύρημα τους είναι στην πραγματικότητα ένα πολυμερές – μια ευρεία κατηγορία μορίων, των οποίων οι πρωτεΐνες είναι μόνο μία.
«Νομίζω ότι αυτό είναι πραγματικά συναρπαστικό», είπε ο αστρονόμος και χημικός Chenoa Tremblay. «Νομίζω ότι έχει πολλές ενδιαφέρουσες συνέπειες και πολλά συναρπαστικά επιχειρήματα και πιστεύω ότι είναι ένα πολύ μεγάλο βήμα προς τα εμπρός» και συνεχίζει «αν όμως μπορούμε πραγματικά να αρχίσουμε να βρούμε στοιχεία για την ύπαρξή τους και ποιες είναι οι δομές και οι κοινές δομές, νομίζω ότι αυτό είναι πραγματικά ενδιαφέρον και συναρπαστικό».
Παρά το γεγονός ότι δεν έχουν ξεκαθαρίσει πως μπορεί να δημιουργήθηκε η αιμολιθίνη στο Διάστημα, οι ερευνητές πιστεύουν ότι αυτό συνέβη στην επιφάνεια κόκκων σκόνης. Σημειώνουν, επίσης, ότι η παρουσία της αιμολιθίνης δεν είναι ένδειξη εξωγήινης ζωής, αλλά θα μπορούσε να τους δώσει ένα στοιχείο για το πως ξεκίνησε η ζωή στη Γη (και ίσως σε άλλους πλανήτες).
Τα άτομα που υπάρχουν στις άκρες της πρωτεϊνικής δομής σχηματίζουν ένα είδος οξειδίου του σιδήρου που είναι γνωστό ότι απορροφά φωτόνια και διαχωρίζει το νερό σε υδρογόνο και οξυγόνο. Γι’ αυτόν τον λόγο, οι ερευνητές το θεωρούν ως καλό υποψήφιο για μια πρωτογενή πηγή ενέργειας σε χημικό και βιοχημικό επίπεδο.
Υπάρχουν διάφορα επόμενα βήματα που θα μπορούσε να κάνει η έρευνα. Άλλοι επιστήμονες μπορούν να πάρουν τα φάσματα και να χρησιμοποιήσουν το λογισμικό μοντελοποίησης για να προσπαθήσουν να αντιγράψουν δομές που παράγουν τα ίδια ή παρόμοια φάσματα. Αυτό θα μπορούσε να βοηθήσει να καθορίσουμε αν εξετάζουμε πρωτεΐνη ή διαφορετικό είδος πολυμερούς.
Παρόμοιες τεχνικές θα μπορούσαν τώρα να χρησιμοποιηθούν σε άλλους μετεωρίτες στους οποίους έχουν βρεθεί αμινοξέα, για να διαπιστωθεί εάν μπορούν να βρεθούν παρόμοιες δομές.
