Αρχική Περιβάλλον Μπορούμε ακόμη να σώσουμε τον Πλανήτη

Μπορούμε ακόμη να σώσουμε τον Πλανήτη

0
Παγκόσμια Ημέρα Περιβάλλοντος
Διαφήμιση

“Πρέπει όλοι να αρχίσουμε να σκεφτόμαστε λίγο περισσότερο το περιβάλλον και να ζούμε με τρόπους που δεν το καταστρέφουν. Η Παγκόσμια Ημέρα Περιβάλλοντος είναι και μία καλή ευκαιρία για να σκεφτούμε το μέλλον και τις μελλοντικές γενιές”, Α.Γκουτέρες, Γ.Γ. ΟΗΕ

Είναι αξιοσημείωτο πόσο πολύ απασχολεί τα media και την Κοινή Γνώμη η κατάκτηση του Διαστήματος, η Ρομποτική, η Τεχνητή Νοημοσύνη και όλοι οι κλάδοι της Υψηλής Τεχνολογίας που χαϊδεύουν τον ανθρώπινο ναρκισσισμό και μας κάνουν να νιώθουμε «μικροί Θεοί». 

Αντίστοιχα, τυφλοί και κωφοί στις κραυγές της Φύσης, σφυρίζουμε αδιάφορα απέναντι στην Υπερθέρμανση, την Κλιματική Αλλαγή, την έκτη μαζική εξαφάνιση ειδών του πλανήτη (για την οποία προειδοποιούν οι Βιολόγοι) την υπογεννητικότητα στις προηγμένες χώρες, τις αυξανόμενες Φυσικές Καταστροφές, την αλόγιστη χρήση Πλαστικού που μολύνει τους ωκεανούς μας.

πλαστικό στις θάλασσες

Ενδεικτικά, όσον αφορά το τελευταίο, οι επιστήμονες προειδοποιούν ότι μέχρι το 2020 η πλαστική ύλη θα κυριαρχεί σε όλο το υδάτινο στοιχείο του πλανήτη, εξαφανίζοντας σταδιακά όλες τις άλλες μορφές ζωής. Ήδη, 8,5 εκατ. τόνοι πλαστικού πέφτουν ετησίως στους ωκεανούς – 60% από τους οποίους προέρχονται από 5 μόνον χώρες της Άπω Ανατολής.

Ωστόσο, πώς αντιδρούμε εμείς οι οικολογικά «ευαίσθητοι» πολίτες απέναντι στη μαζική αυτή επίθεση του ανθρώπου στο Περιβάλλον;

Όπως σωστά το θέτει ο Α. Κούρσαλης (Esquire 15/3/19) «Για να πνίξουμε τις τύψεις μας, τρώμε βιολογικά γιαούρτια αντί για μπριζόλες και φτιάχνουμε μόνοι μας σαπούνια…»

Αποφεύγουμε να χρησιμοποιούμε χαρτί για να σώσουμε τα δάση, αλλά σπάνια συμμετέχουμε σε συλλογικές δράσεις Αναδάσωσης ή εθελοντικής Πυροπροστασίας.

Χρησιμοποιούμε καλαμάκια από μακαρόνι αντί για πλαστικά, αλλά, αντίστοιχα δεν πιέζουμε αποτελεσματικά τις κυβερνήσεις μας να υιοθετήσουν π.χ. την τεχνική Ιαπώνων επιστημόνων με το ένζυμο που «τρώει» το πλαστικό και μπορεί να καθαρίσει τους ωκεανούς κατά 94% μέσα σε 20 χρόνια.

Φορούμε συνθετικές γούνες για να προστατεύσουμε τις αλεπούδες και τα ρακούν, αλλά ταυτόχρονα τρώμε άγριο κυνήγι «που δεν έχει τοξίνες και αντιβιοτικά όπως το κρέας εκτροφής…».

Φουγάρα, κλιματική αλλαγή, μόλυνση

Κακά τα ψέματα. Οι γενναίες και αποτελεσματικές δράσεις κατά της καταστροφής του Περιβάλλοντος, ξεκινούν, κατ’ αρχήν, από τη δική μας ατομική οικολογική συνείδηση (και τις θυσίες που αυτή συνεπάγεται σε επίπεδο καταναλωτισμού) και στη συνέχεια εξαρτώνται, βέβαια, από τις πολιτικές Κρατών και Κυβερνήσεων.

Σε επίπεδο ατομικής προσπάθειας, θα έπρεπε, λοιπόν – για να κάνουμε μια αρχή – να είμαστε αποφασισμένοι να «θυσιάσουμε» κάποιες από τις καθημερινές μας αυτονόητες ανέσεις (π.χ. τη φθηνή ηλεκτρική μας ενέργεια από υδρογονάνθρακες ή λιγνίτη, πιθανόν και ορισμένα αγαπημένα μας καταναλωτικά προϊόντα φτιαγμένα από «αμαρτωλές» πρώτες ύλες) ώστε να συμμετέχουμε στην πράξη σε μια ευρύτερη συλλογική προσπάθεια σε επίπεδο Πολιτείας.

Αυτό, όμως, αποδεικνύεται ότι είναι πολύ πιο δύσκολο, από το να υιοθετούμε ανώδυνες οικολογικές τακτικές που καθησυχάζουν τη συνείδησή μας. Άλλωστε, όπως είχε πει αφοριστικά και ο Fr. Jameson «Μας είναι πιο εύκολο να φανταστούμε το τέλος του πλανήτη, παρά το τέλος του καπιταλισμού».

Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας ΑΠΕ

Παρ’ όλα αυτά, εμείς επιμένουμε να είμαστε πιο αισιόδοξοι: Μπορούμε ακόμη να σώσουμε τον Πλανήτη – χωρίς απαραίτητα να θυσιάσουμε τον Καπιταλισμό. 

Ίσως με κάποιες αλλαγές νοοτροπίας στο επίπεδο της καθημερινότητάς μας. Ίσως με λιγότερη κατανάλωση ενέργειας. Και, βέβαια, με τη στενότερη συνεργασία όλων των λαών, στη σωστή χρήση της Τεχνολογίας, την εκμετάλλευση των Ανανεώσιμων Πηγών, την προστασία των Υδάτινων Πόρων κ.α.

Υπάρχει ακόμη χρόνος να αναστρέψουμε την κατάσταση. Αρκεί να παραδεχτούμε το πρόβλημα αντί να το κρύβουμε κάτω από το χαλί.

Απόσπασμα από το τελευταίο τεύχος του περιοδικού Interlife Magazine.

Διαφήμιση