Ένας μεγάλος σεισμός έπληξε τη βορειοδυτική Τουρκία. Αυτό δεν είναι τόσο ασυνήθιστο, δεδομένου ότι η περιοχή βρίσκεται στην κορυφή ενός πολύ ενεργού δικτύου εκδήλωσης σεισμών. Το περίεργο όμως είναι ότι ο συγκεκριμένος σεισμός διήρκεσε 50 ημέρες και δεν το ένιωσε κανένας!
Νέα μελέτη αναφέρει πως πρόκειται για ένα πολύ περίεργο είδος σεισμού, γνωστό ως «slow slip event».
Η διαφορά του με τους συνηθισμένους σεισμούς που σπάνε τον φλοιό με τα απότομα τραντάγματά τους, τα slow slips χαρακτηρίζονται από σταδιακές κινήσεις κατά μήκος ενός ρήγματος, με αποτέλεσμα να μην απελευθερώνονται καταστροφικά σεισμικά κύματα οπότε δεν υπάρχει και τράνταγμα, όπως αναφέρεται σε δημοσίευμα του National Geographic.
«Θα μπορούσατε να τους πείτε και σεισμούς – φαντάσματα» δηλώνει η επικεφαλής της νέας μελέτης, Patricia Martínez-Garzón του Γερμανικού Ερευνητικού Κέντρου Γεωεπιστημών (GFZ).
Το φαινόμενο είχε ανακαλυφθεί πρώτη φορά στις ΗΠΑ στις αρχές της προηγούμενης δεκαετίας και λίγο αργότερα παρατηρήθηκε και στη Νέα Ζηλανδία, σύμφωνα με την Rebecca Bell, λέκτορα στο Imperial College London που μελετά την τεκτονική εξέλιξη.
Λίγο πριν το 2000, οι ειδικοί συμφωνούσαν πως τα ρήγματα μπορούν να εκδηλωθούν με δύο τρόπους: τα ρήγματα να «κολλάνε» για εκατοντάδες χιλιάδες χρόνια πριν εξελιχθούν ξαφνικά σε μεγάλους σεισμούς ή να προχωρούν πολύ αργά.
«Τα slow slip events μας έκαναν να συνειδητοποιήσουμε πως υπάρχει ένα ολόκληρο φάσμα μεταξύ των δύο» εξηγεί η Bell. Τα παράξενα αυτά φαινόμενα απελευθερώνουν την ενέργεια που αντιστοιχεί σε έναν μεγάλο και ξαφνικό σεισμό μέσα σε ένα πολύ μεγάλο βάθος χρόνου, με αποτέλεσμα η ενέργεια αυτή να μην «κουνάει» την επιφάνεια της γης.
Άρα, οι 50 ημέρες του σεισμού στην Τουρκία δεν ήταν τελικά τόσο περίεργο φαινόμενο, αφού σύμφωνα με τη Lucile Bruhat του Ecole Normale Superieure στο Παρίσι, η μεγαλύτερη διάρκεια έχει καταγραφεί στην Αλάσκα όπου σεισμός 7.8 μεγέθους της κλίμακας Ρίχτερ διήρκεσε… εννέα χρόνια!
Επιπλέον, η έλλειψη σεισμικών κυμάτων σημαίνει ότι τα γεγονότα δεν μπορούν να ανιχνευθούν με σεισμογράφους.
Οι γεωλόγοι παρατήρησαν για πρώτη φορά αργούς σεισμούς που βασίζονται σε δεδομένα από σταθμούς GPS, τα οποία καταγράφουν το μεταβαλλόμενο σχήμα της επιφάνειας του πλανήτη.
Η Patricia Martínez-Garzón και η ομάδα της, εντόπισαν τον συγκεκριμένο σεισμό στην Τουρκία χάριν γεωτρήσεων στη Θάλασσα του Μαρμαρά.
Αυτές οι κοιλότητες ήταν γεμάτες με μετρητές καταπόνησης, οι οποίοι μετρούν την αργή παραμόρφωση των πετρωμάτων γύρω τους.
Στην Cascadia, για παράδειγμα, γεγονότα αργής ολίσθησης που καταγράφονται ως σεισμοί μεγέθους 6,0 μπορούν να διαρκέσουν δύο ή τρεις εβδομάδες και μπορούν να επαναληφθούν κάθε 15 μήνες, κατά μέσο όρο.
Παρόμοια γεγονότα μεγέθους συμβαίνουν σε διαστήματα πέντε έως εννέα μηνών κατά μήκος της ζώνης υπογείωσης του νότιου Ryukyu στην Ιαπωνία.
Στη Νέα Ζηλανδία, υπάρχουν δύο σημεία αργής ολίσθησης. Κάποιο βρίσκεται κάτω από την πρωτεύουσα, Wellington, και περιλαμβάνει σεισμό μεγέθους 7,0.
Αλλά μέχρι στιγμής, «η προέλευση και η φύση των αργών σεισμών είναι κάπως αινιγματικές», λέει ο Masayuki Kano, βοηθός καθηγητής γεωφυσικής στο Πανεπιστήμιο Tohoku.
Πηγή: nationalgeographic
με Αριθμό Μητρώου 12691
