Η αλλαγή του κλίματος εξάλειψε τον σιβηρικό μονόκερο

Μια ακόμα έρευνα έρχεται να ρίξει φως στην προέλευση και εξαφάνιση ενός γιγάντιου ρινόκερου της εποχής των παγετώνων, γνωστού ως ο μονόκερος της Σιβηρίας. Η μελέτη της διεθνής ομάδας, επισημαίνει ότι οι πληθυσμοί του συγκεκριμένου είδους εξαφανίστηκαν εξαιτίας της κλιματικής αλλαγής κι όχι της λαθροθηρίας.

Η διεθνής ομάδα ερευνητών από την Αδελαΐδα, το Σίδνεϊ, το Λονδίνο, τις Κάτω Χώρες και τη Ρωσία έχουν μια μακρόχρονη συζήτηση σχετικά με τη σχέση του μονόκερου Σιβηρίας με τους ρινόκερους και αποκάλυψε ότι επέζησε πολύ αργότερα από ότι πίστευε προηγουμένως, επικαλύπτοντας το χρόνο με τους σύγχρονους ανθρώπους.

Δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Nature Ecology and Evolution και υπό την ηγεσία του Μουσείου Φυσικής Ιστορίας του Λονδίνου, λένε οι ερευνητές ότι ο μονόκερος της Σιβηρίας εξαφανίστηκε περίπου 36.000 χρόνια. Αυτό ήταν πιθανότατα εξαιτίας της μείωσης των βοσκοτόπων στέπας όπου ζούσε – λόγω της κλιματικής αλλαγής και όχι της επίπτωσης των ανθρώπων.

Σήμερα υπάρχουν μόνο πέντε επιζώντα είδη ρινόκερου, αν και στο παρελθόν υπήρχαν περισσότερα από 250 είδη.

Με βαρύτητα 3,5 τόνων με ένα απλό τεράστιο κέρας, ο μοναδικός σιβηρικός (Elasmotherium sibiricum), ο οποίος περιπλανιόταν στη στέπα της Ρωσίας, του Καζακστάν, της Μογγολίας και της Βόρειας Κίνας, ήταν αναμφισβήτητα ένας από τους πιο εντυπωσιακούς.

Ωστόσο, οι γενετικές αναλύσεις που πραγματοποιήθηκαν στο πανεπιστήμιο του Αυστραλιανού Κέντρου για το Αρχαίο DNA (ACAD) του Πανεπιστημίου της Αδελαΐδας έδειξαν ότι ο μονόκερος της Σιβηρίας ήταν το τελευταίο επιζών μέλος μιας μοναδικής οικογένειας ρινόκερων.

“Οι πρόγονοι του σιβηρικού μονόκερου χωρίστηκαν από τους προγόνους όλων των ζώντων ρινών πριν από 40 εκατομμύρια χρόνια”, λέει ο συν-συγγραφέας και ο ερευνητής της ACAD, Δρ Kieren Mitchell, που ανέλυσε το DNA του σιβηρικού μονόκερου. Είναι η πρώτη φορά που το DNA ανακτήθηκε ποτέ από το E. sibiricum.

“Αυτό κάνει τον σιβηρικό μονόκερο και τον αφρικανικό λευκό ρινόκερο ακόμα πιο μακρινά ξαδέλφια από τους ανθρώπους σε πιθήκους”.

Αυτή η νέα γενετική αποκάλυψη ανατρέπει τις προηγούμενες μελέτες που πρότειναν ότι ο Σιβηριανός μονόκερος ήταν ένας πολύ στενός συγγενής του εξαφανισμένου μάλλινου ρινόκερου και του ζωντανού ρινόκερου της Σουμάτρα.

Σύμφωνα με τα δείγματα που εξέτασαν οι ερευνητές, το είδος αυτό επιβίωσε τουλάχιστον, πριν από 39.000 χρόνια και πιθανότατα μέχρι και 35.000 χρόνια πριν και αποδεικνύεται ότι ο μονόκερος της Σιβηρίας μοιράστηκε κάποιο χρόνο με τους σύγχρονους ανθρώπους και τους Νεάντερταλ.

“Είναι απίθανο ότι η παρουσία των ανθρώπων ήταν η αιτία της εξαφάνισης”, λέει ο συν-συγγραφέας καθηγητής Chris Turney, επιστήμονας του κλίματος στο Πανεπιστήμιο της Νέας Νότιας Ουαλίας.

“Ο μονόκερος της Σιβηρίας φαίνεται να έχει πληγεί από την αρχή της εποχής των παγετώνων στην Ευρασία, όταν μια απότομη πτώση της θερμοκρασίας οδήγησε σε αύξηση της ποσότητας παγωμένου εδάφους, μειώνοντας τα σκληρά, ξηρά χόρτα με τα οποία τρεφόταν, επηρεάζοντας τους πληθυσμούς σε μια τεράστια περιοχή”, καταλήγει ο Chris Turney.

Επιμέλεια Κειμένου: Κατερίνα Καλτσά