Η μελλοντική γεωργία απειλείται από εκτεταμένη ξηρασία

Το μελλοντικό κλίμα της Ευρώπης θα χαρακτηρίζεται από συχνότερα κύματα καύσωνα και πιο εκτεταμένη ξηρασία.

Μετά το καλοκαίρι του 2018, οι επιστήμονες έχουν μια αίσθηση πως το καλοκαιρινό κλίμα της Ευρώπης μπορεί να είναι: πολύ θερμότερο και με εκτεταμένη ξηρασία- και οι σοδειές θα μαραίνονται και θα πεθαίνουν. Ως εκ τούτου, η μελλοντική γεωργία απαιτεί μεθόδους καλλιέργειας καλύτερα προσαρμοσμένες στις νέες συνθήκες.

Μια ευρωπαϊκή ομάδα επιστημόνων, στην οποία συμμετείχαν ερευνητές του Τμήματος Αγροτολογίας του Πανεπιστημίου του Aarhus, έχουν ασχοληθεί με αυτό το θέμα και πρόσφατα δημοσίευσαν τα αποτελέσματα τους στην Nature Communications.

Η ερευνητική ομάδα, με επικεφαλής το Κέντρο Leibniz για την έρευνα του γεωργικού τοπίου, διερεύνησε εάν η θερμότητα ή η ξηρασία αποτελεί τη μεγαλύτερη απειλή για τον αραβόσιτο και το χειμερινό σιτάρι στην Ευρώπη.

Οι ερευνητές βασίστηκαν στην ανάλυση των στοιχείων της φυσιολογίας των φυτών για να δείξουν – για πρώτη φορά σε μεγάλη κλίμακα – τι ακριβώς προκαλεί απώλειες απόδοσης σε υψηλές θερμοκρασίες.

Μπορεί να μην φαίνεται σκόπιμο να χωριστεί η θερμότητα από την ξηρασία, διότι στην Ευρώπη τα πεδία συνήθως γίνονται πολύ ξηρά όταν υπάρχει μια παρατεταμένη θερμή περίοδος. Είναι, ωστόσο, σημαντικό να διαφοροποιηθεί.

Οι αμυντικοί μηχανισμοί των φυτών κατά της ξηρασίας είναι διαφορετικοί από αυτούς που χρησιμοποιούνται για την προστασία από το θερμικό στρες. Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι ο σίτος και ο αραβόσιτος υπό την κλιματική αλλαγή θα επηρεαστούν περισσότερο από την ξηρασία και λιγότερο από το θερμικό άγχος.

Οι ερευνητές χρησιμοποίησαν ένα σύνολο 10 μοντέλων για να υπολογίσουν πόση θερμότητα ή ξηρασία, αντιστοίχως, συμβάλλει στην αποδυνάμωση των απωλειών του σιταριού και του αραβοσίτου. Για να επαληθεύσουν εάν τα μοντέλα έδωσαν σωστή εικόνα, οι ερευνητές συνέκριναν τα αποτελέσματα των μοντέλων με τα δεδομένα απόδοσης από το 1984 έως το 2009.

Αυτό τους έδωσε τη δυνατότητα να ποσοτικοποιήσουν πόσο οι μεμονωμένοι κλιματικοί παράγοντες συνέβαλαν στις διακυμάνσεις των αποδόσεων κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου των 25 ετών. Στη συνέχεια, οι ερευνητές χρησιμοποίησαν τα μοντέλα για να προβλέψουν τις αποδόσεις σίτου και καλαμποκιού έως το 2050.

Εάν η γεωργία συνεχίσει να χρησιμοποιεί τις τρέχουσες ποικιλίες και τα τρέχοντα συστήματα καλλιέργειας, η αλλαγή του κλίματος στο σύνολό της θα οδηγήσει σε απώλειες στον αραβόσιτο και αύξηση των αποδόσεων στο σιτάρι.

Γνωρίζοντας ότι η ξηρασία θα είναι το πρόβλημα, οι αγρότες και οι κτηνοτρόφοι μπορούν να λάβουν πιο εύκολα μέτρα για την ανάπτυξη νέων ποικιλιών καλλιεργειών, συστημάτων καλλιέργειας και συστημάτων άρδευσης.