Οι άγνωστες θεραπευτικές ιδιότητες του Βάλσαμου

Η λατινική ονομασία του βοτάνου είναι HYPERICUM perforatum (Υπέρικον το διάτρητον). Ανήκει στην οικογένεια των Υπερικοειδών. …

Το συναντούμε με τις ονομασίες Αγούδουρας (Κρήτη), Σπαθόχορτο (Hπειρο, Κρήτη), βάλσαμο (Aθως, Αρκαδία), βαλσαμόχορτο, βάρσαμο, βαρσαμόχορτο, λειχηνόχορτο, περίκη, προδρόμου βότανο, σπατόχορτο, χελωνοχόρταρο (Κεφαλλονιά), άσκυρον.

Αναπτύσσεται στη Βόρεια Αμερική, Αυστραλία και Ευρώπη. Σύμφωνα με τον θρύλο, ονομάζεται ´βότανο του Προδρόμου´ επειδή το κόκκινο έλαιο του φυτού αντιπροσωπεύει το αίμα του Ιωάννου του Βαπτιστού.

Σήμερα θεωρείται ζιζάνιο μέσα στα χωράφια μας, παρά το γεγονός ότι οι εκπληκτικές του θεραπευτικές ιδιότητες είναι γνωστές από την αρχαιότητα. Το συναντάμε συχνά στην Ελλάδα σε κάμπους, λόφους, φράκτες και γενικά σε μέρη που δεν καλλιεργούνται.

Είναι θάμνος αειθαλής, λείος, πολύκλαδος που φτάνει σε ύψος τα 30-60 εκατοστά.. Στέλεχος όρθιο με μικρά επιμήκη φύλλα που έχουν πολλά διαφανή στίγματα. Αν τρίψουμε τα άνθη του, αναδίδεται μία δυνατή μυρωδιά ρητίνης. Τα άνθη του είναι χρυσοκίτρινα.

Ιστορικά στοιχεία

Είναι γνωστό βότανο από την αρχαιότητα ως αντικαταθλιπτικό, καταπραϋντικό, επουλωτικό, τονωτικό του ανοσοποιητικού συστήματος. Ο Νίκανδρος και ιδιαίτερα ο Διοσκουρίδης το αναφέρουν κατά της ισχυαλγίας και σαν επουλωτικό των πληγών. Το δε κρασί που παρασκευάζεται με το φυτό σαν αντιπυρετικό.

Το έχει αναφέρει επίσης και ο Ιπποκράτης παλαιότερα. Τις θεραπευτικές ιδιότητες του φυτού τις γνώριζαν οι Άραβες και οι Πέρσες περισσότερο δε οι Ιταλοί που ασχολήθηκαν με αυτό τους περασμένους αιώνες. Θεόφραστος, Ματιόλης, Παράκελσος, Σκόπολι, Καμεράριος, το αναφέρουν ως ´υπερικόν´ και το θεωρούσαν μόνο αντιτραυματικό και επουλωτικό.

Ο Γαλιλαίος συνιστούσε το βότανο για τη διουρητική του δράση, για την θεραπεία των πληγών και για προβλήματα που προκαλούνται από εμμηνορροϊκές διαταραχές. Η λατινική ονομασία προέρχεται από τις ελληνικές λέξεις υπέρ και εικών.

Λέγεται επίσης ότι πήρε το όνομα ´Προδρόμου βότανο´, από τους ιππότες του Αγίου Ιωάννου της Ιερουσαλήμ που θεράπευαν με αυτό τις πληγές στις μάχες των σταυροφοριών. Τον 16ο αιώνα ο Παράκελσος το χρησιμοποιούσε για τις πληγές εξωτερικά και για την αντιμετώπιση του πόνου από μώλωπες.

Τον Μεσαίωνα πίστευαν επίσης ότι ξόρκιζε το κακό πνεύμα, γι’ αυτό και οι τρελοί υποχρεώνονταν συχνά να πίνουν το έγχυμα του. Το κίτρινο χρώμα του φυτού το συνέδεσε με τη χολερική διάθεση και το έδιναν για τον ίκτερο και την υστερία.

Θεραπευτικές ιδιότητες και ενδείξεις

Η δράση του είναι αντιφλεγμονώδης, στυπτική, επουλωτική και ηρεμιστική. Το βάλσαμο όταν ληφθεί εσωτερικά έχει ηρεμιστική και αναλγητική δράση. Χρησιμοποιείται στη θεραπεία της νευραλγίας, της ανησυχίας, της έντασης και παρόμοιων προβλημάτων.

Θεωρείται κατάλληλο βότανο για τις αλλαγές της εμμηνόπαυσης που οδηγούν σε ευερεθιστότητα και ανησυχία. Ωστόσο συνίσταται να μην χρησιμοποιείται όταν υπάρχει έντονη κατάθλιψη και σε καμία περίπτωση αν ο ασθενής λαμβάνει αντικαταθλιπτικά φάρμακα.

Μπορεί να βοηθήσει σε αγχώδη διαταραχή και κατάθλιψη. Έχει βρεθεί ότι μπορεί να ρυθμίσει τις χημικές ουσίες του εγκεφάλου και να σταθεροποιήσει τις διαθέσεις και τα συναισθήματα.

Στα υπέρ του βοτάνου είναι ότι:

– δεν προκαλεί υπνηλία κατά τη διάρκεια της ημέρας

– δεν προκαλεί εθισμό

– δεν προκαλεί ευερεθιστότητα ή νευρικότητα.

Καταπραΰνει τη συνδετικίτιδα, την ισχιαλγία και τους ρευματικούς πόνους. Εξωτερικά είναι ένα πολύτιμο επουλωτικό και αντιφλεγμονώδες βότανο. Σαν λοσιόν επιταχύνει την επούλωση των τραυμάτων, μωλωπισμών κιρσών φλεβών και εγκαυμάτων. Το έλαιο του είναι ιδιαίτερα χρήσιμο για ηλιακά εγκαύματα.

Το βαλσαμέλαιο παρασκευάζεται από τις ανθοφόρες κορυφές του βοτάνου. Έχει ένα έντονο κόκκινο χρώμα και είναι εξαιρετικά αποτελεσματικό σε προβλήματα φλεγμονών του δέρματος , των μυών και του συνδετικού ιστού.

Πηγή: haniotika-nea.