Τα χρυσόψαρα και τα μυστικά τους

Ίσως να νομίζετε ότι γνωρίζετε χρυσόψαρα σας, αλλά και η προέλευση και η βιολογία του είναι πιο ξένη από ό, τι φανταζόσασταν ποτέ.

Τα χρυσόψαρα αρχικά εκτρέφονταν για το κρέας τους. Το Σύγχρονο χρυσόψαρο (Carassiusauratusauratus) είναι ένα εξημερωμένο είδος ενός άγριου κυπρίνου από την ανατολική Ασία. Ο άγριος πρόγονός τους ήταν ασημί-γκρι. Γνωστό ως «chi», ήταν για ένα διάστημα το πιο κοινό ψάρι που καταναλώνονταν στην Κίνα.

Σύμφωνα με το μύθο, ο Κυβερνήτης TingYen-Τσαν ανακάλυψε τόσο το χρυσό και κίτρινο chi σε μια λίμνη έξω από την πόλη της Jiaxing. Η λίμνη, στη συνέχεια έγινε «λίμνη του ελέους».

Περίπου το 1240 μ. Χ. το χρυσόψαρο εξημερώθηκε και έγινε διακριτή η διαφορά από τους chi προγόνους του. Σε δημόσιες λίμνες του ελέους, το χρυσόψαρο ζούσε μαζί με chi, χελώνες και άλλα ψάρια.

Αλλά εκείνοι που θα μπορούσαν να αντέξουν οικονομικά να δημιουργήσουν τις δικές τους λίμνες σε ιδιωτικές εκτάσεις είχαν την τάση να κρατάνε μόνο τα χρυσόψαρα με την όμορφη και πολύχρωμη λάμψη.

Με την αφθονία των χρυσόψαρων, έγινε ευκολότερο για τους κατόχους τους να υβριδίσουν τα ψάρια, για να έχουν άτομα με την επιθυμητή εμφάνιση. Αυτό άρχισε το 1163 στη λίμνη χρυσόψαρο στο TeShouPalace στην πόλη Hangchow.

Από τότε έγινε δημοφιλής η διατήρηση του χρυσόψαρου σε μπολ. Αυτό έκανε την κατοχή των χρυσόψαρων πολύ πιο προσιτή, και σχεδόν όλοι είχαν πήλινα αγγεία γεμάτα με χρυσόψαρα.

Η επακόλουθη φρενίτιδα της τεχνητής αναπαραγωγής παρήγαγε τις 250 ποικιλίες χρυσόψαρων που βλέπουμε σήμερα οι οποίες περιγράφονταν ως «φρικιά» και «τερατουργήματα» από το 1969 στην Εγκυκλοπαίδεια των Ζώων.

Σίγουρα αυτές οι τροποποιήσεις δεν τα βοηθά να επιβιώσουν στην άγρια ​​φύση. Ενώ οι διαφορετικές φυλές χρυσόψαρων έχουν χαρακτηριστικά που ικανοποιούν την ανθρώπινη προτίμηση και περιέργεια με τα περίτεχνα πτερύγια της ουράς τους και τα περίεργα σώματά τους, σύμφωνα με ένα έγγραφο του 2009 από το Πανεπιστήμιο Tokai της Ιατρικής Σχολής του σε Isehara στην Ιαπωνία.

Μερικές φυλές χρυσόψαρων είναι ανθεκτικότερες από τις άλλες, και μπορεί να είναι πραγματικά παράσιτα. Μια μελέτη στο Ηνωμένο Βασίλειο διαπίστωσε τουλάχιστον πέντε επεμβατικές ποικιλίες που αντέχουν αρκετά σε λίμνες: χρυσό, εκθεσιακού χώρου, καφέ, Shubunkin, και lionhead.

Μπορούν να εξαφανίσουν τα υδρόβια φυτά με την αναζήτηση τροφής. Μια μελέτη λέει επίσης ότι μπορεί να κλωτσήσει τόσο πολύ λάσπη που άλλα είδη αγωνίζονται για να βρουν τροφή.

Μια μελέτη του 2001 διαπίστωσε ότι τα χρυσόψαρα τρώνε τα αυγά και τις προνύμφες ενός είδους σαλαμάνδρας. Αν και συνήθως δεν τρώνε αυγά τα χρυσόψαρα, μαθαίνουν γρήγορα.

Είναι ένα από τα πιο μελετημένα ζώα στον τομέα της οπτικής αντίληψης και της γνωστικής λειτουργίας. Μπορούν να αντιλαμβάνονται τα ίδια χρώματα κάτι το οποίο δεν μπορούν να κάνουν ούτε όλα τα πρωτεύοντα γεγονός που τα καθιστά ένα ιδανικό ζώο μελέτη.

Οι άνθρωποι έχουν τρεις τύπους κυττάρων χρώματος ανίχνευσης στα μάτια, τα χρυσόψαρα έχουν επίσης έναν τέταρτο τύπο του υποδοχέα χρώματος που τους επιτρέπει να αντιλαμβάνονται το υπεριώδες φως.

Τα χρυσόψαρα είναι επίσης ιδιαίτερα χρήσιμα για την κατανόηση των επιπτώσεων του αλκοόλ στον εγκέφαλο και το σώμα.

Αυτό συμβαίνει γιατί “η συγκέντρωση αλκοόλ στο αίμα τους πλησιάζει γρήγορα τη συγκέντρωση του αλκοόλ στο νερό στο οποίο κολυμπούν”, σύμφωνα με τον DonaldGoodwin του Πανεπιστημίου Washington στο StLouis, Missouri.

Αυτό σημαίνει ότι μπορείτε να μετρήσετε τη μέθη ενός χρυσόψαρου μη επεμβατικά, απλά γνωρίζοντας πόσο αλκοόλ είναι στη γυάλα τους.

Το 1969 ο RalphRyback του BostonCityHospital στη Μασαχουσέτη χρησιμοποίησε το γεγονός αυτό για να δεί πόσο διαφορετικά επηρεάζει το αλκοόλ τα χρυσόψαρα.

Αποδεικνύεται ότι τα ψάρια που κολυμπούν σε μια λίμνη bourbon είναι πιο εξασθενημένα από εκείνα γύρω από τη βότκα. Έτσι, τώρα ξέρετε.