Λόξυγγας: ποια είναι η πιο αποτελεσματική μέθοδος καταπολέμησης

Από το απλό «κράτα την αναπνοή σου» έως ακραίες, περίεργες και πιο εκκεντρικές μεθόδους, ο λόξυγγας φαίνεται ότι δεν καταπολεμάτε εύκολα κάθε φορά. Ωστόσο, πως μπορούμε μόνοι μας να απαλλαγούμε από αυτή την ενόχληση και κατά πόσο λειτουργούν τελικά οι αυτοσχέδιες αυτές συνταγές;

Την στιγμή που θα μας πιάσει λόξυγγας, κάθε άτομο που βρίσκεται κοντά μας θα σπεύσει να κάνει την δική του πρόταση για το πώς θα απαλλαγούμε από αυτόν. Με τόσες διαφορετικές «συνταγές» από τις οποίες μπορεί κανείς να επιλέξει προκύπτει ένα απλό ερώτημα. Ποιες από αυτές έχουν επιστημονική βάση;

Όταν έχουμε λόξυγγα στην ουσία αυτό που συμβαίνει είναι ένας σπασμός στο διάφραγμα που πιέζει τον αέρα προς τους πνεύμονες. Αυτό προκαλεί με την σειρά του «κλείσιμο» των φωνητικών χορδών και τον χαρακτηριστικό ήχο «χικ». Υπάρχουν περισσότερες από 100 διαφορετικές ιατρικές αιτίες για την πρόκληση λόξυγγα, καμία ωστόσο δεν είναι επικίνδυνη.

Η πηγή του λόξυγγα μπορεί ακόμα να είναι κάποιο φάρμακο. Μερικές φορές η αναισθησία, τα στεροειδή, τα φάρμακα για το Πάρκινσον και την χημειοθεραπεία, μπορούν να οδηγήσουν σε λόξυγγα. Ωστόσο, τις περισσότερες φορές κανένας από αυτούς δεν είναι ο λόγος.

Το γέλιο, το πολύ ποτό, όταν τρώμε γρήγορα, ή τα ανθρακούχα ροφήματα μπορούν να προκαλέσουν χωρίς κανένα λόγο λόξυγγα.

Μερικές περιπτώσεις είναι μάλιστα ακραίες. Το παγκόσμιο ρεκόρ του μεγαλύτερου σε διάρκεια λόξυγγα έχει καταγραφεί στις ΗΠΑ, όπου ο Τσαρλς Όσμπορν, ξεκίνησε –σύμφωνα με την ιστορία- να έχει λόξυγγα το 1922 την ώρα που –όπως λέγεται- πήγε να ζυγίσει ένα γουρούνι. Δεν σταμάτησε να υποφέρει έως τον Φεβρουάριο του 1990, 68 ολόκληρα χρόνια.

Ευτυχώς, τα περισσότερα ξεσπάσματα λόξυγγα μπορούν να σταματήσουν με απλά μέτρα. Παρόλα αυτά οι γνώμες διίστανται.

Οι περισσότερες «συνταγές» βασίζονται σε δυο μηχανισμούς. Στην πρώτη κατηγορία είναι οι μέθοδοι που αυξάνουν το όριο διοξειδίου του άνθρακα στο αίμα εμποδίζοντας έτσι τους σπασμούς στο διάφραγμα. Αυτές οι τεχνικές περιλαμβάνουν την διατήρηση της αναπνοής ή την αναπνοή μέσα σε μια χάρτινη σακούλα. Αν και οι πρακτικές αυτές είναι αποτελεσματικές, οι ερευνητές δεν ξέρουν το γιατί. Μερικοί πιστεύουν ότι αποσπούν το σώμα έτσι ώστε να «ανησυχεί» για την αύξηση του διοξειδίου. Άλλοι πιστεύουν ότι ο λόξυγγας μπορεί να προκαλείται από τα χαμηλά επίπεδα του διοξειδίου και γι’ αυτό η αύξησή του να τον «θεραπεύει».

Σύσπαση νεύρου

Μια εναλλακτική συνταγή για τον λόξυγγα είναι να κάνεις κάτι για να διεγείρεις το πνευμονογαστρικό νεύρο το οποίο συνδέει τον εγκέφαλο με το στομάχι και συντονίζει την αναπνοή και την κατάποση. Αυτό το νεύρο εμπλέκεται στον λόξυγγα, αλλά μπορείς να παρέμβεις στην διαδικασία με την διέγερση έτσι ώστε να στείλει σήμα στον εγκέφαλο προκειμένου να στραφεί σε αυτή την «παρέμβαση».

Σε αυτή την λογική κινούνται οι πρακτικές όπως, το ότι πίνουμε νερό, δαγκώνουμε ένα λεμόνι ή τρώμε τριμμένο πάγο για να συνέλθουμε.  

Παρόμοιες τεχνικές είναι να τραβάς την άκρη της γλώσσας, να πιέζεις ελαφρά τα μάτια σου με τα δάχτυλά σου, καθώς διεγείρουν το συγκεκριμένο νεύρο. Σκέψου το σαν αντιπερισπασμό του σώματος από τον λόξυγγα μέσω μιας ξαφνικής αλλαγής. Στην ίδια λογική απευθύνεται και η «θεραπεία» με το να τρομάξεις αυτόν που έχει λόξυγγα.

Ακραία

Υπάρχουν πάντα και πιο ακραίοι τρόπου, ωστόσο, δεν θα ήθελες να τους δοκιμάσεις στο σπίτι. Ένας από αυτούς υιοθετήθηκε από τον FrancisFesmireαπό την Ιατρική Σχολή του Τεννεσί. Το όνομα της εργασίας του που δημοσιεύθηκε το 1988 δίνει μια σαφή εικόνα της μεθόδου. «Ηλύσηστονδυσεπίλητολόξυγγαμέσωδακτυλικούμασάζ». Ένας άνδρας παρουσιάστηκε στην εντατική καθώς είχε λόξυγγα κάθε δυο δευτερόλεπτα για τρεις συνεχόμενες ημέρες.

Αφού δοκίμασε όλες τις γνωστές μεθόδους χωρίς αποτέλεσμα, ο γιατρός θυμήθηκε ένα δημοσιευμένο περιστατικό σύμφωνα με το οποίο ο έντονος καρδιακός παλμός μιας 71χρονης γυναίκας επιβραδύνθηκε με την είσοδο ενός δαχτύλου στον πρωκτό.

Δοκίμασε την ίδια μέθοδο με τον ασθενή που είχε λόξυγγα και λειτούργησε. Όταν όμως ο γιατρός Fesmire πήγε να παραλάβει το IgNobel βραβείο (ειδική κατηγορία βραβείων παρωδία των γνωστών βραβείων που απονέμονται για ανακαλύψεις που έγιναν μέσω κάποιας απίθανης έρευνας και κυρίως πρώτα προκαλούν γέλιο και μετά σκέψη), συνειδητοποίησε ότι το ίδιο επιτυχημένο αποτέλεσμα μπορεί να εξασφαλίσει κι ένας οργασμός. Και μάλιστα αυτόν τον τρόπο θα τον προτιμούσαν καλύτερα και οι ασθενείς. Πάντως, και οι δυο αυτές μέθοδοι διεγείρουν το ίδιο νεύρο.

Είναι αλήθεια ότι οι διαδεδομένες μέθοδοι κατά του λόξυγγα δεν έχουν επαρκή επιστημονική κάλυψη. Ωστόσο, οι μηχανισμοί που ακολουθούνται είναι αλήθεια ότι ταιριάζουν στην φυσιολογία του λόξυγγα και θεωρούνται αθώες.

Καμία δεν έχει αποδειχτεί πλήρως ως αποτελεσματική, ωστόσο, σίγουρα δεν πρόκειται για μύθους. Την επόμενη φορά που θα έχετε λόξυγγα απλά διαλέξτε ποια τακτική θα ακολουθήσετε.