Με τα έργα της εικαστικού Κάλλης Καστώρη υποδέχθηκαν τον Σεπτέμβρη οι «Βιτρίνες Τέχνης ΟΤΕ» του Κεντρικού Τηλεπικοινωνιακού Μεγάρου Θεσσαλονίκης. Το έργο της καταξιωμένης ζωγράφου, εστιάζεται σε φωτογραφικά στιγμιότυπα με ήρωες ανθρώπους της καθημερινότητας. Στόχο έχει να παραμερίσει οτιδήποτε πλαστό, προσποιητό, προσχηματικό και επικεντρώνεται στην ουσία της ανθρώπινης επικοινωνίας …. ή στην έλλειψη αυτής.
Η Κάλλη Καστώρη γεννήθηκε στο Βόλο. Πήρε πτυχίο και δίπλωμα κιθάρας. Έδωσε πολλές συναυλίες και έπαιξε για το ραδιόφωνο και την τηλεόραση στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Το 2003 εισάγεται πρώτη στην Σχολή Καλών Τεχνών του ΑΠΘ και εγγράφεται στο εργαστήριο του Γιώργου Γκολφίνου απ’ όπου και αποφοίτησε πρώτη στην τάξη, τον Ιούνιο του 2008. Ως υπότροφος του Ιδρύματος Μιχελή, συνέχισε τις σπουδές της στο Wimbledon College of Art (2010-2011) στο Λονδίνο, απ’ όπου και απέκτησε τον μεταπτυχιακό τίτλο MA. Έχει συμμετάσχει σε αρκετές ομαδικές εκθέσεις, στο Κ.Μ.Σ.Τ., στο Μακεδονικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης, στο Τελλόγλειο Ίδρυμα Τεχνών, στο Βυζαντινό Μουσείο Πολιτισμού, στο Αρχαιολογικό Μουσείο Θεσσαλονίκης. Πιο πρόσφατες συμμετοχές της στην Αίθουσα Τέχνης «Καπλανών 5» στην Αθήνα και στο Hellenic Centre του Λονδίνου τον Μάιο του 2013.
Για τη δουλειά της η Κάλλη Καστώρη αναφέρει:
«Η αποξένωση της αστικής κοινωνίας, η απεικόνισή της, τα ερωτήματα που προκαλεί, αλλά και η αμφισβήτησή της αποτελούν κεντρικούς άξονες του έργου μου. Η έννοια της αποξένωσης είναι πολύσημη: αποξένωση από τον εαυτό, από τους άλλους, από το περιβάλλον. Την ίδια στιγμή η ίδια έννοια είναι ταυτόσημη και με την ωριμότητα.
Άλλωστε, ενηλικίωση σημαίνει να ζει κανείς στο μέλλον ή στο παρελθόν, σχεδόν ποτέ στο παρόν. Χαμένος σε φόβους, όνειρα, προσδοκίες και αυταπάτες, σχεδόν πάντα των άλλων.»
Για την Κάλλη Καστώρη οι άλλοι γράφουν:
«Μέσα από το έργο της, η Κάλλη Καστώρη σηματοδοτεί καθημερινές σκηνές λουομένων, με πρόσωπα που τα βλέμματά τους δεν συναντιούνται ποτέ και πουθενά. Τέτοιες σκηνές μοιάζουν τόσο φυσικές και προφανείς που συχνά βρίσκονται κάτω από το κατώφλι της συνειδητής γνώσης. Τα σώματα απεικονίζονται ρεαλιστικά αποτυπώνοντας το πλαδαρό και άνευρο, σχολιάζοντας την αστική πλαδαρότητα με νεοαναπαραστατική γλώσσα. Η ζωηρότητα των χρωμάτων έρχεται σε αντιδιαστολή με τη νωθρότητα των σωμάτων και της σύγχρονης αστικής ηθικής. Σκηνές αστικής «καταναλωτικής ανεμελιάς» που ενέχουν την κοινωνική αδιαφορία, αποξένωση, φιλαυτία, εγωκεντρισμό, εγωπάθεια, ατομικισμό έως και αμοραλισμό.» Μαρία Κενανίδου, Ιστορικός Τέχνης
«Προσωπικότητα ιδιαίτερα ευαισθητοποιημένη είναι η δημιουργός στο να εντοπίζει, να σφυγμομετρεί, να ενορχηστρώνει και να προβάλλει με απόλυτα λιτά μέσα, τα κύρια χαρακτηριστικά στις σχέσεις, στον τρόπο διαβίωσης, τέλος, στις «συμπεριφορές» που καταδυναστεύονται από μιαν ιδιότυπη αδιαφορία τραυματισμένες καθώς είναι από την αποξένωση. Αυτή, ακριβώς, η έφεσή της αποκαλύπτει πέρα από το εικαστικό της ταλέντο, την έντονη καλλιτεχνική, μέχρι και ποιητική σε υφή, προσωπικότητά της. Κατορθώνει, πράγματι, η δημιουργός, να μας πείθει ότι στις «εικόνες» της επειδή, ακριβώς, δεν αποτελούν απλά μια μίμηση, εμπεριέχεται μια «ιδέα». Και αυτή είναι η πιο ατράνταχτη απόδειξη για την αυθεντικότητα των δημιουργιών της καλλιτέχνιδος, σύμφωνα με τον Πλατωνικό ορισμό της τέχνης» Ντόρα Ηλιοπούλου-Ρογκάν, Δρ. Ιστορικός της Τέχνης – Τεχνοκριτικός
«Η Κάλλη Καστώρη απομνημονεύει την ροή των δρόμων για να εξιστορήσει ότι μας διαφεύγει. Αποκτούμε μια οικειότητα με τις φιγούρες και τις καταστάσεις που εικονίζει κοιτώντας αναίσχυντα με την ασφάλεια του θεατή. Η εμπλοκή που μας προτείνει η Κάλλη Καστώρη είναι σε ένα άλλο επίπεδο προσωπική αλλά και εικαστική, αφού με επιτυχία πραγματώνει μια εικονογραφία που αξίζει της προσοχής μας.» Γιώργος Κατσάγγελος, Καθηγητής Σχολής Καλών Τεχνών ΑΠΘ
«Γυναίκες χρωματιστές, γυναίκες της διπλανής πόρτας, η μάνα μου, η αδελφή μου, η φίλη μου. Γυναίκες μόνες – πνιγμένες στο ασπρόμαυρο φόντο της δυτικότροπης καθημερινότητάς τους. Οι άλλοι, πάντα εκεί, φιγούρες ασπρόμαυρες στον χρωματιστό προσωπικό τους τόπο κι ωστόσο τόσο καθοριστικές της ύπαρξής τους. Οι γυναίκες της Κάλλης, σχεδόν πάντα μόνες – ελάχιστες φορές μια ανδρική φιγούρα εισχωρεί στον χρωματιστό τους κόσμο – ορίζουν τον γεωμετρικό τόπο της γυναικείας μοναξιάς στην σύγχρονη πραγματικότητα.» Δρ Αναστασία Βαλαβανίδου, Αρχιτέκτων – μουσειολόγος
με Αριθμό Μητρώου 12691
