Μπορεί μια σύγκρουση μαζί τους να είναι θανάσιμη, μπορεί να είναι η αιτία που εξαφανίστηκαν οι δεινόσαυροι, ωστόσο, σύμφωνα με μια νέα βρετανο- αμερικανική επιστημονική έρευνα, οι προσκρούσεις παγωμένων κομητών πάνω σε πλανήτες μπορούν να παράγουν αμινοξέα, τους θεμέλιους λίθους της ζωής. Το ίδιο, σύμφωνα με τους επιστήμονες, μπορεί να συμβεί αν βραχώδεις μετεωρίτες ή αστεροειδείς πέσουν πάνω σε ένα πλανήτη με παγωμένη επιφάνεια.
Η ανακάλυψη μπορεί να ρίξει φως στην μυστηριώδη προέλευση της ζωής στη Γη, ενώ παράλληλα δείχνει ότι πιθανώς η ζωή έχει αναδυθεί με παρόμοιο τρόπο και σε άλλους πλανήτες. Με άλλα λόγια, οι κομήτες εκτός από επουράνιοι φορείς της καταστροφής, μπορεί να έχουν υπάρξει και καταλύτες της ίδιας της ζωής, όπως μεταδίδει το Αθηναϊκό Πρακτορείο.
Οι ερευνητές του Imperial College του Λονδίνου, του πανεπιστημίου του Κεντ και του Εθνικού Εργαστηρίου Λόρενς Λίβερμορ των ΗΠΑ, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό γεωεπιστημών “Nature Geoscience”, σύμφωνα με το “New Scientist” και τις βρετανικές εφημερίδες «Γκάρντιαν» και «Ιντιπέντεντ», έκαναν στο εργαστήριο φυσικές προσομοιώσεις σε μικρότερη κλίμακα μιας πρόσκρουσης κομήτη με ταχύτητα 7,1 χιλιομέτρων το δευτερόλεπτο. Με ένα ειδικό όπλο αέρα εκτόξευσαν αποστειρωμένα χαλύβδινα σφαιρίδια πάνω σε στόχους μίγματος πάγου και βράχων.
Όπως διαπίστωσαν, μέσα από τις προκαλούμενες συνθήκες πολύ υψηλής θερμοκρασίας και πίεσης, δημιουργούνται μόνα τους αμινοξέα (όπως η αλανίνη και η γλυκίνη) από ένα μίγμα πιο βασικών οργανικών χημικών ουσιών που προϋπάρχουν στο εσωτερικό του κομήτη (αμμωνία, διοξείδιο του άνθρακα, μεθανόλη κ.ά.).
Η ανακάλυψη μπορεί να δημιουργεί νέα δεδομένα για την ανακάλυψη εξωγήινων μορφών ζωής ακόμα και στο ηλιακό μας σύστημα, αφού στις παγωμένες επιφάνειες δορυφόρων όπως ο Εγκέλαδος και η Ευρώπη, όπου στο παρελθόν έχουν πέσει κομήτες και αστεροειδείς, πιθανώς έχουν ήδη υπάρξει οι κατάλληλες συνθήκες για την εμφάνιση των αμινοξέων, των δομικών συστατικών της ζωής, από όπου προέρχονται όλες οι πρωτεϊνες και τα κύτταρα.
Η Γη υπέστη περιοδικό βομβαρδισμό από μεγαλύτερα και μικρότερα ουράνια σώματα στο παρελθόν, ιδίως πριν από 3,8 έως 4,5 δισεκατομμύρια χρόνια, ενώ η ζωή είχε σίγουρα αναδυθεί πριν από 3,5 δισεκατομμύρια χρόνια (και πιθανώς πολύ νωρίτερα). Πέρα από τη Γη, σε όλο το ηλιακό σύστημα είναι ορατά, πάνω σε πλανήτες και δορυφόρους τα σημάδια που άφησαν οι προσκρούσεις με τη μορφή κρατήρων.
«Παρ’ όλο που υπάρχουν και άλλοι χημικοί τρόποι για να δημιουργηθούν αμινοξέα, αυτός που εμείς ανακαλύψαμε μέσω της πρόσκρουσης, δεν απαιτεί άλλες ειδικές συνθήκες, όπως την παρουσία υπεριώδους ακτινοβολίας, εφόσον τα αρχικά χημικά συστατικά είναι παρόντα. Η σημαντική συνέπεια είναι ότι οι πολύπλοκοι πρόδρομοι της ζωής, όπως τα αμινοξέα, είναι ευρέως εξαπλωμένα, αυξάνοντας έτσι τις πιθανότητες να έχει εξελιχθεί ζωή και αλλού», δήλωσε ο ερευνητής.
Ωστόσο, παραμένει το επόμενο μεγάλο μυστήριο: πώς τα αμινοξέα συνενώθηκαν σε πιο πολύπλοκα μόρια όπως οι πρωτεΐνες με τέτοιο τρόπο που να προκύψει ζωή; Σε αυτό το ζωτικό ερώτημα οι επιστήμονες, προς το παρόν τουλάχιστον, δεν έχουν καταφέρει να δώσουν μια πειστική απάντηση, ούτε να επαναλάβουν τη διαδικασία δημιουργίας ζωής από αμινοξέα στα εργαστήριά τους.
Πηγή: http://www.independent.co.uk
με Αριθμό Μητρώου 12691
