Βιομηχανία ζάχαρης στη Καμπότζη: ένα διαρκές έγκλημα σε βάρος του ανθρώπου

Η παραγωγή ζάχαρης στα χωράφια της Καμπότζης γίνεται εις βάρος των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Ως μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης πρέπει να γνωρίζουμε ότι το εξωτερικό εμπόριο ενθαρρύνει τη συγκεκριμένη παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων ενώ η Ευρωπαϊκή Επιτροπή δεν έχει ασχοληθεί καν με το γεγονός.

 Πιο συγκεκριμένα, η Καμπότζη εμπίπτει στην πολιτική συνεργασίας Όλα Εκτός Όπλα (ΟΕΟ) του ευρωπαϊκού Συστήματος Γενικευμένων Προτιμήσεων (ΣΓΠ). Αυτό σημαίνει ότι μπορεί να εξάγει ζάχαρη και άλλα ντόπια προϊόντα στην Ευρώπη, αφορολόγητα. Μπορεί να ακούγεται ως μια πολύ καλή συμφωνία αλλά για τους Καμποτζιανούς έχει αποδειχθεί καταστροφική.

Αιτία; Η απώλεια γης. Φτωχοί αγρότες έχουν χάσει γύρω στα 2.2 εκατομμύρια εκτάρια γης τα οποία δόθηκαν σε εταιρείες. Από το 2003 και έπειτα, η κατάσταση αυτή έχει επηρεάσει 400.000 Καμποτζιανούς. Αποζημίωση λαμβάνουν σπάνια ή και ποτέ.

Η βιομηχανία ζάχαρης αποτελεί έναν από τους τομείς με τα χειρότερα ποσοστά παραβίασης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και περιλαμβάνει βίαιες εξώσεις των κατοίκων, τη χρήση του στρατού ενάντια των πολιτών καθώς και επιθέσεις ή ακόμα και συλλήψεις τυχόν ακτιβιστών. Στο Κο Κονγκ της Καμπότζης η αστυνομία κατεδάφισε τα σπίτια των κατοίκων, κατέστρεψε τις σοδειές τους και επιτέθηκε σε όσους αντιστέκονταν.

Την ίδια στιγμή, υπάρχουν αρκετές αναφορές για εργασία ανηλίκων μέσα στις φυτείες ζαχαροκάλαμου. Μερική ευθύνη σε αυτή την κατάσταση έχει και η Ευρωπαϊκή Ένωση καθώς η παραπάνω πολιτική συνεργασίας με την Καμπότζη, και άλλες υποανάπτυκτες χώρες, έχει τροφοδοτήσει την ανάπτυξη στη βιομηχανία ζάχαρης. Η βιομηχανία ευδοκίμησε και, μάλιστα, ένα σημαντικό μερίδιο των φυτειών ζαχαροκάλαμου στη Καμπότζη έχει φυτευτεί με σκοπό την εξαγωγή ζάχαρης στην Ευρώπη αποκλειστικά.

Τίποτα από όλα αυτά δεν ανακαλύφθηκε πρόσφατα. Οι οργανισμοί ανθρωπίνων δικαιωμάτων τα έχουν επανειλημμένα καταγράψει τόσο στη Καμπότζη όσο και στο εξωτερικό. Μάλιστα, τον περασμένο Σεπτέμβρη δημοσιεύτηκε μια αναφορά 129 σελίδων σύμφωνα με την οποία «υπάρχουν καταγεγραμμένα περιστατικά από σημαντικές και επανειλημμένες παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, σχετικά με την παραχώρηση γης, που πρέπει να αναγνωριστούν και να αποκατασταθούν». Κι όμως, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή παραμένει αμέτοχη. Το θέμα έχει ζητηθεί να ερευνηθεί από το 2010 από αρκετές ΜΚΟ. Στην προσπάθεια αυτή συμμετέχουν αρκετά μέλη του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου.

ΠΗΓΗ: guardian.co.uk