Η μελέτη τους, που δημοσιεύθηκε στην επιστημονική επιθεώρηση Journal of Archaeological Science, υποστηρίζει ότι οι κάτοικοι του Ράπα Νούι-που είναι ευρέως γνωστό ως Νησί του Πάσχα- χρησιμοποιούσαν σχοινιά και «περπατούσαν» τα γιγάντια αγάλματα σε ζιγκ-ζαγκ κίνηση κατά μήκος προσεκτικά σχεδιασμένων δρόμων.
«Το κατάφεραν χρησιμοποιώντας μεθόδους που ανταποκρίνονταν στους περιορισμένους πόρους που διέθεταν. Αυτή η μελέτη τιμά πραγματικά αυτούς τους ανθρώπους, καθώς δείχνει τι κατάφεραν να επιτύχουν, και έχουμε να μάθουμε πολλά για τις αρχές τους», είπε ο Δρ. Λίπο.
Πρόκειται για μονολιθικά αγάλματα, σκαλισμένα από ηφαιστειακή τέφρα της περιοχής Ράνο Ραράκου, που απεικονίζουν ανθρώπινες μορφές και δημιουργήθηκαν από τους κατοίκους του Νησιού του Πάσχα μεταξύ 1250 και 1500 μ.Χ. Εκατοντάδες από αυτά μεταφέρθηκαν από το κύριο λατομείο των Μοάι και τοποθετήθηκαν πάνω σε πέτρινες πλατφόρμες περιμετρικά του νησιού.
Προηγούμενες θεωρίες υποστήριζαν ότι τα γιγάντια αγάλματα «περπατούσαν» όρθια από το λατομείο έως τις τελετουργικές πλατφόρμες με μια χαρακτηριστική κυματιστή κίνηση, αμφισβητώντας την επικρατούσα άποψη ότι μεταφέρονταν ξαπλωμένα πάνω σε ξύλινες κατασκευές.
Στη νέα μελέτη, οι επιστήμονες δημιούργησαν τρισδιάστατα μοντέλα υψηλής ανάλυσης των Μοάι και εντόπισαν χαρακτηριστικά σχεδίασης, όπως φαρδιές βάσεις σε σχήμα D και προοδευτική κλίση προς τα εμπρός, που σημαίνει πως πιθανώς μετακινούνταν σε ζιγκ-ζαγκ κίνηση.
Οι ερευνητές δοκίμασαν τη θεωρία τους κατασκευάζοντας ένα αντίγραφο Μοάι βάρους 4,35 τόνων με την χαρακτηριστική «προοδευτική κλίση». Η ομάδα κατάφερε να μετακινήσει το άγαλμα 100 μέτρα σε 40 λεπτά με μόλις 18 άτομα – μια σημαντική βελτίωση σε σχέση με προηγούμενες προσπάθειες μεταφοράς τους σε όρθια θέση.
«Μόλις αρχίσει να κινείται, δεν είναι καθόλου δύσκολο – οι άνθρωποι το τραβούν με το ένα χέρι. Εξοικονομεί ενέργεια και κινείται πολύ γρήγορα», είπε ο ερευνητής. «Αυτό που είδαμε πειραματικά, είναι ότι λειτουργεί. Και όσο μεγαλύτερα γίνονται, τόσο πιο αποτελεσματική είναι η μέθοδος γιατί είναι ο μόνος τρόπος να μετακινηθούν», πρόσθεσε.
Οι δρόμοι του Ράπα Νούι που ανακαλύφθηκαν στο νησί ενισχύουν περαιτέρω αυτή τη θεωρία. Οι δρόμοι αυτοί, πλάτους περίπου 4,5 μέτρων και με ελαφρώς κοίλη διαμόρφωση, φαίνεται πως παρείχαν τη σταθερότητα που απαιτούνταν για τη μετακίνηση των αγαλμάτων, σύμφωνα με τους επιστήμονες.
«Κάθε φορά που μετακινούσαν ένα άγαλμα, φαίνεται ότι κατασκεύαζαν και έναν δρόμο. Ο δρόμος είναι μέρος της μετακίνησης του αγάλματος. Στην πραγματικότητα βλέπουμε να επικαλύπτονται, και πολλές παράλληλες εκδοχές τους» πρόσθεσε ο ερευνητής.
Οι αρχαιολόγοι σημειώνουν πως καμία άλλη θεωρία δεν εξηγεί επί του παρόντος πώς μετακινήθηκαν τα αγάλματα.
Πηγή: Independent
