Όπως παρουσιάζει, η Isabelle Thibaud στο Psychologies.com, μια μελέτη του Πανεπιστημίου του Άμστερνταμ αποκαλύπτει τους αναπάντεχους εγκεφαλικούς μηχανισμούς που κρύβονται πίσω από το κοκκίνισμα.
Βασική ανταπόκριση στον εαυτό μας
Ερευνητές στην Ολλανδία και την Ιταλία ξεκίνησαν να ανακαλύψουν τους νευρικούς μηχανισμούς που εμπλέκονται στο κοκκίνισμα. Σε αντίθεση με τις δημοφιλείς θεωρίες, το κοκκίνισμα δεν απαιτεί πολύπλοκη κοινωνική γνώση ή ενδοσκόπηση. Αντίθετα, πρόκειται για μια βασική, αυτόματη αντίδραση σε ερεθίσματα που σχετίζονται με τον εαυτό μας.
Η δρ. Milica Nikolic, συν-συγγραφέας της μελέτης και αναπτυξιακή ψυχολόγος, εξηγεί ότι «το κοκκίνισμα είναι ένα συναρπαστικό φαινόμενο, επειδή δεν γνωρίζουμε ακόμη ποιες γνωστικές δεξιότητες απαιτούνται για να συμβεί». Η μελέτη επικεντρώθηκε σε έφηβα κορίτσια, τα οποία είναι ιδιαίτερα επιρρεπή στο κοινωνικό άγχος. Οι συμμετέχουσες κλήθηκαν να εκτελέσουν μια αμήχανη εργασία – να τραγουδήσουν καραόκε – ενώ βιντεοσκοπούνταν. Στη συνέχεια, κατά τη διάρκεια εγκεφαλικών σαρώσεων, είδαν βίντεο με τις ίδιες να τραγουδούν καθώς και με άλλες συμμετέχουσες.
Συναισθηματική διέγερση και προσοχή
Τα αποτελέσματα δείχνουν ότι οι συμμετέχοντες κοκκίνιζαν πιο έντονα όταν παρακολουθούσαν τον εαυτό τους να τραγουδά παρά όταν παρακολουθούσαν άλλους. Ωστόσο, η εγκεφαλική δραστηριότητα που σχετίζεται με αυτό το κοκκίνισμα ήταν εκπληκτική. Αντί να εμπλέκει περιοχές που συνδέονται με την πολύπλοκη κοινωνική σκέψη, το κοκκίνισμα συνδέθηκε με αυξημένη δραστηριότητα σε περιοχές που σχετίζονται με τη συναισθηματική διέγερση και την προσοχή. Αυτό υποδηλώνει ότι το κοκκίνισμα σχετίζεται περισσότερο με τη συναισθηματική εμπλοκή παρά με τον συνειδητό αυτο-αναστοχασμό.
«Σε αυτή τη βάση, καταλήξαμε στο συμπέρασμα ότι η σκέψη μας για τις σκέψεις των άλλων ανθρώπων δεν είναι απαραίτητη για να κοκκινίσουμε. Το κοκκίνισμα μπορεί να είναι μέρος της αυτόματης διέγερσης που νιώθουμε όταν είμαστε εκτεθειμένοι σε κάτι που αφορά τον εαυτό μας», σύμφωνα με τη Δρ. Milica Nikolic.
Κοινωνική έκθεση
Ένα άλλο ενδιαφέρον εύρημα ήταν ότι τα άτομα που κοκκίνιζαν περισσότερο εμφάνιζαν πιο συγχρονισμένη εγκεφαλική δραστηριότητα σε πρώιμες περιοχές οπτικής επεξεργασίας όταν παρακολουθούσαν τον εαυτό τους να τραγουδά. Αυτό υποδηλώνει ότι το κοκκίνισμα θα μπορούσε να συνδέεται με αυξημένη προσοχή και ευαισθησία σε σχετιζόμενες με τον εαυτό τους οπτικές πληροφορίες.
Τα αποτελέσματα αυτά αμφισβητούν την ιδέα ότι το κοκκίνισμα απαιτεί «να σκεφτόμαστε τι σκέφτονται οι άλλοι άνθρωποι για εμάς», όπως πρότεινε ο Κάρολος Δαρβίνος. Αντίθετα, συμφωνούν με πιο πρόσφατες θεωρίες που υποδηλώνουν ότι το κοκκίνισμα είναι μια γρήγορη και αυθόρμητη συναισθηματική αντίδραση στην κοινωνική έκθεση – μια «ξαφνική εγρήγορση» όταν νιώθουμε ότι μας παρατηρούν.
Πηγή:www.psychologies.com
