Αρχική Αφιερώματα Ο γρίφος του άστρου των Χριστουγέννων VII

Ο γρίφος του άστρου των Χριστουγέννων VII

Το ecozen.gr, θέλοντας να τιμήσει τη μνήμη του αείμνηστου Διονύση Σιμόπουλου, επαναφέρει τα πολύτιμα άρθρα που μας παραχώρησε, κοσμώντας με τις γνώσεις του την ιστοσελίδα μας. Είναι μια σειρά 8 άρθρων τα οποία θα μπορέσετε να βρείτε από σήμερα μέχρι και την ερχόμενη Τετάρτη 28 Δεκεμβρίου.
Η ομάδα του ecozen σας εύχεται χαρούμενες γιορτές!

Σύνταξη: ecozen.gr

0
Bethlehem - άστρο Χριστουγέννων
Διαφήμιση

Του Διονύση Σιμόπουλου*

«Τα Σατουρνάλια ήταν η αρχαιότερη γιορτή των Ρωμαίων και την απέδιδαν στον Ρωμύλο ή στους Πελασγούς. Ξεχώρισε όμως από τις άλλες αγροτικές γιορτές τους το 217 π.Χ. Οι γιορτές αυτές έπαιρναν πανηγυρικό χαρακτήρα και είχαν κατακτήσει ολόκληρο τον ελληνορωμαϊκό κόσμο. Άρχιζαν με τα Βρουμάλια από τις 24 Νοεμβρίου έως τις 17 Δεκεμβρίου και ακολουθούσαν τα Σατουρνάλια από τις 18 έως τις 24 Δεκεμβρίου.

Κατά την κεντρική ημέρα της γιορτής του «αήττητου ηλίου» στις 25 Δεκεμβρίου, εορταζόταν το γεγονός της τροπής του ηλίου, που άρχιζε και πάλι να ανεβαίνει στον ουρανό, να μεγαλώνουν οι ημέρες, και μαζί τους οι ζωογόνες ακτίνες του ήλιου ξανάκαναν τη Γη να καρποφορήσει. Την 1η Ιανουαρίου γιορτάζονταν οι Καλένδες, στις 3 τα Βότα, στις 4 τα Λορεντάλια και στις 7 Ιανουαρίου τελείωνε η περίοδος αυτή των εορτών.

Στην Περσία η 25η Δεκεμβρίου γιορταζόταν σαν ημέρα της γέννησης του Θεού «ηλίου-βασιλέως» Μίθρα, ενώ το 275 μ.Χ. ο Ρωμαίος αυτοκράτορας Αυρηλιανός θέσπισε τη γιορτή αυτή σ’ ολόκληρη τη Ρωμαϊκή αυτοκρατορία.

Στους Άγγλους επίσης η 25η Δεκεμβρίου ήταν η σπουδαία ημέρα του εορτασμού της «Μαντρανεχτ», η «Νύχτα της Μάνας», ενώ στους λαούς των Σκανδιναβικών χωρών η τροπή του ήλιου ήταν ιδιαίτερα αγαπητή, και το σημερινό έθιμο του «σκαρκάντζαλου», ή Χριστόξυλου, στα τζάκια ίσως να προέρχεται από τις γιορτές των Σκανδιναβών και το έθιμό τους του «Yule Log». Οι Νορβηγοί επίσης πίστευαν ότι από τις 25 Δεκεμβρίου έως τις 6 Ιανουαρίου μπορούσαν να αισθανθούν καλύτερα το σύνδεσμο του θεού τους Όντιν με την ανθρωπότητα.

Επειδή λοιπόν οι πρώτοι χριστιανοί ήσαν εκτός νόμου στη Ρώμη, και δεν τους επιτρεπόταν να συναντιούνται ή να εκκλησιάζονται μαζί, οι συναντήσεις τους γίνονταν κρυφά και σε μικρές ομάδες στις κατακόμβες τους, όπου και τελούσαν τις θρησκευτικές τους εορτές. Για να αποφύγουν λοιπόν τους διωγμούς αποφάσισαν να γιορτάσουν τα Χριστούγεννα στις 25 Δεκεμβρίου, όταν οι Ρωμαίοι ήσαν απασχολημένοι με τις δικές τους γιορτές των Σατουρναλίων. Μ’ αυτόν τον τρόπο ήλπιζαν να μην ανακαλυφθούν από τους εορτάζοντες Ρωμαίους.

Είναι πάντως γεγονός ότι η 25η Δεκεμβρίου καθιερώθηκε σαν ημέρα εορτασμού των Χριστουγέννων, για πρώτη φορά στη Ρώμη κατά τα μέσα περίπου του 4ου μ.Χ. αιώνα, ενώ κατά τη διάρκεια της αυτοκρατορίας του Ιουστινιανού, τον 6ο αιώνα, ο εορτασμός των Χριστουγέννων στις 25 Δεκεμβρίου εξαπλώθηκε σ’ ολόκληρη την Ανατολή εκτός από την Αρμενία όπου διατηρήθηκε ο συνεορτασμός στις 6 Ιανουαρίου.

Ο εορτασμός όμως των Χριστουγέννων την ίδια ημέρα που οι εθνικοί γιόρταζαν τα δικά τους Σατουρνάλια ή Κρόνια είχε και τις δυσμενείς του επιπτώσεις. Γιατί, σιγά-σιγά, και ιδιαίτερα μεταξύ του 5ου και 8ου αιώνα, πολλά από τα απαράδεκτα για την εκκλησία έθιμα των αρχαίων εορτασμών πέρασαν και στην Χριστιανική εορτή και ιδιαίτερα στο Βυζάντιο «όπου ο λαός τα ακολουθούσε με υπερβολή και γι’ αυτό οι Πατέρες της Εκκλησίας ή οι Κανόνες των Συνόδων τα πολεμούσαν». Το 729 μ.Χ. μάλιστα ο Πάπας Ζαχαρίας αναγκάστηκε να απαγορεύσει με αυστηρότητα τους εορτασμούς των Χριστουγέννων του τύπου των αρχαίων Καλενδών.

Εν τούτοις πολλά από τα έθιμα αυτά των Σατουρναλίων και των Καλενδών που διαρκούσαν 12 συνολικά ημέρες, διατηρούνται ακόμη και σήμερα στους εορτασμούς του «Δωδεκαημέρου» του χρονικού δηλαδή διαστήματος μεταξύ των δυο μεγάλων ακινήτων εορτών της Χριστιανοσύνης των Χριστουγέννων στις 25 Δεκεμβρίου, και των Θεοφανίων στις 6 Ιανουαρίου.

Τα πρώτα χρόνια η Εκκλησία δεν ενέκρινε φυσικά τους πανηγυρισμούς, σαν τρόπο εορτασμού της γέννησης του Σωτήρα. Στην Αγγλία μάλιστα του 17ου αιώνα, η Εκκλησία ήταν τόσο αυστηρή ώστε στρατιώτες επιτηρούσαν τους δρόμους και μύριζαν τον αέρα. Οποιοσδήποτε μαγείρευε χριστουγεννιάτικο χοιρομέρι συλλαμβανόταν και γινόταν κατάσχεση του φαγητού. Παρόμοιοι νόμοι ίσχυαν και σε μερικές αποικίες στην Αμερική.

Μια σύγχρονη Χριστουγεννιάτικη συνήθεια είναι και η ανταλλαγή δώρων. Και αυτό ακόμη το έθιμο ανάγεται στην εποχή των Σατουρναλίων. Οι Ρωμαίοι έδιναν δώρα ο ένας στον άλλον καθώς και στους φτωχούς.

Το σύγχρονο σύμβολο της υπερ-καταναλωτικής εμπορευματοποίησης των Χριστουγέννων είναι ο Σάντα-Κλως, ο οποίος λανθασμένα στην Ελλάδα έχει ταυτιστεί με τον Αη-Βασίλη. Η γενεολογική προέλευσή του είναι ο Άγιος Νικόλαος, ο επίσκοπος του 4ου μ.Χ. αιώνα και φύλακας-άγγελος των παιδιών, καθώς επίσης και ο Όντιν ένας από τους θεούς των Νορβηγών. Σύμφωνα με την παράδοση, ο Όντιν με το οχτάποδο άλογό του, διέσχιζε τον παγωμένο βορρά την ημέρα του χειμερινού ηλιοστασίου σκορπώντας δώρα στα παιδιά που κοιμόντουσαν.

Το ομορφότερο όμως σύμβολο των Χριστουγέννων είναι χωρίς αμφιβολία το χριστουγεννιάτικο δέντρο, κάτι που ήταν σπάνιο πριν από έναν αιώνα. Εμφανίστηκε για πρώτη φορά στη Γερμανία στο τέλος του 16ου και στις αρχές του 17ου αιώνα αλλά δεν ήταν ιδιαίτερα στολισμένο. Ακόμη και στις αρχές του 19ου αιώνα ήταν σπάνια και τοποθετούνταν μόνο στις Εκκλησίες. Μερικές μάλιστα φορές οι εκκλησίες επέβαλαν και την πληρωμή εισιτηρίου σε όσους ήθελαν να το δουν.

Στις αρχές του 20ου αιώνα τα Χριστουγεννιάτικα δέντρα στολίζονταν με κάθε είδους στολίδια, κυρίως φαγώσιμα, καθώς επίσης και με κεριά. Και έτσι φθάσαμε να θεωρούμε το Χριστουγεννιάτικο δέντρο σαν το τέλειο σύμβολο των Χριστουγέννων. Το δέντρο είναι αειθαλές για να συμβολίζει την ζωή που δεν υπάρχει το Χειμώνα. Στολίζεται δε με κεριά, ή ηλεκτρικά φώτα, που συμβολίζουν τον Ηλιο και την αναγέννησή του. Τα δώρα τοποθετούνται κάτω από το δέντρο και ο εορτασμός γίνεται στο ίδιο ή το διπλανό δωμάτιο. Και είναι ακριβώς στις συνήθειες αυτές που βρίσκουμε την απάντηση στην ερώτηση ως προς το γιατί γιορτάζουμε τα Χριστούγεννα στις 25 Δεκεμβρίου

Σχετικά Άρθρα:

 

Σιμόπουλος* Ο Διονύσης Σιμόπουλος «έφυγε» στις 7 Αυγούστου 2022.

 

Αύριο το 8ο άρθρο της σειράς «Ο γρίφος του άστρου των Χριστουγέννων».

 

Ο Διονύσης Σιμόπουλος ήταν επίτιμος διευθυντής του Ευγενιδείου Πλανηταρίου, βραβευμένος για τη συνεισφορά του στην αστρονομική εκπαίδευση, με σημαντική συγγραφική και δημοσιογραφική δραστηριότητα στον Τύπο, στην τηλεόραση και σε θεάματα πολυμέσων και ως σεναριογράφος σε ενημερωτικές εκπομπές. Γεννήθηκε στα Γιάννενα στις 8 Μαρτίου 1943 αλλά μεγάλωσε στην Πάτρα. Σπούδασε Πολιτική Επικοινωνία στο Πανεπιστήμιο της Λουιζιάνα (ΗΠΑ). Τον Οκτώβριο του 1972 προσκλήθηκε στην Αθήνα από το Ίδρυμα Ευγενίδου, όπου εργάστηκε ως Διευθυντής του Ευγενιδείου Πλανηταρίου (Απρ. 1973 – Απρ. 2014).

Διαφήμιση