Ο Mirosław Hermaszewski δεν έκρυψε ότι έδωσε στον εαυτό του 50 τοις εκατό πιθανότητες να επιβιώσει από αυτή την «περιπέτεια». Έμεινε στην ιστορία ως ο πρώτος και μέχρι στιγμής ο μοναδικός Πολωνός στο διάστημα.
Δίνεται η εντολή: «ανάφλεξη!». Καταλαβαίνει ότι δεν υπάρχει γυρισμός. Αυτός δεν είναι ένας προσομοιωτής στο Star City, αλλά ένας πραγματικός πύραυλος που μόλις απογειώνεται στο διάστημα. Ένας παραλυτικός φόβος τον κυριεύει και τότε, σαν σπίθα ελπίδας, εμφανίζεται μια ανάμνηση…
Ο Μίροσλαβ Χερμασέφσκι πέταξε στο διάστημα το 1978
Ο 37χρονος Mirosław Hermaszewski χαμογελάει στον εαυτό του για μια στιγμή όταν συνειδητοποιεί ότι κάθεται στον πύραυλο στην ίδια ακριβώς θέση. Είναι 27 Ιουνίου 1978. Ο πρώτος Πολωνός πετάει για να κατακτήσει το διάστημα. Δίπλα του, πάνω στο Σογιούζ 30, ο Πιότρ Ίλιτς Κλιμούκ. Για τον ίδιο, αυτή είναι η τρίτη πτήση στην καριέρα του.
Στην αρχή, δεν ακούν το xτύπημα, το οποίο είναι εκκωφαντικό για τα πλήθη των VIP στο Μπαϊκονούρ. Μόνο το γουργουρητό φτάνει μέσα. Ωστόσο, οι δονήσεις γίνονται ισχυρότερες. Ο φόβος επιστρέφει και μαζί του μια άλλη εικόνα από το παρελθόν: ένα επτάχρονο νήπιο φορτώνει στην καμπίνα ενός Messerschmitt 109, αρπάζει τα χειριστήρια. Δεν βλέπει ότι το αεροπλάνο δεν θα απογειωθεί, διότι εδώ και αρκετά χρόνια σκουριάζει στο ναυπηγείο απορριμμάτων, όπως δεκάδες άλλα στα ανακτηθέντα εδάφη, στο Wołów κοντά στο Wrocław, όπου κατέληξε με την οικογένειά του μετά τον πόλεμο, όπως αναφέρει στο ρεπορτάζ της στο πολωνικό National Gepgraphic, η Anna Klossowska.
«Στην πραγματικότητα, μόνο με τη μητέρα και τα αδέλφια του. Ο πατέρας μου σκοτώθηκε και η οικογένεια, εξόριστη από τη Βολυνία, η οποία δεν είναι πλέον πολωνική, πολέμησε στη θάλασσα και σε αντάρτες και στη συνέχεια διασκορπίστηκε σε όλο τον κόσμο: Λονδίνο, Παρίσι. Ο αδελφός του πατέρα μου κατάφερε να δραπετεύσει από την Απάνθρωπη Γη με τον Άντερς. Αλλά δεν μπορείτε να μιλήσετε για αυτό δυνατά, γιατί με τέτοιους συγγενείς στη Λαϊκή Δημοκρατία της Πολωνίας δεν υπάρχει καμία πιθανότητα για καριέρα», αναφέρει ο Χερμασέφσκι.
Πρώτες εντυπώσεις σε τροχιά
Δονήσεις και άγχος. Η εντύπωση ότι ο Soyuz 30, αντί να ανεβαίνει, γέρνει και πέφτει. Ευτυχώς, αυτό είναι απλώς μια εντύπωση. Στην αρχή, ο πύραυλος καίει 1,5 τόνο καυσίμου ανά δευτερόλεπτο – ένας ορισμός εγχειριδίου έρχεται στο μυαλό… Στο 120ο δευτερόλεπτο, τους ρίχνει βίαια προς τα εμπρός, έτσι ώστε να κρεμαστούν στις ζώνες που τους κρατούν – το πρώτο στάδιο του πυραύλου μόλις αποκολλήθηκε. Στο 163ο δευτερόλεπτο, ρίχνουν τη βαλλιστική ασπίδα και στη συνέχεια μια ακτίνα ηλιοφάνειας εισέρχεται μέσα από το φινιστρίνι. Απέχουν 80 χιλιόμετρα από τη Γη και ο Hermaszewski θέλει πραγματικά να το δει.
Ακριβώς όπως ο μικρός Mirek, σκαρφάλωσε στα ψηλότερα δέντρα στο Wołów, θέλοντας να είναι όσο το δυνατόν πιο κοντά στον ουρανό και στεκόμενος στην κορυφή, άπλωσε το λαιμό του για να δει τι ήταν κρυμμένο πίσω από τον ορίζοντα. Τώρα τεντώνει επίσης το λαιμό του, αλλά δεν θα δει τη Γη, επειδή ο πύραυλος έγειρε στον ορίζοντα για να επιταχύνει το σκάφος στην πρώτη κοσμική ταχύτητα. Τα πόδια του είναι ψηλά, το κεφάλι του είναι χαμηλότερο. Βλέπει μόνο τη μαυρίλα του σύμπαντος. Ξαφνικά, ακούει μια σειρά από πυροβούλες να εκτοξεύονται και… ολική αλλαγή – κρέμονται στον αέρα. Ο Κλιμούκ τον χτυπάει στο γόνατο και λέει: «Λοιπόν, είμαστε σε τροχιά!».
Προετοιμασίες για την έναρξη
Αλλά όλα αυτά δεν τον φτάνουν ακόμα, γιατί όλη η μέρα ήταν πολύ γρήγορη, πολύ έντονη. Χθες το βράδυ κοιμήθηκε σαν νεκρός. Κουρασμένος από τις εκατοντάδες ασκήσεις που προηγήθηκαν της πτήσης, δεν χρησιμοποίησε καν τα υπνωτικά χάπια που του είχε δώσει διακριτικά ο γιατρός το προηγούμενο βράδυ. Και αυτό είναι καλό, γιατί το πρωί ένα πακέτο γιατρών ήρθε στο δωμάτιό του στο Star City και άρχισε να ρωτάει για αυτά τα χάπια. Ο παλμός και η αρτηριακή του πίεση εξετάστηκαν, ελήφθησαν ΗΚΓ και ΗΕΓ και ξαφνικά μια σκέψη πέρασε από το μυαλό του: όχι άλλες ανεξάρτητες αποφάσεις, τώρα οι άλλοι τις κάνουν για εσάς. Στη συνέχεια, υπήρχε το τελευταίο πρωινό: τυρί cottage με σχοινόπρασο, μέλι, βραστό ρύζι με κάτι γλυκό και κλύσμα.
Κατά τη διάρκεια της προβολής της ταινίας «Λευκός Ήλιος της Ερήμου» για την επανάσταση στο ασιατικό τμήμα της ΕΣΣΔ (ήταν μια παράδοση επανδρωμένων πτήσεων, καθώς και οι υπογραφές στις πόρτες των δωματίων όπου κοιμόντουσαν οι κοσμοναύτες), έτρεχαν συνεχώς στην τουαλέτα με τον Klimuk. Στη συνέχεια επιβιβάστηκαν σε λεωφορείο και, συνοδευόμενοι από αυτοκίνητα της αστυνομίας, ξεκίνησαν μέσω της στέπας των 40 χιλιομέτρων για τον εκτοξευτή. Κάποια στιγμή, είδαν έναν βοσκό να φυλάει ένα κοπάδι καμήλες, ο οποίος εγκατέλειψε τα ζώα και όρμησε προς το μέρος τους, γεγονός που ανησύχησε τους φρουρούς. Σταμάτησε όμως στην άκρη του δρόμου, έβγαλε το καπέλο του και υποκλίθηκε βαθιά σε αυτούς. Ο απλός άνθρωπος τους συνέδεσε με ρουκέτες που εκτοξεύτηκαν κοντά και τους απέτισε φόρο τιμής, επειδή ενστικτωδώς ήξερε σε ποιον και γιατί.
Και πότε κατάλαβε τι τον περίμενε; Μόνο όταν στάθηκε μπροστά από τον πύραυλο: ήδη πλήρως ντυμένος με κοστούμι, με νέα, ειδικά εσώρουχα από κάτω, συνυφασμένος με ηλεκτρόδια και αισθητήρες αφού αποχαιρέτησε τους αξιωματούχους.
Πώς μοιάζει μια πτήση στο διάστημα
Και αναρωτήθηκε: επιτρέπεται να διακινδυνεύσεις τη ζωή σου για πάθος, για την πραγματοποίηση ενός ονείρου, αν έχεις οικογένεια; Η σύζυγός του, μια φίλη από το γυμνάσιο, αν και από μια νεότερη τάξη, ο γιος του Mirek γεννήθηκε στο συμβολικό έτος της χιλιετίας του πολωνικού κράτους, και είναι επίσης πιλότος, και μια κόρη, της οποίας τα όνειρα για πτώση με αλεξίπτωτο θα πρέπει να διώξει μετά από χρόνια.
Και έξω από το παράθυρο νύχτα και ένα τσούρμο αστεριών. Θέλει να εντοπίσει τα γνωστά, αλλά δεν μπορεί να βρει κανένα, παρόλο που πέρασε ώρες στο πλανητάριο και πίστευε ότι θα μπορούσε να δείξει κάθε αστερισμό στον ουρανό… Είναι μια ξαφνική κατάπληξη; Όχι, αυτά τα φώτα δεν είναι αστέρια, είναι…η Ιαπωνία. Από την είσοδο σε τροχιά, ακούει το σώμα του, αισθάνεται τον παλμό του αίματος στις φλέβες του, υπάρχει μια όλο και ισχυρότερη εντύπωση ενός πρησμένου κρανίου, σαν να κρέμεται σε ένα κεφάλι χτυπητού προς τα κάτω. Του φαίνεται ότι το κεφάλι γίνεται όλο και μεγαλύτερο, ακόμη και τερατώδες, αγγίζει τους τοίχους της καμπίνας, αλλά αυτό είναι μια άλλη ψευδαίσθηση, επειδή βλέπει κανονικά.
Και έξω από το παράθυρο η πρώτη ανατολή του ηλίου. Η επόμενη σε… 90 λεπτά, η επόμενη σε 180. Θα δει τέτοιες ανατολές (και φυσικά ηλιοβασιλέματα) κατά τη διάρκεια της πτήσης 126. Η αποστολή του θα διαρκέσει 8 ημέρες. Ο ήλιος χύνεται με μια λάμψη στον ουρανό. Φαίνεται σαν να καίγεται.
Ο Hermaszewski επέζησε ως εκ θαύματος από τη σφαγή στη Βολυνία
Ο Hermaszewski δεν θυμάται τη νύχτα της 25ης προς 26η Μαρτίου 1943, επειδή ήταν μόλις ενάμιση έτους (γεννήθηκε στις 15 Σεπτεμβρίου 1941). Στη συνέχεια, οι Ουκρανοί περικύκλωσαν το Λιπνίκι, όπου ζούσε. Εμπρηστικές οβίδες έπεσαν στις αχυρένιες στέγες. Στο σκοτάδι, φρικιαστικές σκηνές διαδραματίστηκαν όπως από το “The Painted Bird” του Kosiński: άνθρωποι δολοφονήθηκαν, σπίτια λεηλατήθηκαν χωρίς δισταγμό.
Η Καμίλα, η μητέρα του στρατηγού, γλίτωσε ως εκ θαύματος από τους στρατιώτες της UPA που την κυνηγούσαν, αλλά στο δρόμο το παιδί της έπεσε από την κουβέρτα που είχε στην πλάτη της. Αυτός ήταν ο Μίροσλαβ. Όταν το πρωί ο πατέρας του έψαχνε τους πεσόντες στο χωράφι, είδε απροσδόκητα τον γιο του τυλιγμένο σε μια κουβέρτα, ο οποίος επέζησε παρά το τσουχτερό κρύο.
Ο κόσμος γύρισε ανάποδα για όλους, επειδή το Lipniki ήταν προηγουμένως ένα «ειρηνικό χωριό, ένα χαρούμενο χωριό», όπου οι Πολωνοί και οι Ουκρανοί ζούσαν αρμονικά. Και η ιστορία της οικογένειας πέρασε από γενιά σε γενιά.
Ιστορία της οικογένειας Hermaszewski
Ο προπάππους του Hermaszewski, Jakub, εξορίστηκε στη Σιβηρία για συμμετοχή στην εξέγερση του Ιανουαρίου, αλλά κατάφερε να δραπετεύσει. Εγκαταστάθηκε στο Ζιτόμιρ, παντρεύτηκε εκεί. Ένα από τα πολλά παιδιά που μεγάλωσε ήταν ο παππούς του Mirosław, Sylwester. Είχε 16 παιδιά. Μεταξύ των δώδεκα που επέζησαν ήταν ο πατέρας του, Ρομάν, ο οποίος παντρεύτηκε την Καμίλα το γένος Μπιελάφσκα και είχε επτά απογόνους, συμπεριλαμβανομένου του ίδιου.
Ο παππούς μου διαχειριζόταν την περιουσία του κόμη Malyński και μαζί του κατέρρευσε σε όλο τον κόσμο. Από μία από τις αποστολές έφερε ένα κρυστάλλινο ραδιόφωνο. Όταν έδειξε αυτό το θαύμα στην οικογένειά του, η σύζυγός του άρπαξε ένα μπουκάλι αγίασμα για να αποκρούσει τον διάβολο στο κουτί. Και ο εγγονός πέταξε στο διάστημα.
Είναι μια τόσο περίεργη ταινία με ιλιγγιώδη ρυθμό. Ήπειροι, ωκεανοί κινούνται σαν εικόνες σε ένα παιδικό καλειδοσκόπιο. Φαντάζεται όλες αυτές τις φυλές και τα έθνη, εξάγει όλη τη γνώση γι’ αυτά από τις εσοχές της μνήμης. Σε 90 λεπτά κοιτάζει όλο τον κόσμο, βιώνει τις τέσσερις εποχές, όλο το εικοσιτετράωρο, που είναι σαν μια εποχή. Και ακόμα δεν μπορεί να πιστέψει ότι είναι εδώ, έστω και με καθυστέρηση ενός έτους.
Γιατί ένας Τσέχος πέταξε στο διάστημα αντί για έναν Πολωνό;
Το 1977, εκτοξεύτηκε ο τροχιακός σταθμός Salyut 6, αλλά δύο σοβιετικοί κοσμοναύτες, ο Βλαντιμίρ Κοβαλόνεκ και ο Valery Rumin από το διαστημικό σκάφος Soyuz 25, απέτυχαν να συνδεθούν με αυτό. Ο Hermaszewski και ο Klimuk ήταν ήδη έτοιμοι, αλλά η Μεγάλη Πολιτική μπήκε στο παιχνίδι. Προφανώς, ο ηγέτης του Κομμουνιστικού Κόμματος της Τσεχοσλοβακίας, Gustav Husak, παρενέβη ο ίδιος στις ανώτατες κρατικές αρχές της Ρωσίας, επιμένοντας ότι ο συμπατριώτης του πέταξε στο διάστημα ως αποζημίωση για την Άνοιξη της Πράγας.
Ήδη σε τροχιά, αρχίζουν να ακούν ραδιοφωνικούς σταθμούς από διαφορετικές χώρες. Ανεξάρτητα από τη γεωγραφική ζώνη, όλοι ενημερώνουν για την πτήση Soyuz, συχνά προφέροντας λάθος τα ονόματα των κοσμοναυτών και ο Hermashevsky γελάει. Στη συνέχεια, όμως, ξεθωριάζει όταν αποδεικνύεται ότι ο ίδιος πρέπει να μετατραπεί σε δημοσιογράφο και να αναφέρει τις εμπειρίες του σε τακτική βάση. Το μήνυμα είναι να πάμε στη «βάση» στο έδαφος και από εκεί σε ραδιοφωνικούς σταθμούς σε όλο τον κόσμο. Η ιδέα ήταν μάλλον να εμποδίσουν τους συντρόφους των κοσμοναυτών να τσιμπήσουν κάτι που ο κόσμος δεν πρέπει να ακούσει. Ο Μεγάλος Αδελφός παρακολουθούσε. Ο Hermaszewski δεν αισθάνεται άνετα σε αυτόν τον ρόλο. Ήταν πάντα ντροπαλός, αποφεύγοντας δημόσιες εμφανίσεις.
Πώς ο Μίρεκ έγινε πιλότος
Για την ερμηνεία-προσαρμογή της ιστορίας της Konopnicka, η Mirka επιλέχθηκε από μια κυρία στο σχολείο. Δεν ήταν ανταμοιβή για τις εξαιρετικές ακαδημαϊκές επιδόσεις. Το αγόρι ήταν λεπτό, ψηλό και χλωμό – ιδανικό για το ρόλο του Janek του Μουσικού. Ευτυχώς, η απότομη παρέμβαση της μητέρας του τον έσωσε από ένα ανεπιθύμητο ντεμπούτο υποκριτικής, αλλά το συγκρότημα παρέμεινε. Ειδικά για αυτή τη λεπτότητα, γελοιοποιήθηκε χρόνια αργότερα στην επιτροπή στρατολόγησης στο Wołów, δηλώνοντας ότι δεν ήταν κατάλληλος για το στρατό, και όμως είχε ήδη πετάξει ανεμόπτερα στην αερολέσχη του Βρότσλαβ. Θα μπορούσε να ήταν το τέλος της καριέρας του.
Μόνο στη Σχολή Eaglets στο Dęblin πίστευε περισσότερο στον εαυτό του, αν και δεν ήταν εύκολο στις εισαγωγικές εξετάσεις. Αν και τερμάτισε πρώτος στα 1500 μ., αλλά καθώς έτρεχε χωρίς παπούτσια (δεν μπορούσε να αντέξει οικονομικά τα πάνινα παπούτσια). Εκεί έμαθε να πετάει το αεροσκάφος TS-8 Bies και πιστοποιήθηκε ως πιλότος μαχητικών τρίτης κατηγορίας στο αεροσκάφος MiG-15 (έκανε την πρώτη τάξη δύο χρόνια αργότερα στο MiG-17).
Αποφοίτησε από το σχολείο ως κορυφαίος μαθητής. Τοποθετήθηκε στο σύνταγμα αεράμυνας στο Πόζναν, όπου εκπαιδεύτηκε στην πλοήγηση υπερηχητικών αεροσκαφών MiG-21. Στη συνέχεια αποφοίτησε με τιμητικές διακρίσεις από την Ακαδημία του Γενικού Επιτελείου στη Βαρσοβία και άρχισε να υπηρετεί σε συντάγματα μαχητών OPK στο Słupsk, Gdynia και Wrocław.
Η ζωή στον σταθμό Salyut
Η στιγμή της σύνδεσης με τον τροχιακό σταθμό Salyut 6 έρχεται. Δένουν χωρίς προβλήματα και συναντούν άλλους δύο κοσμοναύτες-συντρόφους στο πλοίο. Έχουν πολύ περισσότερο χώρο εδώ από ό, τι στην κάψουλα Soyuz: για ύπνο, πλύσιμο, φαγητό. Πώς είναι η ζωή τους; Αντί για πλύσιμο – μαντηλάκια εμποτισμένα σε ένα ειδικό υγρό, το οποίο δεν μύριζε ευχάριστα όπως σήμερα, αλλά ήταν γεμάτο λυσόλη. Λυοφιλιωμένα γεύματα – με βάση τα σημερινά κονιοποιημένα πιάτα, π.χ. πατάτες – στα οποία ρίχνουν ζεστό νερό από το σύστημα αναγέννησης (ειδικές εποχούμενες συσκευές υγροποιημένες και στη συνέχεια αποστάζουν τον ιδρώτα των κοσμοναυτών). Για αυτό το σωληνάριο με σούπες. Η απορρόφηση αυτών των γευμάτων από το σώμα ελέγχθηκε στο Star City, όταν αναπτύχθηκε το μενού των κοσμοναυτών (για κάθε άτομο). Κοιμούνται σε υπνόσακους, αλλά πρέπει να προσκολληθούν σε διάφορους εξοπλισμούς για να μην παρασυρθούν στην καμπίνα – την πρώτη νύχτα ο Hermaszewski ξεχνά να το κάνει και ξυπνάει από ένα παράξενο σφύριγμα. Αποδεικνύεται ότι αναρροφήθηκε στον αεραγωγό. Παρά τις ανησυχίες, η συσκευή δεν υπέστη ζημιά. Αποκοιμιέται ξανά.
Ο δρόμος προς τη διαστημική πτήση
Η χρονιά ήταν το 1976. Μια μέρα διατάχθηκε να επιλέξει αρκετούς πιλότους από την 11η Μεραρχία Πεζικού του. Σύνταγμα του Βρανδεμβούργου που πήρε το όνομά του από τους εποίκους της Κάτω Σιλεσίας. Έπρεπε να πληρούν πολύ ασυνήθιστα κριτήρια: να θέλουν να πετάξουν πολύ γρήγορα, πολύ μακριά και πολύ ψηλά. Ο στρατός δεν ζητά λεπτομέρειες. Μια εντολή είναι μια εντολή και ο διοικητής πρέπει να την υπακούσει. Μετάνιωσε μόνο που ο ίδιος δεν είχε συμπεριληφθεί. Έκανε μια λίστα, αλλά μετά από μια εβδομάδα του δόθηκε και αυτός μια τέτοια έρευνα. Ακόμα δεν ήξερε τι συνέβαινε – εκτός από το ότι υπήρχαν 300 υποψήφιοι για ένα άγνωστο έργο. Τους συνάντησε για έρευνα στο Στρατιωτικό Ινστιτούτο Αεροπορικής Ιατρικής στη Βαρσοβία. Προηγουμένως, όλοι είχαν ελέγξει τα αρχεία τους… Οι γιατροί απέρριψαν σχεδόν 230 άτομα και στη συνέχεια περισσότεροι εγκατέλειψαν. Ευτυχώς, η οικογενειακή «συμπαιγνία» με τη Δύση δεν ήρθε στο φως.
Μόνο 16 από αυτούς στάλθηκαν στο στρατόπεδο εκπαίδευσης στο Mrągowo και στη συνέχεια στο Zakopane. Είχε να κάνει με την επιλογή υποψηφίων για ψυχοφυσική φυσική κατάσταση, οπότε έτρεχαν καθημερινά, γυμνάζονταν στο γυμναστήριο, σε θαλάμους χαμηλής πίεσης και σε φυγοκεντρητές, σήκωναν βάρη. Για αυτό ψυχολογικές εξετάσεις και ιατρικές εξετάσεις. Έχουν απομείνει 12.
Και τελικά αποκάλυψαν ότι επρόκειτο για μια πτήση στο διάστημα ως μέρος του προγράμματος Interkosmos. Και η έκφρασή του ήταν γκρινιάρικη, επειδή το συγκρότημα του Janek Muzykant μίλησε. Ήταν ακόμα πολύ αδύνατος και, όπως φαίνεται, πολύ ψηλός για πιλότος. Μετά το Ζακοπάνε, όπου οι υποψήφιοι κοσμοναύτες «τερμάτισαν» σε 2 εβδομάδες τρεις οδηγούς highlander, επειδή όλες οι διαδρομές έπρεπε να καλυφθούν με τρέξιμο (ακόμη και από το Morskie Oko μέσω του περάσματος Szpiglasowa στην Κοιλάδα των Πέντε Λιμνών – και ήταν χειμώνας), μόνο τέσσερις από αυτούς πήγαν στην Πόλη των Άστρων για τρεις εβδομάδες. Εδώ συνάντησαν 2 αντι-υποψηφίους από την Τσεχία και τη Γερμανία, αλλά οι Πολωνοί αποδείχθηκαν οι καλύτεροι. Τι γίνεται λοιπόν όταν ο Τσέχος πέταξε το 1977. Ο Hermaszewski, στερημένος από αμυγδαλές, πέταξε στο διάστημα μόνο τρεις μήνες αργότερα.
Επιστημονική έρευνα σε τροχιά
Στο πλοίο διεξάγουν μια σειρά πειραμάτων. Οι τεχνολογικές συνίστανται, για παράδειγμα, στην εξέταση του τρόπου με τον οποίο η διαδικασία κρυστάλλωσης από την υγρή φάση ενός συγκεκριμένου τύπου ημιαγωγών λαμβάνει χώρα υπό συνθήκες μικροβαρύτητας. Η δεύτερη ομάδα είναι τα γεωφυσικά πειράματα. Αφορούν την τηλεπισκόπηση και συνίστανται στην ταυτόχρονη λήψη εικόνων των ίδιων περιοχών δοκιμών στο έδαφος της Πολωνίας με τη χρήση πανομοιότυπης πολυφασματικής κάμερας από τον τροχιακό σταθμό και από το κατάστρωμα του αεροσκάφους, καθώς και στην ταυτόχρονη διεξαγωγή κατάλληλων επίγειων μετρήσεων στις περιοχές αυτές. Πιο πρόθυμα, ωστόσο, διεξάγουν ιατρικά-βιολογικά πειράματα στους δικούς τους οργανισμούς και φυτά.
Η αποστολή ολοκληρώθηκε στις 5 Ιουλίου 1978 στις στέπες του Καζακστάν, η πτήση του Hermashevsky και του Klimuk διήρκεσε 8 ημέρες. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, έκαναν 126 γύρους της Γης, θέτοντας πολλά αήττητα πολωνικά ρεκόρ, εγκεκριμένα από τη Διεθνή Ομοσπονδία Αεροπορίας.
Η περαιτέρω μοίρα του Μιροσλάβ Χερμασέφσκι
Μετά τη διαστημική πτήση, υπηρέτησε στο Γενικό Επιτελείο του Πολωνικού Στρατού και μετά την αποφοίτησή του από άλλη Ακαδημία – στη διοίκηση των Εθνικών Δυνάμεων Αεράμυνας. Ως διοικητής της περίφημης «Σχολής των Αετών» το 1988, έλαβε υποψηφιότητα στρατηγού. Είναι ενδιαφέρον ότι, μετά την επιστροφή του στη γη, απαγορεύτηκε στον Hermaszewski να πετά ανεξάρτητα – οι σύντροφοί του το εξήγησαν από φόβους για τη ζωή του. Εκείνος, όμως, αντιτάχθηκε πολύ έντονα σε αυτόν και συνέχισε να πετάει.
Στη συνέχεια ήταν αναπληρωτής διοικητής της Πολεμικής Αεροπορίας και της Αεράμυνας (1991-1992), επικεφαλής της ασφάλειας πτήσεων WLiOP (1992-1995), επιθεωρητής της Πολεμικής Αεροπορίας στο Γενικό Επιτελείο του Πολωνικού Στρατού (από το 1995). Στη συνέχεια ταξίδεψε με διαλέξεις και διαλέξεις σε όλη τη χώρα και τον κόσμο. Ήταν μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής της Ένωσης Κοσμοναυτών και Αστροναυτών του Κόσμου, μέλος του Παραρτήματος του μεταλλίου της Ακαδημίας Πολωνικής Επιτυχίας και μέλος της Επιτροπής Διαστημικής και Δορυφορικής Έρευνας της Πολωνικής Ακαδημίας Επιστημών. Πέθανε στις 12 Δεκεμβρίου 2022.
Πηγή: National Geographic Polska
με Αριθμό Μητρώου 12691
