Τα μανιτάρια είναι στην ουσία μύκητες που μπορεί να δίνουν την εντύπωση ότι είναι σιωπηλοί και σχετικά αυτόνομοι οργανισμοί, αλλά μια νέα μελέτη υποδηλώνει ότι μπορεί να επικοινωνούν. Τα μανιτάρια έχουν τη δική τους γλώσσα λένε οι επιστήμονες, καθώς χρησιμοποιούν πάνω από 50 «λέξεις» για να επικοινωνήσουν μεταξύ τους. Οι επιστήμονες θεωρούν ότι τα ηλεκτρικά σήματα που εκπέμπουν τα μανιτάρια θα μπορούσαν να είναι παρόμοια με την ανθρώπινη γλώσσα.
Η μαθηματική ανάλυση των ηλεκτρικών σημάτων που φαινομενικά στέλνουν οι μύκητες μεταξύ τους έχει εντοπίσει μοτίβα που έχουν μια εντυπωσιακή δομική ομοιότητα με την ανθρώπινη ομιλία.
Έχουν δικό τους «δίκτυο νευρώνων»
Προηγούμενες έρευνες έχουν δείξει ότι οι μύκητες μεταδίδουν ηλεκτρικά ερεθίσματα μέσω μακρών, υπόγειων νηματοειδών δομών που ονομάζονται «υφές» – παρόμοια με τον τρόπο με τον οποίο τα νευρικά κύτταρα μεταδίδουν πληροφορίες στους ανθρώπους.Έδειξε μάλιστα ότι ο ρυθμός πυροδότησης αυτών των παλμών αυξάνεται όταν οι «υφές» των ξυλοφάγων μυκήτων έρχονται σε επαφή με ξύλινα τεμάχια, γεγονός που αυξάνει την πιθανότητα ότι οι μύκητες χρησιμοποιούν αυτή την ηλεκτρική “γλώσσα“ για να μοιράζονται πληροφορίες σχετικά με την τροφή ή τον τραυματισμό με απομακρυσμένα μέρη του εαυτού τους ή με συνεργάτες που συνδέονται με τις «υφές», όπως τα δέντρα.
Έχουν όμως αυτά τα κύματα ηλεκτρικής δραστηριότητας κάτι κοινό με την ανθρώπινη γλώσσα;
Για να το διερευνήσει, ο καθηγητής Andrew Adamatzky στο εργαστήριο αντισυμβατικών υπολογιστών του Πανεπιστημίου της Δυτικής Αγγλίας στο Μπρίστολ ανέλυσε τα μοτίβα των ηλεκτρικών αιχμών που παράγονται από τέσσερα είδη μυκήτων – μύκητες enoki, split gill, ghost και caterpillar.Το έκανε αυτό εισάγοντας μικροσκοπικά μικροηλεκτρόδια σε υποστρώματα που αποικίζονται από το συνονθύλευμα των υφοειδών νημάτων τους, τα μυκήλια τους.
“Δεν γνωρίζουμε αν υπάρχει άμεση σχέση μεταξύ των μοτίβων αιχμής στους μύκητες και της ανθρώπινης ομιλίας. Πιθανώς όχι“, δήλωσε ο Adamatzky. “Από την άλλη πλευρά, υπάρχουν πολλές ομοιότητες στην επεξεργασία πληροφοριών σε ζωντανά υποστρώματα διαφορετικών τάξεων, οικογενειών και ειδών. Ήμουν απλά περίεργος να συγκρίνω“
Η έρευνα, που δημοσιεύθηκε στο Royal Society Open Science, διαπίστωσε ότι αυτές οι «αιχμές» συχνά συγκεντρώνονται σε σειρές δραστηριότητας, που μοιάζουν με λεξιλόγια έως και 50 λέξεων, και ότι η κατανομή αυτών των “μυκητιακών λέξεων μήκους” ταιριάζει στενά με εκείνες των ανθρώπινων γλωσσών.
Το είδος μανιταριού Split gills – το οποίο αναπτύσσεται σε αποσυντιθέμενο ξύλο και μοιάζει με συστοιχία κοραλλιών – δημιούργησαν τις πιο πολύπλοκες “προτάσεις” από όλες.
Οι πιο πιθανοί λόγοι ύπαρξης αυτής της «γλώσσας» είναι για να προστατευτούν τα μανιτάρια από κινδύνους – όπως γίνεται με τους λύκους που ουρλιάζουν για να προστατεύσουν την αγέλη τους– λέει ο Adamtzky.
Σύμφωνα με τον Adamtzky υπάρχει και μια άλλη εκδοχή – δεν λένε τίποτα“, είπε. “Οι άκρες του μυκηλίου που εξαπλώνεται είναι ηλεκτρικά φορτισμένες και, επομένως, όταν οι φορτισμένες άκρες περνούν από ένα ζεύγος διαφορικών ηλεκτροδίων, καταγράφεται μια αιχμή στη διαφορά δυναμικού“.
Ό,τι κι αν αντιπροσωπεύουν αυτά τα “γεγονότα αιχμής“, δεν φαίνεται να είναι τυχαία, πρόσθεσε. Ακόμα κι έτσι, άλλοι επιστήμονες θα ήθελαν να δουν περισσότερες αποδείξεις προτού είναι πρόθυμοι να τις αποδεχτούν ως μια μορφή γλώσσας.
“Αυτή η νέα εργασία ανιχνεύει ρυθμικά μοτίβα στα ηλεκτρικά σήματα, παρόμοιας συχνότητας με τους θρεπτικούς παλμούς που βρήκαμε“, δήλωσε ο Dan Bebber, αναπληρωτής καθηγητής βιοεπιστημών στο Πανεπιστήμιο του Exeter και μέλος της ερευνητικής επιτροπής μυκητολογικής βιολογίας της Βρετανικής Μυκητολογικής Εταιρείας.
