Ένα από τα πιο γνωστά συμπτώματα του κορονοϊού είναι η απώλεια όσφρησης ή ανοσμία, και το γνωρίζαμε από τις πρώτες βδομάδες εξάπλωσής του. Τώρα γνωρίζουμε επιτέλους και την αιτία.
Μετά από μήνες κλινικών ερευνών, οι επιστήμονες μπόρεσαν να αποκωδικοποιήσουν γιατί προκαλείται το συγκεκριμένο σύμπτωμα.
Η απώλεια της όσφρησης είναι ένα συχνό σύμπτωμα μιας ιογενούς λοίμωξης, όπως συμβαίνει και στο κοινό κρυολόγημα ή κάποια άλλη λοίμωξη του ανώτερου αναπνευστικού συστήματος. Οι κορονοϊοί που δεν προκαλούν θανατηφόρες ασθένειες όπως ο COVID-19, ο SARS και ο MERS είναι μια από τις αιτίες του κοινού κρυολογήματος και προκαλούν απώλεια όσφρησης.
Φυσικά, η απώλεια όσφρησης δεν κρατά για πάντα, αλλά υποχωρεί όταν υποχωρήσει και η γενικότερη συμπτωματολογία και αναρρώσουμε. Ωστόσο, υπάρχουν ορισμένες περιπτώσεις που μπορεί να διαρκέσει για μήνες ή και χρόνια.
Πως εκδηλώνεται στη περίπτωση του covid-19
Για τον νέο κορονοϊό SARS-CoV-2, η διαδικασία διαφοροποιείται. Πολλοί άνθρωποι με κορονοϊό ανέφεραν μια ξαφνική απώλεια της όσφρησης και μια επίσης ξαφνική επιστροφή της μετά από μια ή δυο εβδομάδες. Το ενδιαφέρον είναι πως πολλοί από αυτούς τους ανθρώπους ανέφεραν πως η μύτη τους ήταν καθαρή, οπότε η απώλεια δεν εναπόκειται σε μπουκωμένη μύτη.
Άλλοι ανέφεραν πως η ανοσμία ήταν επίμονη και μετά από μερικές εβδομάδες, η όσφρηση δεν είχε επανέλθει. Για να βγει λοιπόν ένα συμπέρασμα πρέπει να ληφθούν υπόψιν και οι δυο παραπάνω περιπτώσεις.
Η ξαφνική επιστροφή της αίσθησης της οσμής υποδηλώνει μια αποφρακτική απώλεια μυρωδιάς με τα μόρια να μην μπορούν να φτάσουν στους υποδοχείς. Το ίδιο συμβαίνει αν κάποιος βάλει ένα μανταλάκι στην μύτη του. Με τις αξονικές τομογραφίες που έγιναν σε ανθρώπους που έπασχαν από COVID-19, οι επιστήμονες μπόρεσαν να παρατηρήσουν πως το μέρος της μύτης που ευθύνεται για την όσφρηση, δηλαδή η οσφρητική σχισμή, ήταν φραγμένο με μαλακό ιστό και βλέννα. Το υπόλοιπο μέρος της, ήταν φυσιολογικό με τους ασθενείς να μπορούν να αναπνέουν από τη μύτη.
Ο τρόπος που ο SARS-CoV-2 μολύνει το σώμα, είναι με την προσκόλλησή του στους υποδοχείς ACE2 στην επιφάνεια των κυττάρων. Μια πρωτεΐνη τον βοηθά αργότερα να εισβάλλει μέσα στο κύτταρο.
Όταν βρεθεί μέσα σε αυτό, ο ιός μπορεί να αναπαραχθεί, προκαλώντας την αντίδραση του ανοσοποιητικού συστήματος. Αυτή είναι μόνο η αρχή του χάους που προκαλεί ο συγκεκριμένος ιός στο σώμα μας. Στην αρχή, οι επιστήμονες πίστευαν πως ο ιός επιτίθεται και καταστρέφει τους οσφρητικούς νευρώνες. Πρόκειται για τα κύτταρα που στέλνουν την πληροφορία στον εγκέφαλο για οποιαδήποτε μυρωδιά.
Ωστόσο παγκόσμια συνεργασία επιστημόνων έδειξε πως οι πρωτεΐνες που χρειάζεται ο ιός για να εισβάλλει στα κύτταρα δεν βρίσκονται στους οσφρητικούς νευρώνες, αλλά στους οσφρητικούς βολβούς. Αυτά τα υποστηρικτικά κύτταρα είναι πιθανό να είναι εκείνα που καταστρέφει ο ιός. Το ανοσοποιητικό σύστημα προκαλεί πρήξιμο στην περιοχή αλλά αφήνει τους οσφρητικούς νευρώνες ανέπαφους.
Όταν το ανοσοποιητικό σύστημα έχει αντιμετωπίσει τον ιό, το πρήξιμο υποχωρεί. Στη συνέχεια τα μόρια των αρωμάτων ακολουθούν την γνώριμη οδό προς τους άθικτους υποδοχείς και η αίσθηση της μυρωδιάς επιστρέφει στο φυσιολογικό.
Γιατί σε ορισμένες περιπτώσεις η όσφρηση δεν επιστρέφει;
Η απάντηση είναι θεωρητική, προκύπτοντας από τις γνώσεις που υπάρχουν σχετικά με τη δράση των φλεγμονών. Η φλεγμονή είναι η αντίδραση του οργανισμού σε οποιαδήποτε βλάβη και γίνεται με την απελευθέρωση χημικών, τα οποία καταστρέφουν τους εμπλεκόμενους ιστούς. Όταν αυτή είναι σοβαρότερη, καταστρέφονται και τα κοντινά κύτταρα. Ενδέχεται λοιπόν, οι οσφρητικοί νευρώνες να βλάπτονται με τον ίδιο τρόπο.
Αυτό έχει ως αποτέλεσμα την καθυστερημένη ανάρρωση, επειδή οι οσφρητικοί νευρώνες θέλουν περισσότερο χρόνο για να αναπλαστούν. Αυτό ίσως είναι και το ευχάριστο της υπόθεσης. Εφόσον για αυτή την ανάπλαση εξυπηρετεί η καθημερινή, επαναλαμβανόμενη και προσεκτική έκθεση σε ένα σύνολο οσμών. Οι επιστήμονες δεν έχουν λόγο να πιστεύουν πως αυτό δεν θα συμβεί και με την απώλεια όσφρησης από τον COVID-19.
Πηγή: ekriti.gr
με Αριθμό Μητρώου 12691
