Οι Έλληνες τρέχουν τον κόσμο

Κράτησα για το τελευταίο σημείωμα της μεταβατικής αυτής χρονιάς την συγκλονιστική  συνομιλία που είχα ένα βράδυ του Νοεμβρίου στους σκοτεινούς δρόμους της Μπρατισλάβα με έναν παγκόσμιο Έλληνα: Τον ιδρυτή της εταιρείας πιστοποίησης people cert και Πρόεδρο της Διεθνούς Οργάνωσης για την Πληροφορική CEPIS, τον Βύρωνα Νικολαίδη.

Κωνσταντινουπολίτης, Ευρωπαίος από τα 17 του όταν πήγαινε στο Δυτικό και Ανατολικό Βερολίνο για να καταλάβει τον καπιταλισμό και τον σοσιαλισμό, στην Ελλάδα από το 1981 και αφού αρνήθηκε να ασχοληθεί με τη ναυτιλία (μιλούσαμε μόνο για λεφτά) γρήγορα αντελήφθη πως το μέλλον περνά μέσα από τους υπολογιστές.

Σε καιρούς ανύποπτους εκτός από πιάνο έκανε δώρο στα παιδιά του το… ποντίκι ενός υπολογιστή.

Ο Παγκόσμιος Βύρων – η εταιρεία του που πιστοποιεί τα πάντα βρίσκεται σήμερα σε 200 χώρες χωρίς τοπική άδεια όπως υποχρεούνται η Airbnb και η Uber – βρέθηκε σε ένα επώδυνο δίλημμα στην κρίση του 2008.

Κλήθηκε να αποφασίσει αν θα βάλει λουκέτο στην εταιρεία του ο κύκλος εργασιών της οποίας ήταν κατά 88 τοις εκατό στην Ελλάδα και αν θα χαρεί για το υπόλοιπο της ζωής του τα ωραία λεφτά του ή αν θα αναλάβει το ρίσκο του επαναπροσανατολισμού και της απεξάρτησης της από την ελληνική αγορά.

Επέλεξε το δεύτερο και μετά από σκληρή δουλειά και υπομονή το 88 του τζίρου του είναι στον πλανήτη και το υπόλοιπο στην Ελλάδα. Την επόμενη της συνομιλίας μας πεζή στους άδειους δρόμους της μουντής σλοβακικής πρωτεύουσας πετούσε για Σρι Λάνκα από την Βιέννη.

Μου μίλησε κατ αρχάς με πάθος για το computing. Για την έννοια του reskilling. Για το up skill. Όπως μου εξήγησε αυτά που μάθαμε για τους υπολογιστές το 2000 δε φθάνουν πια.

Οι εξελίξεις τρέχουν το 5G ανατέλλει και ο κόσμος δεν έχει πληροφορικάριους να τρέξουν την αλλαγή. Στο μέλλον πρέπει να ξέρουμε όλοι προγραμματισμό υπολογιστών, αλλιώς θα μείνουμε εκτός, μου εξήγησε ο Βύρων ο οποίος πιστεύει πως οι φτωχοί του μέλλοντος θα είναι οι αδύναμοι και οι ηλικιωμένοι που δε θα έχουν επιμορφωθεί στους υπολογιστές.

Και βεβαίως με προειδοποίησε μέρες που είναι. «Ο επόμενος πόλεμος θα κριθεί μπροστά από έναν υπολογιστή». Αυτή η μεγάλη αλλαγή η τέταρτη επανάσταση αλλάζει τα πάντα για όλα τα Έθνη. Η γνώση των υπολογιστών έχει την εξέλιξη των μαθηματικών και πρέπει να την παρακολουθούμε από κοντά για να βρεθούμε στο ίδιο τραπέζι η Ευρώπη με την καλπάζουσα Κίνα, την Ινδία και την Αμερική. Ήδη οι αδελφοί μας Κύπριοι, οι Σλοβάκοι και άλλοι τρέχουν.

«Κάθε μέρα ο νέος κόσμος γίνεται παρελθόν. Οι ταχύτητες που αναπτύσσονται είναι συγκλονιστικές . Σε λίγο θα μιλάμε και για το 6G , ποιο 5G» , μου είπε ο Βύρων.

«Πρέπει να ξέρουμε που θέλουμε να πάμε ως Έθνος σε 15 χρόνια. Αν δεν ξέρεις που πας όλοι οι δρόμοι οδηγούν στο ίδιο σημείο», τόνισε ο Νικολαίδης ενθυμούμενος μια παλαιά πολίτικη παροιμία. Και πρόσθεσε:

«Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε πως όσοι προπορεύονται ημών δε μένουν στάσιμοι ώστε να τους προλάβουμε. Τρέχουν και μεγαλώνουν την απόσταση». Ο Βύρων Νικολαίδης πιστεύει στην αξιοσύνη του Έλληνα. Όχι με όρους DNA και περιούσιου λαού.

«Είμαστε πιο έξυπνοι από άλλους λαούς γιατί οι συγκυρίες μας ανάγκασαν να γίνουμε έξυπνοι για να επιβιώσουμε», μου τόνισε αλλά αυτό δεν αρκεί. Του αρέσει αυτό που συμβαίνει στο Ισραήλ όπου κάθε νέα ιδέα ακόμη και αν προέρχεται από έναν νεαρό στρατιώτη δε βρίσκει εμπόδια στην ιεραρχία για να φθάσει στην κορυφή.

Πιστεύει πως οι μικρές χώρες όπως η Ελλάς επειδή είναι «μαζεμένες» παρά τους θρύλους για το μεγάλο κράτος έχουν λόγω μεγέθους και ευελιξίας πλεονέκτημα στον ανταγωνισμό. Αρκεί να το θέλουν.

Φθάνοντας στο Σέρατον της Μπρατισλάβα περασμένα μεσάνυχτα, παγωμένοι, στήλη άλατος σχεδόν έκανα μια παράδοξη σκέψη. Έλληνες σαν τον Νικολαίδη -που ανα προσανατόλισαν τις επιχειρήσεις τους και από ελληνικές έγιναν παγκόσμιες και εξαγωγικές – τρέχουν σήμερα τον κόσμο.

Οι Έλληνες σήμερα τρέχουν τον κόσμο. Αλλά η Ελλάδα δεν μπορεί ακόμη να τρέξει στον κόσμο. Δεν μπορεί αν και μπορεί να γίνει παγκόσμια. Μήπως αυτό πρέπει να είναι το στοίχημα μας για το 2020; Ο Λόρδος Μπάιρον των υπολογιστών χαμογελά και λέει ναι!