Η γήινη ζωή έχει ταξιδέψει και σε άλλους πλανήτες;

Επιστήμονες υποψιάζονται ότι η ζωή μπορεί να μεταφερθεί από πλανήτη σε πλανήτη, ακόμα και από ηλιακό σύστημα σε άλλο ηλιακό σύστημα, μέσω αστεροειδών. Για παράδειγμα, αν ένας αστεροειδής πλησιάσει στη Γη, μπορεί να “μαζέψει” μικρόβια από την ατμόσφαιρα και όπως διασχίζει το ηλιακό σύστημα να τα διασπείρει σε άλλους πλανήτες.

Η έρευνα πραγματοποιήθηκε από τους αστρονόμους του Πανεπιστημίου του Harvard, Αμίε Σιράγ και Άμπραχαμ Λεμπ, και τιτλοφορείται «Εξάγοντας Γήινη Ζωή εκτός του Ηλιακού Συστήματος με Βαρυτικούς Σφεντονισμούς Ουρανίων Σωμάτων που προσεγγίζουν τη Γη».

Οι συγκεκριμένοι αστρονόμοι ισχυρίζονται στην συγκεκριμένη έκθεσή τους ότι οι κομήτες με μεγάλες τροχιές, αλλά και τα διαστρικά ουράνια σώματα, όπως ο Ουμουαμούα, θα μπορούσαν να εξάγουν τη ζωή από τη Γη, μαζεύοντας μικρόβια από τη γήινη ατμόσφαιρα. Εναλλακτικά, οι αστεροειδείς θα μπορούσαν να εκτοξεύσουν ύλη στο διάστημα, που κάποια στιγμή θα «ρουφηχτούν» από την ατμόσφαιρα ενός άλλου πλανήτη.

«Οι συγκρούσεις στη επιφάνεια ενός πλανήτη μπορούν να εκτοξεύσουν τα συντρίμμια σε ταχύτητες μεγαλύτερες της ταχύτητας διαφυγής από τη βαρύτητα του ουράνιου σώματος, οπότε και να επιτρέψουν τα θραύσματα να απλωθούν στο πλανητικό σύστημα, αποτελώντας έναν πιθανό μηχανισμό για την ανταλλαγή ζωής μεταξύ των πλανητών, που περιστρέφονται γύρω από το ίδιο άστρο», γράφουν στην αναφορά τους οι επιστήμονες του Harvard.

«Η ζωή στη Γη μπορεί να εντοπιστεί σε ύψη έως και 77 χλμ πάνω από την επιφάνεια, αποτελώντας ένα ρεζερβουάρ μικροβίων για τα ουράνια σώματα που περνούν «ξυστά» από τη γήινη ατμόσφαιρα», σημειώνουν οι Σιράγ και Λεμπ.

Οι αστρονόμοι ισχυρίζονται ότι τέτοια μεγάλα διαστρικά αντικείμενα ίσως είναι σε θέση να «φυτέψουν» τη ζωή από γαλαξία σε γαλαξία, μεταφέροντάς τη κατά μήκος αποστάσεων χιλιάδων ετών φωτός.

Οι κομήτες μεγάλης τροχιάς, ισχυρίζονται οι επιστήμονες, θα μπορούσαν να είναι ιδανικοί τόσο για να αρπάξουν τη ζωή από τη γήινη ατμόσφαιρα όσο και για να τη εξάγουν εκτός του Ηλιακού Συστήματός μας. Ωστόσο, η άφιξη του διαστρικού αντικειμένου Ουμουαμούα εντός του Ηλιακού Συστήματος έκανε τους αστρονόμους του Harvard να αναγνωρίσουν ότι τόσο μεγάλα ουράνια σώματα ίσως είναι ικανά να «φυτέψουν» τη ζωή σε αποστάσεις ετών φωτός, ακόμη και κατά μήκος του γαλαξία.