Πολυτελής διαμονή στην οδό… Ρηγίλλης 18

Το νεοκλασικό της οδού Ρηγίλλης 18, άλλοτε αριστοκρατική κατοικία του πρωθυπουργού της Ελλάδας Αλέξανδρου Διομήδη, έδρα της Βασιλικής Χωροφυλακής μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και κεντρικά γραφεία της Νέας Δημοκρατίας, μετατρέπεται σε πολυτελές ξενοδοχείο.

Το πρακτικό διαπραγμάτευσης για τη μακροχρόνια μίσθωση του ακινήτου, εγκρίθηκε και έτσι σε περίπου 18 μήνες υπολογίζεται πως θα τεθεί σε λειτουργία το ξενοδοχείο.

Πρόκειται για ακίνητο ιδιοκτησίας του Ιδρύματος «Βοτανικός Κήπος Ιουλίας και Αλεξάνδρου Ν. Διομήδους», που ενοικιάζεται για 50 χρόνια στην εταιρεία Τhe Margi A.E. Το κτίριο θα ανακατασκευαστεί με επενδυτικό πρόγραμμα που θα φτάσει τα 1,7 εκατομμύρια ευρώ, ενώ το μηνιαίο μίσθωμα θα ανέλθει σε 16.000 ευρώ.

Η ιστορία του κτιρίου

Το κτίριο είναι έργο του αρχιτέκτονα Αναστάσιου Μεταξά, που γεννήθηκε στην Αθήνα το 1862 και πέθανε το 1937. Ο Μεταξάς ήταν από τους σημαντικότερους αρχιτέκτονες της εποχής, συναγωνιζόμενος επάξια τον Τσίλερ.

Ο Αλέξανδρος Διομήδης του αναθέτει την κατασκευή της οικίας του στο κεντρικό σημείο της πόλης και ο Αναστάσιος Μεταξάς κατασκευάζει ένα αρχιτεκτόνημα ανάλογο των σπουδαίων hôtels privés της Γαλλίας και της Αγγλίας.

Το κτίριο δεν είναι τυπικό δείγμα της εποχής. Το μαρμάρινο κλιμακοστάσιο, οι μεγάλοι χώροι υποδοχής, ο μεγάλος εξωτερικός κήπος με τον πυργίσκο θυμίζουν ανάλογες επαύλεις της εποχής του Νέου Φαλήρου και της Κηφισιάς.

Με τον θάνατο του Αλέξανδρου Διομήδη, το 1950, το κτίριο περνά στη διαχείριση του κοινωφελούς Ιδρύματος «Βοτανικός Κήπος Ιουλίας και Αλεξάνδρου Ν. Διομήδους».

Η επόμενη χρήση του θα γίνει, από τη Βασιλική Χωροφυλακή. Ένα από τα πιο σημαντικά παρασκήνια της περιόδου εκείνης, ήταν οι καταγγελίες περί «βίας και νοθείας» του 1961, όταν βρέθηκαν να έχουν ψηφίσει 218 χωροφύλακες, δηλώνοντας ως κατοικία τους τη Ρηγίλλης 18.

Το 1975 το κτίριο περνά στην πιο γνωστή φάση του. Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής αναζητεί γραφεία για να στεγαστεί η νεοσύστατη τότε Νέα Δημοκρατία, όπου και παρέμειναν μέχρι το 2011.

Ο Αναστάσιος Μεταξάς

Γεννήθηκε στην Αθήνα από τη γνωστή οικογένεια της Κεφαλληνίας, ήταν γιος του υποστράτηγου Γεράσιμου Μεταξά (1816-1894), αρχηγού του στρατιωτικού οίκου του βασιλιά Γεωργίου Α’.

Σπούδασε αρχιτεκτονική στο Πανεπιστήμιο της Δρέσδης και αποφοίτησε με άριστα. Μετά την επιστροφή του στην Ελλάδα ξεχώρισε γρήγορα, έγινε ένας από τους κυριότερους εκπροσώπους του νεοκλασικισμού στη χώρα μας.

Ορισμένα από τα έργα του

• Το σκοπευτήριο της Καλλιθέας (Ολυμπιακοί αγώνες του 1896 , Μεσολυμπιάδα του 1906), αργότερα πιθανώς σχολεία, μετά φυλακές Καλλιθέας και τελικά από τη δεκαετία του 60 σχολεία, μέχρι που κατεδαφίστηκε.
• Σχέδια ανακατασκευής για το Παναθηναϊκό στάδιο, χορηγία Γ. Αβέρωφ (Ολυμπιακοί αγώνες του 1896).
• Μέγαρο Χαροκόπου, μετέπειτα κεντρικό κτίριο του σημερινού Μουσείου Μπενάκη στην Βασ. Σοφίας (1911 προσθήκη αίθουσας χορού και βοηθ. χώρων, 1930 προσθήκη νέας αίθουσας κατά τη μετατροπή σε μουσείο).
• Τα δεύτερα ανάκτορα – παλάτι, σημερινό προεδρικό μέγαρο (Έργο Τσίλλερ, πιθανώς ο Μεταξάς έκανε την προσθήκη της αίθουσας χορού – σημερινής αίθουσας διαπιστευτηρίων, το 1909).
• Έπαυλη Douai του Μέρλιν, σήμερα Γαλλική πρεσβεία, Βασ. Σοφίας 7, 1893 -1895.
• Νοσοκομείο Συγγρού.
• Νοσοκομείο Αιγινήτειο.
• Το κτίριο της Ιονικής Τράπεζας, οδός Πεσμαζόγλου12, 1911-1916.
• Η Οικία Ορφανίδη (επίσης σκοπευτή), σήμερα Κοινωφελές Ίδρυμα Ωνάση, λεωφ. Αμαλίας, 1900.
• Το εξαιρετικό σπάνιο σωζόμενο Μαλλιαροπούλειο θέατρο της Τρίπολης, (διακόσμησε ο διάσημος Γάλλος αρχιτέκτονας Ζολί), 1905-1910.
• Το μέγαρο Πάλλη, Κ. Σερβίας 1, Σύνταγμα, 1910-1913.
• Κατασκευή ή αναμόρφωση πολλών άλλων Αθηναϊκών κτιρίων – οικιών.

Ήταν λάτρης της σκοποβολής, αθλητής του Πειραϊκού συνδέσμου, και συμμετείχε σε 4 Ολυμπιακούς αγώνες.

• Στους Α’ ολυμπιακούς αγώνες του 1896 ήταν 4ος στη βολή από 300 μέτρα, και επίσης 4ος με στρατιωτικό τουφέκι από 200 μέτρα.
• Στους Ολυμπιακούς αγώνες του 1906 ήταν δεύτερος και αργυρός Ολυμπιονίκης στο τραπ σε διπλό στόχο από 14 μέτρα, ενώ συμμετείχε σε άλλα 8 αγωνίσματα της σκοποβολής χωρίς επιτυχία.
• Στους Ολυμπιακούς αγώνες του 1908 στο Λονδίνο ήταν τρίτος και χάλκινος ολυμπιονίκης στη βολή κατά πήλινων δίσκων με 57 βαθμούς.
• Τελευταία του συμμετοχή στους Ολυμπιακούς αγώνες του 1912 στην Στοκχόλμη όπου συμμετείχε σε δύο αγωνίσματα με καλύτερη διάκριση την 6η θέση στη βολή κατά πήλινων δίσκων.

Έγινε τιμητικά γερουσιαστής Αττικοβοιωτίας και όταν αυτό το σώμα διαλύθηκε, εξελέγη βουλευτής Αττικοβοιωτίας.

Πέθανε σε ηλικία 76 ετών, ύστερα από τριήμερη γρίπη στις 28 Ιανουαρίου 1937.

Με πληροφορίες από: Καθημερινή, Wikipedia