Μια ανάλυση των δορυφορικών δεδομένων αποκάλυψε ότι υπάρχουν παγκόσμια πρότυπα στις ακραίες βροχοπτώσεις, τα οποία θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε καλύτερες προβλέψεις και ακριβέστερα κλιματικά μοντέλα.
Οι ακραίες βροχοπτώσεις – που ορίζονται ως το 5% των βροχερών ημερών – αποτελούν συχνά ένα φαινόμενο σε τοπικό επίπεδο, σε επίπεδο ηπείρου (π.χ Ευρώπη). Ωστόσο μια νέα έρευνα, που δημοσιεύθηκε σήμερα στο Nature, αποκαλύπτει ότι υπάρχουν και παγκόσμια πρότυπα μεγάλης κλίμακας σε ακραίες βροχοπτώσεις.
Αυτά τα πρότυπα συνδέονται μέσω της ατμόσφαιρας και όχι πάνω από την ξηρά – για παράδειγμα, οι ακραίες βροχοπτώσεις στην Ευρώπη μπορεί να προηγηθούν ακραίων βροχοπτώσεων στην Ινδία κατά περίπου πέντε ημέρες, χωρίς υπερβολική βροχή στις χώρες.
Η έρευνα, με επικεφαλής μια ομάδα στο Imperial College του Λονδίνου και το Ινστιτούτο Potsdam για την Κλιματική Έρευνα στη Γερμανία, θα μπορούσε να βοηθήσει καλύτερα τις προβλέψει για το πότε και πού θα συμβούν ακραίες βροχοπτώσεις σε όλο τον κόσμο. Οι πληροφορίες μπορούν να χρησιμοποιηθούν για τη δοκιμή και τη βελτίωση των παγκόσμιων κλιματικών μοντέλων, οδηγώντας σε καλύτερες προβλέψεις.
Η μελέτη παρέχει επίσης μια «βασική γραμμή» για τις έρευνες που σχετίζονται με την κλιματική αλλαγή. Γνωρίζοντας πώς συμπεριφέρεται η ατμόσφαιρα για να δημιουργηθούν πρότυπα ακραίων βροχοπτώσεων, οι επιστήμονες θα μπορούν να αποκτήσουν νέες γνώσεις σχετικά με τις αλλαγές που μπορεί να προκληθούν από την υπερθέρμανση του πλανήτη.
Ο επικεφαλής συγγραφέας Dr. Niklas Boers, από το Ινστιτούτο Potsdam για την Κλιματική Έρευνα και το Ινστιτούτο Grantham-Κλιματική Αλλαγή και Περιβάλλον στο Imperial, δήλωσε: Το εύρημα αυτό θα μπορούσε να μας βοηθήσει να κατανοήσουμε τις συνδέσεις μεταξύ των διαφόρων μουσώνων συστημάτων και των ακραίων γεγονότων μέσα σε αυτά. Ελπίζω ότι τα αποτελέσματά μας μακροπρόθεσμα θα βοηθήσουν στην πρόβλεψη των ακραίων βροχοπτώσεων.
Για να βρει μοτίβα σε ακραίες βροχοπτώσεις, η ομάδα ανέπτυξε μια νέα μέθοδο που βασίζεται στη σύνθετη θεωρία συστημάτων για τη μελέτη δορυφορικών δεδομένων βροχόπτωσης υψηλής ανάλυσης.
Με το χωρισμό του πλανήτη σε ένα πλέγμα, η ομάδα μπορούσε να δει πού συνέβησαν τα γεγονότα και να καθορίσει τον τρόπο με τον οποίο είναι «σύγχρονα» – ένα στατιστικό μέτρο που εκτιμά τις συνδέσεις ακόμα και αν τα γεγονότα δεν συνέβαιναν ακριβώς την ίδια στιγμή.
Τα αποτελέσματα από αυτό το μοντέλο «σύνθετου δικτύου», που αναλύθηκε χρησιμοποιώντας την κατανόηση της κίνησης της ατμόσφαιρας, αποκάλυψαν έναν πιθανό μηχανισμό για τον τρόπο με τον οποίο συνδέθηκαν τα γεγονότα.
Επιμέλεια Κειμένου: Ηλίας Ντράλλος
με Αριθμό Μητρώου 12691
