Αρχική Περιβάλλον Θα μπορούσε ένα πρόγραμμα ατμοσφαιρικού ψεκασμού κατά του φαινομένου του θερμοκηπίου να...

Θα μπορούσε ένα πρόγραμμα ατμοσφαιρικού ψεκασμού κατά του φαινομένου του θερμοκηπίου να λειτουργήσει;

0
Διαφήμιση

Ένα πρόγραμμα για τη μείωση της δέσμευσης θερμότητας της Γης με την έγχυση αερολυμάτων στην ατμόσφαιρα από αεροσκάφη μεγάλου υψομέτρου είναι εφικτό, αλλά υπερβολικά δαπανηρό με την τρέχουσα τεχνολογία και είναι μάλλον απίθανο να παραμείνει μυστικό.

Αυτά είναι τα βασικά συμπεράσματα της νέας έρευνας που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Environmental Research Letters, το οποίο εξέτασε τις δυνατότητες και το κόστος των διαφόρων μεθόδων μεταφοράς θειικών αλάτων στην κάτω στρατόσφαιρα, γνωστή ως αεροστεγής έγχυση στρατοσφαιρικού αέρα (SAI).

Οι ερευνητές εξέτασαν το κόστος και τις πρακτικές λεπτομέρειες ενός υποθετικού σχεδίου «ηλιακής γεωμηχανικής» μεγάλης κλίμακας που θα ξεκίναγε σε 15 χρόνια από τώρα. Στόχος του θα ήταν να μειώσει κατά το ήμισυ την αύξηση την ανθρωπογενή ραδιοσυχνότητα, αναπτύσσοντας υλικό σε ύψη περίπου 20 χιλιομέτρων.

Παράλληλα, εξέτασαν εάν ένα τέτοιο εξιδανικευμένο πρόγραμμα θα μπορούσε να κρατηθεί μυστικό. Ο Dr Gernot Wagner, από τη Σχολή Μηχανικών και Εφαρμοσμένων Επιστημών του Πανεπιστημίου του Χάρβαρντ, που είναι συν-συγγραφέας της μελέτης, είπε ότι “η ηλιακή γεωμηχανική συχνά περιγράφεται ως γρήγορη, φθηνή και ατελής”.

“Ενώ δεν κάνουμε καμία κρίση σχετικά με τη σκοπιμότητα του SAI, δείχνουμε ότι ένα υποθετικό πρόγραμμα ανάπτυξης που ξεκινάει σε 15 χρόνια από τώρα, και ενώ και οι δύο είναι εξαιρετικά αβέβαιες και φιλόδοξες, θα ήταν τεχνικά εφικτό, αυστηρά από μηχανικής απόψεως. Θα ήταν επίσης αξιοσημείωτα οικονομικό, με μέσο όρο περίπου 2 έως 2,5 δισεκατομμυρίων δολαρίων ετησίως για τα πρώτα 15 χρόνια”,  σημειώνει.

Ο Wake Smith, συν-συγγραφέας της μελέτης, λέκτορας στο Yale College και Πρόεδρος του τμήματος εκπαίδευσης της πτήσης των Boeing, δήλωσε από την πλευρά του ότι “τα υπάρχοντα αεροπλάνα θα μπορούσαν να τροποποιηθούν, προκειμένου να προχωρήσουν στο εγχείρημα. Ωστόσο κανένα υπάρχον αεροσκάφος δεν πληρεί τις απαιτούμενες προϋποθέσεις, τον συνδυασμό, δηλαδή, υψόμετρου και ωφέλιμου φορτίου”.

Ο Smith είπε: «Αναπτύξαμε τις προδιαγραφές για το SAIL με τη συμβολή από διάφορες εταιρείες αεροδιαστημικής και μηχανών. Είναι ισοδύναμο σε βάρος με ένα μεγάλο στενό αεροσκάφος επιβατών. Αλλά για να διατηρηθεί η πτήση σε επίπεδο 20 χλμ, χρειάζεται περίπου διπλάσια επιφάνεια για τα πτερύγια αεροσκάφους ισοδύναμου μεγέθους, και  διπλάσια ώθηση, με τέσσερις μηχανές αντί για δύο. Την ίδια στιγμή, η άτρακτος του θα ήταν παχιά και στενή, προκειμένου να χωρέσει μια βαριά αλλά πυκνή μάζα λιωμένου θείου και όχι τον μεγάλο όγκο χώρου και αέρα που απαιτείται για τους επιβάτες”.

Η ομάδα υπολόγισε το συνολικό κόστος ανάπτυξης σε λιγότερο από 2 δισεκατομμύρια δολάρια για το αεροσκάφος και άλλα 350 εκατομμύρια δολάρια για την τροποποίηση των υφιστάμενων μηχανών χαμηλής παράκαμψης.

Ωστόσο, κατά την άποψη των επιστημόνων, αυτό δεν πρέπει να ενισχύσει τον συχνά επικαλούμενο φόβο ότι μια χώρα ή φορέας εκμετάλλευσης θα μπορούσε να ξεκινήσει ένα παράνομο πρόγραμμα SAI, χωρίς να το γνωρίζει ο κόσμος. “Κανένα παγκόσμιο πρόγραμμα της κλίμακας του SAI, δεν μπορεί να είναι κρυφό από την κοινωνία”, κατέληξε ο Smith.

Επιμέλεια Κειμένου: Κατερίνα Καλτσά

Διαφήμιση