Μια νέα μελέτη από το Εθνικό Πανεπιστήμιο της Αυστραλίας (ANU) αποκάλυψε νέες ιδέες για την αρχαία αλιεία σε όλη την ιστορία, συμπεριλαμβανομένου του είδους των ψαριών που τρώνε τακτικά ως μέρος της διατροφής τους, οι άνθρωποι.
Η μελέτη εξέτασε τα οστά ψαριών που βρέθηκαν σε μια αρχαιολογική ανασκαφή στο ινδονησιακό νησί Alor – το σπίτι των παλαιότερων αγκίστρων ψαριών του κόσμου που βρέθηκαν ποτέ σε μια ανθρώπινη ταφή, που χρονολογείται από περίπου 12.000 χρόνια.
Η αρχαιολόγος Dr Sofia Samper Carro της Σχολής Αρχαιολογίας και Ανθρωπολογίας της ANU δήλωσε στη μελέτη της, ότι έχει εντοπίσει μια μετατόπιση των αλιευτικών συμπεριφορών περίπου πριν από 7.000 χρόνια.
“Οι άνθρωποι στο Alor αλίευαν σε ανοιχτά ύδατα περίπου 20.000 χρόνια πριν και περίπου 7.000 χρόνια πριν άρχισαν να αλιεύουν αποκλειστικά είδη που υπήρχαν κοντά σε ύφαλους”, είπε.
Η Δρ Samper Carro δήλωσε ότι παρόμοιο πρότυπο εντοπίστηκε στο κοντινό νησί του Τιμόρ, υποδεικνύοντας ότι η αλλαγή συμπεριφοράς οφειλόταν σε περιβαλλοντικές συνθήκες.
“Φαίνεται να οφείλεται σε αλλαγές στο επίπεδο της θάλασσας και τις περιβαλλοντικές συνθήκες, αν και οι αλλαγές που προκαλούνται από τον άνθρωπο δεν μπορούν να αποκλειστούν”, ανέφερε.
Τα αποτελέσματα ήρθαν με τη χρήση μιας μεθόδου ανάλυσης που χρησιμοποιείται παραδοσιακά στη βιολογία για τον εντοπισμό του ιχθυοτόπου στο αρχαιολογικό υλικό.
Η Δρ Samper Carro δήλωσε ότι “αναγκάστηκε” να πειραματιστεί με μια νέα προσέγγιση λόγω της δυσκολίας προσδιορισμού της διαφοράς μεταξύ των πολλών όμοιων οστών που υπάρχουν στα 2.000 γνωστά είδη ψαριών της περιοχής.
“Με αυτή τη μελέτη καταφέραμε για πρώτη φορά να προσδιορίσουμε με αξιοπιστία τους ιχθυοπληθυσμούς χρησιμοποιώντας σπόνδυλο μέσω αυτής της μεθόδου και αντιπροσωπεύουν ένα σημαντικό βήμα προς τα εμπρός στο να καταγράψουμε την ανθρώπινη συμπεριφορά σε όλη την ιστορία”, δήλωσε η Δρ Samper Carro.
“Τα περισσότερα από τα οστά που βρέθηκαν στους αρχαιολογικούς χώρους είναι σπόνδυλοι, οι οποίοι είναι πολύ περίπλοκοι για να εντοπίσουμε τα είδη και όλα μοιάζουν πολύ. Αν δεν γνωρίζουμε το είδος, δεν γνωρίζουμε το οικοσύστημά τους”, σημειώνει η Samper Carro.
“Πέρασα ίσως πέντε μήνες προσπαθώντας να ταιριάξω τον κάθε σπόνδυλο ψαριών σε ένα είδος και νομίζω ότι ένωσα 100 από τα 9.000 οστά, οπότε έπρεπε να βρω άλλη μέθοδο”, τονίζει χαρακτηριστικά η η Δρ Samper Carro.
Στράφηκε, λοιπόν, σε γεωμετρικές μορφομετρικές, μια διαδικασία που εξετάζει τις μικρές διαφορές στο μέγεθος και το σχήμα των φυσικών αντικειμένων. Χρησιμοποιώντας περισσότερες από 20.000 ψηφιακές εικόνες και σχεδιάζοντας 31 σημεία σε κάθε οστό, ήταν σε θέση να προσδιορίσει ψηφιακά τον πιθανό βιότοπο από κάθε σπόνδυλο.
Η έρευνα δημοσιεύθηκε στο τεύχος Νοεμβρίου του περιοδικού της Αρχαιολογικής Επιστήμης.
Επιμέλεια κειμένου: Κατερίνα Καλτσά
με Αριθμό Μητρώου 12691
