Αρχική Ειδήσεις Η εικονική ανακατασκευή ενός θώρακα Νεάντερταλ δείχνει έναν άλλο αναπνευστικό μηχανισμό

Η εικονική ανακατασκευή ενός θώρακα Νεάντερταλ δείχνει έναν άλλο αναπνευστικό μηχανισμό

0
Kebara 2
Διαφήμιση

Μια νέα μέθοδος εικονικής ανακατασκευής επέτρεψε στους ερευνητές να εξάγουν νέες πληροφορίες, και να καταφέρουν να ανακατασκευάσουν τον θώρακα ενός Νεάντερταλ. Σύμφωνα με τους επιστήμονες ο ευρύτερος κατώτερος θώρακας των Νεάντερταλ και ο πιο οριζόντιος προσανατολισμός των νευρώσεων, όπως φάνηκε στην ανακατασκευή του, υποδηλώνουν ότι οι Νεάντερταλ βασίζονταν περισσότερο στο διάφραγμα για την αναπνοή τους.

Μερικές από τις ανατομικές περιοχές των Νεάντερταλ είναι γνωστές, άλλες, όπως η σπονδυλική στήλη και οι νευρώσεις, είναι λιγότερο γνωστές, επειδή αυτά τα στοιχεία είναι πιο εύθραυστα και δεν συντηρούνται καλά στο αρχείο απολιθωμάτων.

Το 1983 βρέθηκε ένας μερικός σκελετός Νεάντερταλ, (γνωστός επίσημα ως Kebara 2, με το παρατσούκλι “Moshe”), που ανήκε σε νεαρό αρσενικό Νεάντερταλ που πέθανε πριν από περίπου 60.000 χρόνια στη θέση Kebara (Mount Carmel, Ισραήλ). Ενώ αυτός ο σκελετός δεν συντηρεί το κρανίο, εντούτοις, διατηρούνται όλοι οι σπόνδυλοι και οι νευρώσεις, καθώς και άλλες εύθραυστες ανατομικές περιοχές, όπως η λεκάνη ή το υοειδές οστό, (ένα οστό στο λαιμό στο οποίο συνδέονται μερικοί από τους μυς της γλώσσας).

Για πάνω από 150 χρόνια, τα νεαντερταλάλια έχουν βρεθεί σε πολλές περιοχές της Ευρώπης και της Δυτικής Ασίας (συμπεριλαμβανομένης της Μέσης Ανατολής) και η μορφολογία του θώρακα αυτού του ανθρώπινου είδους έχει αποτελέσει αντικείμενο συζήτησης από το 1856, όταν οι πρώτες πλευρές ανακαλύφθηκαν.

Κατά τη διάρκεια της τελευταίας δεκαετίας, οι εικονικές ανακατασκευές έχουν γίνει ένα νέο εργαλείο που χρησιμοποιείται όλο και περισσότερο στη μελέτη των ορυκτών. Αυτή η μεθοδολογία είναι ιδιαίτερα χρήσιμη με εύθραυστα απολιθώματα, όπως ο σπόνδυλος και οι νευρώσεις που αποτελούν τον θώρακα.

Σχεδόν πριν από δύο χρόνια, η ίδια ερευνητική ομάδα δημιούργησε μια ανακατασκευή της σπονδυλικής στήλης αυτού του ατόμου Νεάντερταλ, που εμφανίζει λιγότερο έντονες καμπύλες σε αυτούς τους ανθρώπους σε σύγκριση με τον Homo sapiens. Το έγγραφο της ομάδας, που δημοσιεύτηκε στο βιβλίο «Η ανθρώπινη παλαιοντολογία και η προϊστορία», έδειξε μια πιο αδύνατη σπονδυλική στήλη από αυτή των σύγχρονων ανθρώπων.

Για αυτό το εικονικό μοντέλο του θώρακα, οι ερευνητές χρησιμοποίησαν και τις δύο άμεσες παρατηρήσεις του σκελετού Kebara 2, που σήμερα στεγάζονται στο Πανεπιστήμιο του Τελ Αβίβ, και των ιατρικών αξονικών τομογραφιών CT (σπονδυλωτά), των νευρώσεων και των οστών της λεκάνης. Μόλις συγκεντρώθηκαν όλα τα ανατομικά στοιχεία, η εικονική ανακατασκευή πραγματοποιήθηκε μέσω λογισμικού 3D σχεδιασμένου ειδικά για το σκοπό αυτό.

Throax Kebra 2

“Αυτό ήταν σχολαστικό έργο”, δήλωσε ο Alon Barash του Πανεπιστημίου Bar Ilan στο Ισραήλ. “Έπρεπε να σαρώσουμε κάθε σπόνδυλο και όλα τα θραύσματα πλευρών μεμονωμένα και στη συνέχεια να τα επανασυναρμολογήσουμε σε εικονικό 3D”.

“Κατά τη διαδικασία ανασυγκρότησης, ήταν απαραίτητο να«κόψουμε» και να επανατοποθετήσουμε ορισμένα από τα τμήματα που εμφάνισαν παραμόρφωση και να απεικονίσουμε τις νευρώσεις που είχαν διατηρηθεί καλύτερα προκειμένου να υποκαταστήσουν τα άσχημα διατηρημένα από την άλλη πλευρά” σημείωσε ο Asier Gómez-Olivencia, ερευνητής του Ikerbasque στο Πανεπιστήμιο της Χώρας των Βάσκων.

“Οι διαφορές μεταξύ του θώρακα ενός Νεάντερταλ και ενός σύγχρονου ανθρώπου είναι εντυπωσιακές”, δήλωσε ο Daniel García-Martínez και ο Markus Bastir, ερευνητές του Εθνικού Μουσείου Φυσικών Επιστημών (MNCN-CSIC) και συν-συγγραφείς του έργου. “Η σπονδυλική στήλη του Νεάντερταλ βρίσκεται πιο μέσα στο θώρακα σε σχέση με τις νευρώσεις, που παρέχουν μεγαλύτερη σταθερότητα. Ο θώρακας είναι επίσης ευρύτερος στο κάτω μέρος του”, πρόσθεσε ο Mikel Arlegi (UPV / EHU).

“Ο ευρύτερος κατώτερος θώρακας των Νεάντερταλ και ο πιο οριζόντιος προσανατολισμός των νευρώσεων, όπως φαίνεται στην ανακατασκευή του, υποδηλώνουν ότι οι Νεάντερταλ βασίζονταν περισσότερο στο διάφραγμα για αναπνοή”, δήλωσε η Ella Been του Ono Academic College.

“Οι σύγχρονοι άνθρωποι βασίζονται τόσο στο διάφραγμα όσο και στην επέκταση του κελύφους των νευρώσεων. Εδώ μπορούμε να δούμε πως οι νέες τεχνολογίες και μεθοδολογίες στη μελέτη των απολιθωμάτων παρέχουν νέες πληροφορίες για να κατανοήσουμε τα εξαφανισμένα είδη”.

Η Patricia Kramer του Πανεπιστημίου της Ουάσινγκτον ελπίζει ότι” οι μελλοντικές γενετικές αναλύσεις θα παράσχουν πρόσθετες ενδείξεις σχετικά με την αναπνευστική φυσιολογία των Νεάντερταλ”.

Η μέθοδος δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Nature Communications.

Επιμέλεια Κειμένου: Κατερίνα Καλτσά

Διαφήμιση