του Κώστα Κέντζου
Πολλές φορές ακόμα για κάποιον κομήτη που προερχόμενος π.χ. από τις εσχατιές του ηλιακού συστήματος θα κάνει το πέρασμά του κοντά στον Ήλιο ή τη Γη. Τι είναι όμως οι κομήτες;
Οι κομήτες είναι μικρά παγωμένα ουράνια σώματα που, κυρίως λόγω των μεταξύ τους βαρυτικών αλληλεπιδράσεων και συγκρούσεων, κάποια στιγμή αλλάζουν τροχιά και οδεύουν προς το εσωτερικό του ηλιακού συστήματος.
Η τροχιά πολλών απ’ αυτούς γίνεται τότε εξαιρετικά ελλειπτική (μεγάλη απόσταση των δύο εστιακών κέντρων), με αποτέλεσμα στο περιήλιο να περνούν «ξυστά» από τον Ήλιο.
Πλησιάζοντας στο εσωτερικό ηλιακό σύστημα η θερμότητα της ηλιακής ακτινοβολίας εξαερώνει μέρος του πάγου – νερού και των παγωμένων αερίων που βρίσκονται στην επιφάνειά τους. Οι παραγόμενοι υδρατμοί και τα αέρια συμπαρασύρουν συνήθως και ποσότητα σκόνης.
Ως αποτέλεσμα, τα αέρια και η σκόνη που ξεπηδούν από την πλευρά του κομήτη που βλέπει προς τον Ήλιο, σχηματίζουν γύρω του ένα νέφος, την κόμη, στην οποία ανακλάται το φως, κάνοντας τον κομήτη τόσο πιο λαμπρό, όσο μεγαλύτερη είναι η κόμη του. Παρότι οφείλεται σε ένα μικρών διαστάσεων ουράνιο σώμα, η αραιή κόμη μπορεί να ξεπεράσει σε μέγεθος ακόμα και τον Ήλιο!
Καθώς κινείται ο κομήτης, σχηματίζεται πίσω του μια χαρακτηριστική ουρά από υλικά της κόμης, που μεγαλώνει όσο πλησιάζει στον Ήλιο και είναι πάντα στραμμένη μακριά από το άστρο, λόγω της πίεσης ακτινοβολίας και του ηλιακού ανέμου.
Η κόμη και η ουρά είναι τα δύο χαρακτηριστικά που διαφοροποιούν τους κομήτες από τους αστεροειδείς (ο τρόπος σχηματισμού τους είναι επίσης στοιχείο που τους διαφοροποιεί).
Σε κάθε πέρασμα κοντά από τον Ήλιο, ο κομήτης χάνει μέρος από τα πτητικά συστατικά του, με αποτέλεσμα η κόμη και η ουρά να είναι μικρότερες και μετά από πολλά περάσματα σχεδόν ανύπαρκτες.
Η ουρά του κομήτη είναι στην πραγματικότητα διπλή: μία κυρτή που οφείλεται στη σκόνη και μία ευθεία που οφείλεται στα αέρια.
με Αριθμό Μητρώου 12691
