Τα βασικά χαρακτηριστικά του νέου σχεδίου διαχείρισης αποβλήτων Αττικής

Προς έγκριση από το περιφερειακό συμβούλιο Αττικής εισέρχεται το νέο Σχέδιο Διαχείρισης Αποβλήτων. Το νέο Σχέδιο, όπως εκτιμάται, σηματοδοτεί και εγγυάται και μια νέα δυναμική αφετηρία σύγχρονης διαχείρισης στα απορρίμματα, με βασικά χαρακτηριστικά την εξοικονόμηση πόρων σε οικολογικά δίκαιη και βιώσιμη βάση, με αποκεντρωμένο και δημόσιο χαρακτήρα.

Συνοπτικά τα βασικά στοιχεία που εμπεριέχονται στο νέο ΠΕΣΔΑ προσδιορίζοντας και τη φιλοσοφία του νέου συστήματος διαχείρισης αποβλήτων είναι:

Η κοινωνική συμμετοχή και συναίνεση, τόσο στο στάδιο σχεδιασμού, όσο και στην υλοποίηση των δράσεων με ευθύνη και δράση από κάθε πολίτη, στην αρχή ότι η διαχείριση των απορριμμάτων απαιτεί «από πολλούς λίγα και όχι από λίγους πολλά». Το ερώτημα που θέτει ο νέος σχεδιασμός είναι «πώς θα διαχειριστούμε τα απορρίμματα» και όχι «πού θα τα μεταφέρουμε», ακριβώς όπως ορίζει ο νόμος και το ΕΣΔΑ, ο εθνικός σχεδιασμός.

Η υποχρέωση για τοπικό σχεδιασμό σε επίπεδο δήμων και ταυτόχρονα ο ορισμός ότι το 52% των αστικών στερεών αποβλήτων (ΑΣΑ) θα διαχειρίζονται με διαλογή στη πηγή σε τοπικό επίπεδο με ευθύνη των δήμων, εξασφαλίζοντας άμεσα την αποκέντρωση στη διαχείριση.

Η αμφισβήτηση έως και κατάργηση του όρου «Ολοκληρωμένη Εγκατάσταση Διάθεσης Απορριμμάτων» (ΟΕΔΑ). Οι μονάδες επεξεργασίας διαχωρίζονται από τους χώρους τελικής διάθεσης, ενώ το σύνολο των εγκαταστάσεων αποκεντρώνονται και εγκαθίστανται σε όλη την Αττική. Μπαίνουν οι βάσεις για να πάψει οριστικά να λειτουργεί η χωματερή της Φυλής – «μνημείο περιβαλλοντικού χάους, αρρώστιας και ανθρώπινου πόνου», σύμφωνα με την έκθεση της επιτροπής αναφορών του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου.

Η αξιοποίηση των εξοφλημένων λατομείων-μεταλλείων, (η Αττική διαθέτει 154), τόσο για χώρους εγκατάστασης πράσινων σημείων, μικτά επικίνδυνα απόβλητα (ΜΕΑ) και μονάδων βιοαποβλήτων, όσο και για χώρους τελικής διάθεσης.

Η υιοθέτηση μαζί με την αρχή της αποκέντρωσης και την αρχή της εγγύτητας για την εγκατάσταση μονάδων διαχείρισης (ιδίως ΜΕΑ και μονάδων επεξεργασίας βιοαποβλήτων), έτσι ώστε στην πράξη να απαιτούνται ελάχιστοι έως καθόλου σταθμοί μεταφόρτωσης (ΣΜΑ,βεβαίως όμως όχι κεντρικοί ΣΜΑ.