Η καταστροφή του περιβάλλοντος φέρνει λιμούς και πολέμους

Πρόσφατα δημοσιευμένη στατιστική ανάλυση δείχνει ότι το 9% των ένοπλων συγκρούσεων μεταξύ 1980-2010 συνέπεσε με καταστροφές που σχετίζονται με το κλίμα. Το ποσοστό αυτό φτάνει το 23% σε χώρες με βαθιές εθνικές διαιρέσεις.

Η υπερθέρμανση του πλανήτη μπορεί να έχει αποσταθεροποιητικές συνέπειες στην ασφάλεια των χωρών, με πολλές μελέτες να δείχνουν ότι μια παρατεταμένη περίοδο ξηρασίας που έπληξε τις αποδόσεις των καλλιεργειών αύξησε τις υφιστάμενες εντάσεις στη Συρία, συμβάλλοντας στην έναρξη του εμφυλίου πολέμου.

«Εκπλαγήκαμε από τα ευρήματα για τις εθνοτικά διαιρεμένες χώρες σε σύγκριση με άλλα χαρακτηριστικά της χώρας, όπως η ιστορία συγκρούσεων, η φτώχεια, ή η ανισότητα», δήλωσε ο Τζόναθαν Ντόνγκες του Ερευνητικού Ινστιτούτου Κλιματικών Επιπτώσεων του Πότσνταμ (PIK).

«Πιστεύουμε ότι οι εθνοτικές διαιρέσεις χρησιμεύουν ως μια προκαθορισμένη γραμμή σύγκρουσης και όταν προστίθενται άλλοι στρεσογόνοι παράγοντες, όπως οι φυσικές καταστροφές, καθιστούν τις πολυεθνοτικές χώρες ιδιαίτερα ευάλωτες στην επίδραση τέτοιων καταστροφών», πρόσθεσε.

Τα ευρήματα κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου για συγκρούσεις σε επιρρεπείς περιοχές όπως η Κεντρική Ασία, και η βόρεια και κεντρική Αφρική, όπου οι εθνοτικές διαφορές είναι βαθιά ριζωμένες και η κλιματική αλλαγή φέρνει νέες απειλές.

Εξάλλου, σχεδόν τα 2/3 των εμφυλίων πολέμων από το 1946 έχουν γίνει λόγω διαφορών μεταξύ εθνικών ομάδων. Λίγες κακές συγκομιδές ή καταστροφικές πλημμύρες μπορούν να επιδεινώσουν τις τεταμένες σχέσεις μεταξύ φυλετικών ή θρησκευτικών ομάδων, αναφέρει η μελέτη.

«Δεν υπάρχει μία απλή σχέση αιτίας και αποτελέσματος, αλλά οι φυσικές καταστροφές μπορούν να αυξήσουν γρήγορα τον κίνδυνο», δήλωσε ο επικεφαλής της έρευνας Καρλ Σλόισνερ, προσθέτοντας ότι χρειάζεται περισσότερη έρευνα για να διαπιστωθεί πώς αυτή η ευρεία τάση αντικατοπτρίζεται στις επιμέρους συγκρούσεις.