Νέα έρευνα έδειξε ότι η σύνθετη ισορροπία των κερδών και των ζημιών που προκαλείται από την κλιματική αλλαγή θα μπορούσε να σημαίνει αφενός περισσότερη καλλιεργήσιμη γη που να είναι διαθέσιμη για τη γεωργία, αφετέρου λιγότερες σοδειές.
Σύμφωνα με την έρευνα όσο ο πλανήτης θερμαίνεται, τα κατάλληλα εδάφη για νέες καλλιέργειες θα είναι σε υψηλά γεωγραφικά πλάτη, ενώ οι τροπικές περιοχές θα γίνουν λιγότερο παραγωγικές.
Γεωγράφοι από το Ludwig Maximilian του Πανεπιστημίου του Μονάχου στη Γερμανία, σε έκθεση που παρουσίασαν στο περιοδικό Public Library of Science One διερεύνησαν πως το έδαφος η τοπογραφία σχετικά με το κλίμα μπορεί να είναι κατάλληλη για τις 16 πιο σημαντικές τροφές και καλλιέργειες. Στη συνέχεια συνέκριναν τα στοιχεία για την περίοδο 1981-2010 με προσομοιώσεις της παγκόσμιας υπερθέρμανσης για την περίοδο 2071-2100. Τα αποτελέσματα ήταν εντυπωσιακάγια τη βόρειο Καναδά, την Κίνα και τη Ρωσία.
Στη Μεσόγειο και την υποσαχάρια Αφρική υπάρχουν σημαντικές απώλειες της γεωργικής παραγωγικότητας. Επίσης, είναι πολλαπλές οι πιθανότητες να μειωθεί η συγκομιδή στην τροπική Βραζιλία, την Ασία και την Κεντρική Αφρική. Συνολικά, η καλλιεργήσιμη γη θα είναι κατάλληλη έως το 2100 με συνολικά 54 εκατομμύρια τετραγωνικά χιλιόμετρα, αν και από αυτά το 91% ήδη καλλιεργείται.
«Στο πλαίσιο των σημερινών προβλέψεων, που δείχνουν ότι η ζήτηση τροφίμων θα διπλασιαστεί έως το έτος 2050, ως αποτέλεσμα της αύξησης του πληθυσμού, τα στοιχεία είναι αρκετά ανησυχητικά», λέει ο Δρ. Ζαμπέλ.
Ο εξειδικευμένος ερευνητής για το Κλίμα ερευνητής Peter Greve, από το Ελβετικό Ομοσπονδιακό Ινστιτούτο Τεχνολογίας (ETH) στη Ζυρίχη, και οι συνεργάτες του αναφέρουν στο Nature Geoscience ότι η τάση που εχει η κλιματική αλλαγή να κάνει τις πιο υγρές περιοχές ακόμα πιο υγρές και τις ξηρές περιοχές ακόμα πιο άγονες, δε θα ισχύει για πάντα. Ετσι οι ειδικοί άρχισαν να εξετάζουν τις τάσεις εκείνες για αύξηση της υγρασίας ή ξηρασίας. Στην πραγματικότητα, επέλεξαν δύο περιόδους και τις συνέκριναν, την περίοδο 1948-1968 και 1984-2004. Στο παρελθόν, τα μέρη του Αμαζονίου, την Κεντρική Αμερική, τροπική Αφρική και την Ασία θα πρέπει να είχαν περισσότερη υγρασία, αλλά αντ ‘αυτού έγιναν λιγότερο. Στην Παταγονία, την κεντρική Αυστραλία και τις ΗΠΑ που ήταν όλες ξηρές περιοχές, έγιναν πιο υγρές.
Επιμέλεια: Δήμητρα Αιγινίτη
με Αριθμό Μητρώου 12691
