Η Ελλάδα είχε και φέτος αξιοπρεπή παρουσία με σχεδόν 70 εκθέτες στην διεθνή έκθεση οίνου ProWein της Γερμανίας. Όμως ο δρόμος της καθιέρωσης είναι ακόμα μακρύς για το ελληνικό κρασί. Οι Έλληνες μπορεί να θεωρούμε καλά αρκετά ελληνικά κρασιά, ελάχιστοι ξένοι μπορούν ωστόσο να πουν ότι γνωρίζουν τι εστί ποιοτικό ελληνικό κρασί. Η προσπάθεια να γνωρίσουν οι ξένοι τα ελληνικά κρασιά και τις ποικιλίες είναι δύσκολη, αλλά μπορεί να συμβεί.
Αυτή την εντύπωση αποκομίσαμε από την έκθεση κρασιού ProWein στο Ντίσελντορφ της Γερμανίας (23-25.03.2014), στην οποία συμμετείχαν 4.800 εκθέτες από 50 χώρες και επισκέφθηκαν περίπου 45.000, κυρίως επαγγελματίες.
Σύμφωνα με ρεπορτάζ που μετέδωσε το ελληνικό πρόγραμμα της DeutscheWelle με θέμα το ελληνικό κρασί και την παρουσία ελλήνων οινοπαραγωγών στην έκθεση ProWein οινοπαραγωγοί, αλλά και ειδικοί του ελληνικού κρασιού θεωρούν ότι για να καθιερωθεί το ελληνικό κρασί στην διεθνή αγορά τα ζητούμενα, είναι: καλύτερη προώθηση από γνώστες των αγορών του εξωτερικού αλλά και στο εσωτερικό στα εκατομμύρια των τουριστών που έρχονται κάθε χρόνο στην Ελλάδα, καλλιέργεια ελληνικών ποικιλιών και πιο ανταγωνιστικές τιμές.
Ο Κωνσταντίνος Λαζαράκης, ο μόνος Έλληνας ανάμεσα στους 312 MasterofWine παγκοσμίως ως προς τις εξαγωγές θεωρεί ότι οι οινοπαραγωγοί πρέπει να αποκτήσουν διαφορετική φιλοσοφία: «Δεν μπορείς απλά να πεις ότι μέχρι χθες πουλούσα στην περιφέρειά μου και από αύριο ξεκινώ με εξαγωγές.
Το να διαθέτεις τα προϊόντα σου στις αγορές του εξωτερικού απαιτεί μια εντελώς διαφορετική φιλοσοφία, την οποία αν δεν την έχεις ή πρέπει να πληρώσεις για να την αποκτήσεις ή πρέπει να μπεις σε μια διαρκή τριβή με τις ξένες αγορές, να έχεις ανοιχτό μυαλό, να μπορείς να καταλάβεις γιατί ο Πορτογάλος, ο Κροάτης ή ο Σλοβάκος πουλά περισσότερο από σένα, γιατί πουλάει πράγματι περισσότερο από σένα, και να πεις αυτά είναι εκείνα που πρέπει να κάνω και να πας ακόμα και μέσα στο αμπέλι και να ξεκινήσεις πράγματα από την αρχή. Ας μην ξεχνάμε ότι στο χώρο του κρασιού οι αλλαγές είναι μακροπρόθεσμες, χρειάζονται δεκαετία αν όχι δεκαετίες».
Τι όμως κάνει καλύτερα ο ανταγωνισμός; Ο Έλληνας ειδήμων δίνει ένα παράδειγμα: «Στη Σλοβενία υπάρχουν αυτή τη στιγμή επτά ή οκτώ παραγωγοί, οι οποίοι πωλούν τα κρασιά τους σε τιμές από 40 ευρώ και πάνω, εξάγουν το 99% της παραγωγής και μέσα σε δύο μήνες έχουν πουλήσει το σύνολο της παραγωγής τους.Μια μέθοδος που χρησιμοποίησαν ήταν ότι άρχισαν να κάνουν κρασί με τον αρχαίο ελληνικό τρόπο.
Αντί να βάζουν το κρασί σε βαρέλια, το τοποθετούν σε αμφορείς, αντί να τα αποθηκεύουν σε υπόγεια, τα θάβουν στο έδαφος και αντί να χρησιμοποιούν ρητίνες στη δεξαμενή, βάζουν κερί από μέλισσες. Κάτι το οποίο εμείς αναγνωρίζουμε ως δικό μας, εκείνοι το παρουσίασαν ως κάτι καινούργιο. Και φυσικά οι οινοχόοι ανά τον κόσμο που παλεύουν να διαφοροποιηθούν και να δείξουν κάτι καινούργιο αγκάλιασαν αυτά τα κρασιά».
Ο οινοποιός Νώντας Σπυρόπουλος (Κτήμα Σπυρόπουλου), πρώην πρόεδρος του Συνδέσμου Ελληνικού Οίνου, θεωρεί στρατηγικό λάθος ότι οι έλληνες οινοπαραγωγοί επικεντρώθηκαν στη δεκαετία του ΄80 και του ΄90 στις ξένες ποικιλίες. Πιστεύει ωστόσο ότι οι ελληνικές ποικιλίες είναι η δύναμη και ταυτόχρονα η αδυναμία της ελληνικής οινοπαραγωγής. Από τη μια πλευρά αποτελούν όπως αναφέρει «μια βεντάλια εξωτικών γεύσεων» και από την άλλη η παραγωγή είναι δυστυχώς περιορισμένη.
Ο Νώντας Σπυρόπουλος εκτιμά ότι για να αλλάξει το τοπίο στις εξαγωγές, τα ελληνικά κρασιά πρέπει να γίνουν πιο ανταγωνιστικά: «Φοβάμαι ότι ο δρόμος είναι δύσκολος. Πρέπει να προσαρμόσουμε τις τιμές προς τα κάτω. Ο αμπελουργός έχει 5 ή 10 στρέμματα, τα οινοποιεία έχουν μικρές παραγωγές. Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι δεν μπορούμε να επιβιώσουμε με ένα οινοποιείο με 200.000 φιάλες. Υπάρχει ζήτημα προσαρμογής.
Για παράδειγμα στο Κτήμα Σπυρόπουλου προσπαθούμε να μειώσουμε τις τιμές μας 10% και μάλιστα οριζόντια. Πρέπει να γίνουμε όλοι μας πιο ανταγωνιστικοί. Υπάρχουν δύο καθοριστικοί όροι: ανταγωνιστικότητα και εξωστρέφεια. Θεωρώ ότι πρέπει να δουλέψουμε πιο συντονισμένα, να δουλέψουμε πιο…γερμανικά: με αρχή, μέση, τέλος, σχέδιο»!
Ο Τόμας Κούνστμαν, υπεύθυνος εξαγωγών για την Ευρώπη του οινοποιείου «Ελληνικά Κελάρια», πιστεύει ότι το σωστό μάρκετινγκ είναι καθοριστικό για να πειστούν οι γερμανοί καταναλωτές ότι το ελληνικό κρασί έχει θέσει στο τραπέζι τους: «Αυτό που θα έπειθε το γερμανό καταναλωτή θα ήταν εάν ένα ελληνικό κρασί ή μια ελληνική ποικιλία γινόταν bestseller, όπως έχει γίνει το Ασύρτικο στην Αμερική.
Ο γερμανός καταναλωτής θα συνδύαζε στο μυαλό του την Ελλάδα με κάτι που είναι καλό, που είναι της μόδας. Και αυτό θα τραβούσε και άλλα ελληνικά κρασιά. Γίνονται προσπάθειες. Για παράδειγμα καταρτίστηκε πριν από 3 χρόνια ένα 20ετές στρατηγικό σχέδιο μάρκετινγκ με αγορές κλειδί, μεταξύ των οποίων είναι και η Γερμανία. Θα γίνουν στο μέλλον κάποιες κινήσεις στη γερμανική αγορά, ακριβώς για να μπορούμε να προωθήσουμε περισσότερο τα πιο ακριβά, τα πιο ποιοτικά κρασιά».
Αφήνουμε τον επίλογο στον οινοποιό Νώντα Σπυρόπουλο, ο οποίος λέει για την σημασία του ελληνικού κρασιού και τον ρόλο που διαδραματίζει ως εξαγωγικό προϊόν: «Το κρασί επειδή δεν αποσυσκευάζεται στην κουζίνα, αλλά έρχεται στο τραπέζι με την ετικέτα του που λέει Νεμέα, Μαντινεία, Πάρος, Κρήτη, έχει μεγάλη δύναμη. Μπορεί να είναι μικρό το ποσοστό στις συνολικές εξαγωγές, αλλά εκεί μέσα ενσωματώνει όλη την Ελλάδα, την ιστορία, τον πολιτισμό και την μυθολογία της.
Και μετά έρχονται και τα άλλα, όπως το λάδι. Όμως δεν φαίνεται ότι το λάδι που είναι στο τραπέζι είναι ελληνικό, ούτε οι ελιές, ούτε το τυρί μας. Γι’ αυτό θεωρώ ότι το κρασί είναι η ατμομηχανή που πάνω στα βαγόνια της μπορούν να μπουν και τα υπόλοιπα τρόφιμα».
Πηγή : Ελληνικό πρόγραμμα της Deutsche Welle
με Αριθμό Μητρώου 12691
