Τουλάχιστον δέκα φορές περισσότερα από ότι θεωρούσαν έως τώρα οι επιστήμονες είναι τα ψάρια στους ωκεανούς, ιδίως αυτών μεσοπέλαγα, σύμφωνα, με νέες αισιόδοξες μετρήσεις ισπανών ερευνητών, οι οποίοι εκτιμούν ότι η συνολική βιομάζα τους πρέπει να αναθεωρηθεί από το ένα στα δέκα δισεκατομμύρια τόνους. Τα μεσοπελαγικά ψάρια αποτελούν τον κύριο όγκο της βιομάζας των ψαριών των ωκεανών.
Οι επιστήμονες της «Αποστολής Μαλασπίνα», με επικεφαλής τους ερευνητές Κάρλος Ντουάρτε και Χαβιέ Ιριγκογιέν του Ισπανικού Εθνικού Συμβουλίου Ερευνών (CSIC), ταξίδεψαν ανά την υδρόγειο περίπου 32.000 ναυτικά μίλια, σε γεωγραφικά πλάτη μεταξύ 40 μοιρών βόρεια και 40 μοιρών νότια, και έκαναν συνεχείς ακουστικές μετρήσεις σε βάθη 200 έως 1.000 μέτρων. Στην αποστολή, που χρηματοδοτήθηκε με 6 εκατ. ευρώ από την ισπανική κυβέρνηση, συμμετείχαν δεκάδες ερευνητικοί φορείς, μεταξύ των οποίων το Ισπανικό Ινστιτούτο Ωκεανογραφίας, 16 ισπανικά πανεπιστήμια και το ισπανικό Πολεμικό Ναυτικό.
Τα μεσοπελαγικά ψάρια ζουν στη «ζώνη του λυκόφωτος» των ωκεανών (σε βάθος 200 – 1.000 μέτρων) και αποτελούν τα πιο πολυάριθμα σπονδυλωτά της γήινης βιόσφαιρας, όμως οι επιστήμονες ακόμα έχουν μεγάλα κενά στις γνώσεις τους για τη βιολογία, την οικολογία και τη συνολική βιομάζα αυτών των θαλάσσιων πληθυσμών.
Οι έως τώρα εκτιμήσεις για τη μάζα των μεσοπελαγικών ψαριών βασίζονται κυρίως στην αλιεία με τράτες. Όμως πρόσφατα ανακαλύφθηκε ότι τα εν λόγω ψάρια έχουν την ικανότητα να εντοπίζουν έγκαιρα τα δίχτυα και να ξεφεύγουν μακριά από αυτά, με συνέπεια οι αριθμοί για τους πληθυσμούς τους -με βάση τις ψαριές που ανεβάζουν τα αλιευτικά στην επιφάνεια- να υποεκτιμώνται.
Η νέα συστηματική έρευνα με σόναρ δείχνει, σύμφωνα με τον Χαβιέ Ιριγκογιέν, ότι «η βιομάζα των μεσοοπελαγικών ψαριών και συνεπώς η συνολική βιομάζα όλων των ψαριών είναι τουλάχιστον δέκα φορές μεγαλύτερη από ό,τι νομίζαμε προηγουμένως». Τελικά φαίνεται πως οι ωκεανοί δεν είναι οι «έρημοι» που νόμιζαν πολλοί επιστήμονες.
Τα μεσοπελαγικά ψάρια ανεβαίνουν το βράδυ στα ανώτερα στρώματα του ωκεανού για να βρουν τροφή και επιστρέφουν την ημέρα σε βαθύτερα νερά για να αποφύγουν τους θηρευτές. Αυτό το «ανεβοκατέβασμα» έχει μια περιβαλλοντική επίπτωση, όσον αφορά τον «κύκλο του άνθρακα» στους ωκεανούς, καθώς επιταχύνει την μεταφορά οργανικής ύλης από τα ρηχά στα βαθιά. Αυτή η διαδικασία διευκολύνει την απομάκρυνση του διοξειδίου του άνθρακα από την ατμόσφαιρα και την απορρόφησή του από τις θάλασσες.
με Αριθμό Μητρώου 12691
