Οι περισσότερες θαλάσσιες προστατευόμενες περιοχές ανά τον κόσμο (γύρω στο 60%) έχουν αποτύχει να προστατεύσουν πράγματι τους θαλάσσιους οργανισμούς στην επικράτειά τους. Αυτό είναι το συμπέρασμα της μεγαλύτερης, στο είδος της, διεθνούς έρευνας με επικεφαλής τον Γκράχαμ Έντγκαρ του πανεπιστημίου της Τασμανίας, σύμφωνα με το «Science».
Μόνο το 10% των προστατευμένων περιοχών βρέθηκαν να δικαιολογούν το όνομά τους πραγματικά, ενώ το υπόλοιπο 30% βρίσκεται σε μια ενδιάμεση κατάσταση. Συνολικά υπάρχουν περίπου 5.100 τέτοιες περιοχές, που εμπίπτουν σε κάποιο καθεστώς προστασίας και καλύπτουν σχεδόν το 1,8% των θαλασσών του πλανήτη, αλλά η αλιεία απαγορεύεται μόνο στο 1%.
Η μελέτη εξέτασε δειγματοληπτικά πάνω από 2.000 είδη ψαριών μέσα και έξω από 87 θαλάσσια πάρκα και άλλες τέτοιες προστατευόμενες θαλάσσιες περιοχές σε 40 χώρες του πλανήτη και βρήκε ότι, στις περισσότερες περιπτώσεις, οι αριθμοί των ψαριών μέσα στις εν λόγω περιοχές δεν είναι μεγαλύτεροι από εκείνους στις θάλασσες όπου επιτρέπεται ελεύθερα η αλιεία (οι ερευνητές συνέκριναν με στοιχεία από 1.022 αλιευτικές περιοχές).
Όπως είπε ο ερευνητής Τρέβορ Γουίλις του βρετανικού πανεπιστημίου του Πόρτσμουθ, πολλές περιοχές είναι «προστατευμένες» μόνο κατ’ όνομα και αποτελούν «πάρκα στα χαρτιά», όπου η αλιεία και άλλες ανθρώπινες δραστηριότητες (καθώς επίσης η θαλάσσια ρύπανση) συνεχίζονται κανονικά, με συνέπεια να μην παρατηρείται κάποια ανάκαμψη στον αριθμό των ψαριών. Το πρόβλημα αφορά κυρίως την ελλιπή επιτήρηση αυτών των περιοχών από τις Αρχές, καθώς και το μικρό μέγεθός τους.
Στις λίγες εκείνες θαλάσσιες περιοχές όπου η προστασία είναι αποτελεσματική (όλες είναι μεγάλες με έκταση πάνω από 100 τετραγωνικά χιλιόμετρα, ενώ η «ηλικία» τους είναι άνω των δέκα ετών), η έρευνα διαπίστωσε ότι περιέχουν κατά μέσο όρο οκτώ φορές πιο μεγάλα ψάρια, εννέα φορές περισσότερα κοπάδια και 14 φορές περισσότερους καρχαρίες, σε σχέση με τις περιοχές όπου η αλιεία επιτρέπεται (ή γίνεται παρά τους τυπικούς περιορισμούς).
με Αριθμό Μητρώου 12691
