Αρχική Καινοτομία Γιατί αναδημοσιεύουμε ένα status; Και γιατί όχι;

Γιατί αναδημοσιεύουμε ένα status; Και γιατί όχι;

0
Διαφήμιση

Πως μεταφέρονται οι ιδέες; Ποια μηνύματα μεταφέρονται αστραπιαία και αλυσιδωτά σε όλα τα κοινωνικά δίκτυα, και είναι δυνατόν αυτό να προβλεφθεί; Για πρώτη φορά ταυτοποιούνται οι εγκεφαλικές περιοχές που σχετίζονται με την επιτυχή μετάδοση ιδεών, το λεγόμενο “buzz” (μτφ.βουητό) στην ορολογία των κοινωνικών δικτύων. Οι ψυχολόγοι του UCLA έκαναν μεγάλα βήματα στην προσπάθεια τους να δώσουν απαντήσεις..

Η συγκεκριμένη έρευνα έχει μεγάλο εύρος εφαρμογής, αφού σύμφωνα με τους υπεύθυνους, μπορεί να συμβάλλει στη δημιουργία πειστικότερων διαφημίσεων, σε αποτελεσματικότερες καμπάνιες ενημέρωσης για τη δημόσια υγεία και σε καλύτερους τρόπους επικοινωνίας των εκπαιδευτικών με τους μαθητές.

Σύμφωνα με τον Matthew Lieberman, έναν από τους συντάκτες της έρευνας και καθηγητή ψυχολογίας, ψυχιατρικής και επιστημών βιο-συμπεριφοράς του UCLA, αλλά και συγγραφέα του αναμενόμενου βιβλίου Social:Why Our Brains Are Wired to Connect, οι άνθρωποι συχνά ενδιαφέρονται για το αν αυτά που βλέπουν θα αποδειχθούν χρήσιμα, όχι μόνο για τον εαυτό τους, αλλά και για τους άλλους ανθρώπους.

“Είμαστε διερευνητικοί ως προς το ποιος άλλος θα βρει αυτό που μόλις διαβάσαμε ενδιαφέρον, χρήσιμο ή διασκεδαστικό και υπάρχουν τα εγκεφαλικά μας δεδομένα που το αποδεικνύουν. Στην πρώτη επαφή με μια πληροφορία, το άτομο ήδη χρησιμοποιεί το δίκτυο του εγκεφάλου που έχει σχέση με τη διαδικασία σκέψης, για το πώς αυτή η πληροφορία μπορεί να φανεί ενδιαφέρουσα σε άλλα άτομα. Είμαστε «προγραμματισμένοι» να θέλουμε να μοιραστούμε πληροφορίες με άλλα άτομα. Θεωρώ πως αυτό αποτελεί μια εκ βαθέων δήλωση για την κοινωνική φύση του εγκεφάλου μας.”  

“Πριν την έρευνα, αγνοούσαμε ποιες περιοχές του εγκεφάλου σχετίζονται με τις ιδέες που γίνονται μεταδοτικές, όπως επίσης τις περιοχές που ευθύνονται για την επιτυχή επικοινωνία των ιδεών.” επισημαίνει η Emily Falk, βασική συγγραφέας της έρευνας, την οποία πραγματοποίησε στα πλαίσια του διδακτορικού της στο UCLA, στο εργαστήριο του Lieberman. “Πλέον έχουμε χαρτογραφήσει τα σημεία που είναι συνδεδεμένα με ιδέες, οι οποίες έχουν πιθανότητα να μεταδοθούν και σχετίζονται με την δυνατότητα να είσαι ένας καλός «πωλητής ιδεών». Μελλοντικός μας στόχος είναι να χρησιμοποιήσουμε αυτή τη χαρτογράφηση προκειμένου να προβλέψουμε ποιες ιδέες είναι πιθανό να επιτύχουν και ποιος είναι πιθανόν να είναι αποτελεσματικός στη μετάδοσή τους”.


Το πείραμα

Στην πρώτη φάση της έρευνας ζητήθηκε από 19 φοιτητές του UCLA να φανταστούν τον εαυτό τους ως υπεύθυνους τηλεοπτικών προγραμμάτων για την τηλεόραση. Έπρεπε λοιπόν, να αξιολογήσουν 24 πιλοτικές ιδεών για τηλεοπτικές εκπομπές και σειρές κάθε είδους, ενώ υποβάλλονταν σε λειτουργική μαγνητική τομογραφία την ώρα που έβλεπαν και άκουγαν τις πληροφορίες. Αυτοί οι φοιτητές έφτιαξαν προσωπικά βίντεο με τις αξιολογήσεις τους.

Σε ένα άλλο γκρουπ 79 φοιτητών, ζητήθηκε να παίξουν το ρόλο τηλεοπτικού παραγωγού. Έτσι, παρακολούθησαν τα βίντεο με τις αξιολογήσεις των πιλοτικών ιδεών, των άλλων 19 φοιτητών και έπειτα συνέταξαν τη δική τους βαθμολογία γι’ αυτές, βασιζόμενοι μόνο στις βιντεοσκοπημένες αξιολογήσεις.

Οι Lieberman και Falk ήθελαν να δουν ποιες εγκεφαλικές περιοχές ενεργοποιήθηκαν όταν το πρώτο γκρουπ «εκτέθηκε» για πρώτη φορά στις πληροφορίες που αργότερα θα μεταβίβαζαν στους άλλους.

“Είμαστε συνεχώς εκτεθειμένοι στα κοινωνικά δίκτυα, όπως το Facebook και το Twitter. Μερικά από αυτά που διαβάζουμε τα αναδημοσιεύουμε και κάποια άλλα όχι. Είναι κάτι που συμβαίνει την πρώτη στιγμή που ερχόμαστε σε επαφή με τις πληροφορίες – ίσως ακόμα και προτού καν αποφασίσουμε ότι θα τις αναδημοσιεύσουμε – το οποίο διαφοροποιείται για τις πληροφορίες που θα αναμεταδώσουμε επιτυχώς σε αντίθεση με αυτές που θα αγνοήσουμε; ”

Αποδεικνύεται πως ναι.

Το “φαινόμενο του πωλητή”.

Οι ψυχολόγοι εντόπισαν πως τα μέλη του πρώτου γκρουπ που αποδείχτηκαν ιδιαίτερα πειστικοί στο να πείσουν τα μέλη του δεύτερου γκρουπ, επέδειξαν περισσότερη δραστηριότητα στην εγκεφαλική περιοχή, γνωστή ως κροταφοβρεγματική σύνδεση (temporoparietal junction, TPJ) την ώρα που «εκτέθηκαν» για πρώτη φορά στις πληροφορίες, δηλαδή στα πιλοτικά τηλεοπτικά προγράμματα που αργότερα θα αξιολογούσαν και θα πρότειναν στο δεύτερο γκρουπ. Και όσο πειστικότερος ήταν ο φοιτητής, τόσο περισσότερη η εγκεφαλική δραστηριότητα στην TPJ. Και αντίστοιχα, όσο περισσότερο του άρεσε ένα πιλοτικό πρόγραμμα, τόσο περισσότερη δραστηριότητα στην TPJ. Οι ψυχολόγοι ονόμασαν αυτό το φαινόμενο ως “το φαινόμενο του πωλητή”.

Οι ερευνητές δηλώνουν πως ήταν η μόνη περιοχή του εγκεφάλου στην οποία καταγράφηκε κάποιο φαινόμενο και πως κανείς θα περίμενε να παρατηρηθεί κάτι διαφορετικό στις περιοχές του εγκεφάλου που σχετίζονται με την μνήμη. Πέρα από την απόλυτη καινοτομία της έρευνας, που παρακολουθεί τον τρόπο μεταφοράς συγκεκριμένων ποιοτικά δεδομένων, επιπρόσθετα, μας γνωστοποιεί πως τελικά επικοινωνούμε όχι αυτό που μας ενθουσιάζει και μας αφορά, αλλά αυτό που πιστεύουμε ότι αφορά άλλους και σε επίπεδο που είναι σημαντικότερο από αυτό που αφορά μόνον εμάς.

Η TPJ βρίσκεται στην εξωτερική επιφάνεια του εγκεφάλου και αποτελεί τμήμα του γνωστού ως “δίκτυο νοητικοποίησης”, το οποίο έχει σχέση με τις σκέψεις μας για το τι σκέφτονται και τι νιώθουν οι γύρω μας. Αυτό το δίκτυο περιλαμβάνει και τον μεσοραχιαίο προμετωπιαίο φλοιό, που βρίσκεται στη μέση του εγκεφάλου.

“Την ώρα που διαβάζουμε επιστημονική φαντασία ή παρακολουθούμε μια ταινία και «μπαίνουμε» στο μυαλό των ηρώων, αυτό αποτελεί νοητικοποίηση”, λέει ο Lieberman. “Μόλις ακούσεις ένα καλό ανέκδοτο, αμέσως σκέφτεσαι, σε ποιόν να το πω τώρα; Αυτομάτως ενεργοποιούνται αυτές οι εγκεφαλικές περιοχές. Αν παίζουμε πόκερ και προσπαθώ να καταλάβω αν κάνεις μπλόφα, πάλι ενεργοποιούνται. Και αν πάλι δω κάποιον να καταθέτει ένορκα και αναρωτηθώ αν λέει αλήθεια ή όχι, πάλι θα ενεργοποιηθούν.”

“Όταν επεξεργάζομαι μια ιδέα, ίσως σκεφτώ τι είναι πιθανόν οι άλλοι να αξιολογήσουν σε αυτή την ιδέα και πως. Αυτό ίσως με κάνει καλύτερο «πωλητή ιδεών»” προσέθεσε η Falk.

Με περεταίρω μελέτη της νευρολογικής δραστηριότητας σε αυτά τα σημεία, οι ψυχολόγοι θα μπορούσαν θεωρητικά, να προβλέψουν ποιες διαφημίσεις θα διαδοθούν περισσότερο στα κοινωνικά δίκτυα και ποιες θα πετύχουν το διαφημιστικό τους στόχο περισσότερο. Τέτοια γνώση θα μπορούσε να ωφελήσει οποιοδήποτε σκοπό, από τη μείωση επικίνδυνων συμπεριφορών μεταξύ εφήβων έως και τη μάχη ενάντια στον καρκίνο, το κάπνισμα και την παχυσαρκία.

Τα πορίσματα της έρευνας έχουν δημοσιευθεί στην online έκδοση της επιστημονικής Psychological Science και η έντυπη έκδοση αναμένεται αργότερα μέσα στο καλοκαίρι.

Απόδοση & επιμέλεια: Μαρία Αλιβιζάτου
πηγή: http://esciencenews.com/articles/2013/07/08/how.brain.creates.buzz.helps.ideas.spread

Διαφήμιση