World Philosophical Forum: Πώς κινούνται οι ιπτάμενοι δίσκοι

Τι είναι η άπωση, πώς θα  μπορούσε να αξιοποιηθεί από τον άνθρωπο  και πού εκλύεται με μεγαλύτερη δύναμη στη φύση?

Φως στα ερωτήματα αυτά, επιχειρεί να ρίξει με το βιβλίο «Απωστικές δυνάμεις Ιπτάμενων Δίσκων» (Εκδόσεις Λεξίτυπον) της δημοσιογράφου Μαρίας Άνθη που αφιερώθηκε επί μακρόν σε ένα δύσκολο έργο πρωτογενούς έρευνας που αξιώθηκε με σημαντική διεθνή διάκριση.

Παρουσία, εκλεκτών καλεσμένων  από το χώρο της επιστήμης και του πνεύματος, η  κα Άνθη ανακηρύχθηκε για την έρευνα της «Παγκόσμιος Πολίτης της Γης» κατά τη διάρκεια του 10^ου Παγκοσμίου Φιλοσοφικού Συνεδρίου (World  Philosophical Forum/WPF) που πραγματοποιήθηκε στο Μουσείο Πανεπιστήμιου Αθηνών στην Πλάκα και έλαβε το  βραβείο -υπογεγραμμένο από τον καθηγητή Φιλοσοφίας και Ακαδημαϊκό κ.Ευάγγελο Μουτσόπουλο – από  τον ιδρυτή και Πρόεδρο του World Philosophical Forum δρ. Igor Kondrashin, τον αντιπρόεδρο Jeffrey Levett, τον Καθηγητή Στήβεν Ρόϊ πρόεδρο του παραρτήματος Αθηνών, τον Αντιπρόεδρο του Ελληνικού Παραρτήματος WPF Δημήτρη Πολλάτο και τον κ Πάρη Κατσίβελο καθηγητή Δραματικής Τέχνης Αυστριακού πανεπιστημίου D.U.K.

Η Μελέτη

Παραθέτουμε παρακάτω την ομιλία της συγγραφέως:

«Το κεντρικό νόημα που συμπεραίνει κανείς από την μελέτη αυτή είναι η εξέλιξη του ανθρωπίνου είδους μέσω της τεχνολογίας, φθάνοντας σε όρια άγνωστα και πέρα από αυτά που γνωρίζαμε μέχρι τώρα. Πάντοτε μέσω της φιλοσοφίας και της παρατήρησης καταφέρναμε να λύσουμε τα μεγάλα προβλήματα της δημιουργίας σε πολλά επίπεδα. Η φύση όμως φιλοτεχνεί με άγνωστους νόμους τους οποίους ο άνθρωπος καλείται κάθε φορά να ερευνήσει.

Είναι τεράστια η κληρονομιά που μας άφησαν οι πρόγονοί μας και δεν μας την άφησαν για να αναφέρουμε τις ανακαλύψεις τους, είτε τις θεωρίες τους ως παρακαταθήκη από ένα λαμπρό παρελθόν αλλά για να τις προχωρήσουμε, στο μέλλον. Γι’ αυτό και η  φύση άφησε χώρο μέσα στο άγνωστο για κάθε ερευνητή να εργασθεί και αυτό εμείς σήμερα κάνουμε. Η ιδέα της εξέλιξης  βρίσκεται μέσα στο όλον, βρίσκεται εντός της δημιουργίας των στερεωμάτων και των συμπάντων όλων.

Ο Αριστοτέλης μίλησε για την εξέλιξη και τη καταγωγή των ειδών. Το είδος είπε είναι εκείνο που δίνει στο ζώο το σχήμα. Για αυτό το είδος μίλησε και ο Πλάτωνας, ο οποίος όπως θα διαπιστώσουμε ειδικότερα στον Τίμαιο οι δυνάμεις έχουν εντός τους, δηλαδή εκ φύσεως τα είδη του γένους. Ο Αριστοτέλης όμως τα είδη αυτά τα είπε και ενέργεια αφού επιδρά πάνω στην αρχική ουσία την ύλη και τη θέτει σε κίνηση. Αυτήν θεωρεί εντελέχεια της ύλης ο Αριστοτέλης.

Στη Νικομάχεια μίλησε περί αντιθέτων και τα δύο αντίθετα άκρα, τις δύο αντίθετες αρχές που μπορεί αυτά να έχουν, τα ονόμασε ενάντια. Η μεγαλύτερη αντίθεση βρίσκεται μεταξύ των δύο άκρων. Σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις εκεί βρίσκεται η Άπωση.

Θεωρώ ότι είναι το αντίθετο σύμπαν στο άλλο άκρο,  στα ενάντια του δικού μας το οποίο βρίσκεται μέσα στην έλξη και στη βαριά ύλη. Βρίσκεται όμως και εντός και εκτός της βαρύτητας σε ανάλογα ποσά. Οι αναλογίες διαφέρουν από τη γη μας προς τα άλλα άκρα και στα ποσά της απωστικής δυναμικής που αναπτύσσονται κατά την κίνηση της οποίας το έναυσμα έδωσε η Απωστική ενέργεια. Παρ’ όλες τις αντιθέσεις όμως το σύμπαν είναι ενιαίο, ο μακρόκοσμος είναι μέσα στο μικρόκοσμο του ανθρώπου.

Η έλξη, η βαρύτητα και ο άνθρωπος είναι η μικροσκοπική σύνθεση του μεγάλου σύμπαντος και είναι μία από τις εκφράσεις του γιατί υπάρχουν κι άλλες.

Η ασύλληπτη δύναμη της άπωσης

Πρόκειται για ένα έργο για το οποίο όχι μόνον εργάσθηκα αλλά αφιερώθηκα ολοκληρωτικά για πάρα πολλά χρόνια ερευνώντας την απέραντη και ασύλληπτη δύναμη της άπωσης με την οποία όπως όλα δείχνουν θα καταστεί δυνατόν στο μέλλον να κατορθώσουμε με τον κατάλληλο χειρισμό της Άπωσης η οποία είναι πηγή ενέργειας, να έχουμε τη συντόμευση του χρόνου σε μακρινά ταξίδια στο διάστημα και μάλιστα στο έπακρο και σε αφάνταστα επίπεδα όσον αφορά τη λειτουργία ενός σκάφους που δεν θα είναι άλλο παρά ένας Ιπτάμενος Δίσκος.

Ο Ιπτάμενος δίσκος αυτός θα κινείται Απωστικά, με μεγάλες αντοχές σε θερμοκρασίες και αφιλόξενα περιβάλλοντα, με πολύ απλά λόγια, θα αψηφά τα πάντα αυτή η τεχνολογία. Τούτο σημαίνει ότι η άγνωστη μέχρι τώρα σε εμάς αυτή κινητική, θέτει νέους όρους και κανόνες όσον αφορά τη βαρύτητα έτσι όπως εμείς την ξέρουμε. Η άπωση εδράζει σε έναν όροφο ακριβώς πάνω από εμάς και πάντοτε θα είναι μέσα στο ίδιο οίκημα με εμάς, αυτό που ονομάζουμε σύμπαν. Είναι μία από τις θεμελιώδεις αρχές των νόμων στη δημιουργία, και αφορά κυρίως συστήματα όσον αφορά το χώρο, το χρόνο και τη κίνηση.

Θεωρώ ότι σήμερα δεν χαίρομαι μόνον εγώ, χαίρεται και το πνεύμα του Κωνσταντίνου Τομόπουλου αυτή τη μεγάλη στιγμή, θα είναι τώρα μαζί μας. Ο Αείμνηστος Κωνσταντίνος Τομόπουλος, ο Φυσικός επιστήμονας και φωτισμένος δάσκαλος, ο οποίος μελέτησε την ανθρώπινη ταυτότητα, μου μίλαγε πάντοτε για το Δελφικό Γνώθι σ’ αυτόν και ήταν σίγουρος όπως μου είπε σε συνεντεύξεις, που μου παραχώρησε ότι είμαστε όλοι υποσύνολο ενός μεγάλου συνόλου.

Τα υποσυστήματα ενώ έχουν τη δική τους ιδιαίτερη ταυτότητα και συνείδηση συμμετέχουν ταυτόχρονα και στις συνειδήσεις όλων των λοιπών συστημάτων του συστήματος στο οποίο αυτά ανήκουν. Η συνείδηση ως σύστημα συμμετέχει αξιωματικά στις συνειδήσεις όλων των υποσυστημάτων. Ο όρος χάος αφορά το μη προβλέψιμο της συμπεριφοράς και όχι την έλλειψη τάξεως.   

Επομένως εκεί στο αξίωμα αυτό, των συστημάτων σύμφωνα με τη δόμηση του χάους βρίσκεται συνδεδεμένη και η Άπωση ως ενέργεια, μη προβλέψιμη που έχει όμως τη δόμησή της. Αυτή τη δόμηση περιγράφω στο βιβλίο Απωστικές Δυνάμεις Ιπτάμενων Δίσκων αναλυτικά και όσο αυτό κατέστη δυνατόν. Η ενέργεια αυτή είναι μια και μοναδική, για ασύλληπτη υπερτάχυνση που τέτοια δεν έχει ξαναγνωρίσει ο άνθρωπος, ικανή ακόμη και για την απογείωση σκάφους από μακρινούς πλανήτες και εφελκύεται από ένα και μοναδικό σημείο εδώ στη χώρα μας.

Ο Αριστοτέλης  είπε όπως πάνω έτσι και κάτω. Ίσως γιατί οι μηχανισμοί του σημείου συνδέονται μόνον εκεί με τη μεγάλη Άπωση του διαστήματος και αυτό είναι το Ακρωτήριο Ταίναρο. Τα ποσά τα δυναμικά της περιδύνησης βρίσκονται στο μέγιστο. Επομένως ο Ιπτάμενος δίσκος όταν τίθεται σε κίνηση με την υπερτάχυνση στο μέγιστο, η κίνηση τελείται μέσα στο ασύλληπτο σχεδόν αστραπιαία, διαπερνώντας τα πάντα και κάθε εμπόδιο. Η Άπωση είναι σε μεγαλύτερη ποσότητα στα άλλα διαστήματα από ότι μέσα στη βαριά έλξη της γης. Είναι μια δομημένη λειτουργικά, οντότητα που σημαίνει ότι μπορεί να προγραμματιστεί λειτουργικά από τον άνθρωπο για την κατασκευή μηχανών.

Στα «Απωστικά», τα οποία εξηγώ με τους τύπους Απώσεων και τα σχήματά τους, γίνεται μια προσέγγιση όχι με τη γήινη θνητή λογική μας αλλά με εκείνου του απείρου. Έτσι όπως χρειάζεται κανείς να αναπτύσσει μεθοδολογία, ώστε να δει το άγνωστο μέσα από την αυτοσυγκέντρωση και τη βαθιά μελέτη, μέσα από την ταύτιση των σημείων που η Αρχαία Ελληνική Γραμματεία μας υποδεικνύει.

Όπως αναφέρει εξάλλου και ο Κωνσταντίνος Τομόπουλος στο βιβλίο του “Αναζητώντας την ανθρώπινη Ταυτότητα”, υπάρχει η πολλαπλότητα μέσα στη συνειδητότητα όλων των φυσικών οντοτήτων και συστημάτων.

Το ΕΝ είναι το ΠΑΝ

Από τη μια έχουμε ένα σύμπαν ενιαίο στο επίπεδο του ενιαίου και αδιαίρετου αιθερικού, του φορέα της συνειδητότητας, ως η “ρίζα”, ο κορμός όλων των “συνειδήσεων”,  προς επιβεβαίωση του Ηράκλειτου και του Κβαντικού κόσμου,  όπου το ΕΝ είναι το ΠΑΝ και από την άλλη έχουμε τη χαοτική συμπεριφορά στο επίπεδο της συνειδητότητας των απείρων φυσικών κόσμων μεταξύ των οποίων και ο άνθρωπος.

Μας εξηγεί ότι η μεν συνειδητότητα διασφαλίζει την ταυτότητα και την ελευθερία των φυσικών οντοτήτων και αποτελεί την ειδοποιό προϋπόθεση για την υπόσταση των “φυσικών συστημάτων”, η δε ελευθερία στο επίπεδο της συνειδήσεως και των υποσυστημάτων έχει ως άμεση φυσική συνέπεια την αβεβαιότητα και το χάος ως προς την συμπεριφορά τους. Και είναι φαινόμενα  όπου χαρακτηρίζουν όλο ανεξαιρέτως το φυσικό κόσμο.

Η αξιωματική αποδοχή του εμψύχου της ύλης του ενιαίου ενσυνείδητου φορέα ενός σύμπαντος αποτελουμένου από ενσυνείδητες οντότητες είναι γνωστή στη φιλοσοφία του φυσικού κόσμου από την εποχή των προσωκρατικών Ελλήνων φιλοσόφων στην Ινδική και Κινέζικη Φιλοσοφία και στον Ταοϊσμό.

Επομένως, η Άπωση που περιγράφω, αποτελεί ένα από τα κλειδιά αυτά της ενότητας, του κορμού και της ρίζας του φορέα της συνειδητότητας. Για τα «Απωστικά» δεν έχει ξαναγραφτεί μέχρι σήμερα τίποτε παγκοσμίως. Αποτελεί μια δύσκολη έννοια, άγνωστη το ίδιο συμβαίνει και για κάθε ιχνηλάτισή της και επιβεβαίωσή της.

Θεωρώ ότι  οποιαδήποτε νέα εφαρμογή δεν δύναται να στηριχτεί πάνω σε αυτά που γνωρίζουμε γιατί η Άπωση ουδεμία σχέση έχει με αυτό που ονομάζουμε αντιβαρύτητα, βαρύτητα, θεωρία της σχετικότητας, Άντωση στα αεροσκάφη, ακόμη και με τον ηλεκτρομαγνητισμό έτσι όπως τον ξέρουμε.

Οποιαδήποτε εφαρμογή πάνω σε μια τέτοια κατασκευή καθαρά Απωστική θα είναι ικανή να δώσει μια άλλη ώθηση σε ολόκληρη την ανθρωπότητα, θα είναι ικανή να απελευθερώσει τον άνθρωπο από τα δεσμά του, από το αδιέξοδο και τα άλυτα προβλήματα του, ίσως και σε άλλους κλάδους Επιστημών και όχι μόνο στο θέμα των διαστημικών κατασκευών.

Εύχομαι αυτή η έρευνα να αποβεί χρήσιμη στους επιστήμονές μας προκειμένου να εμπεδωθούν περαιτέρω οι ανώτεροι στόχοι τους».

Το βιβλίο

Ασχολείται με τις Απώσεις, ένα θέμα που δεν έχει ξαναγραφτεί, δεν έχει άλλο πρότυπό του και  δεν περιλαμβάνει επεξεργασμένες γνώσεις άλλων συγγραφέων. Εξηγεί το μη εξηγήσιμο για το άγνωστο, το ακατανόητο και για ό,τι είναι έξω από τον κόσμο τής έλξης και πώς αποτυπώνεται στον Ιπτάμενο Δίσκο.

Περιλαμβάνει ορισμένα θεωρητικά στοιχεία για τον κόσμο που εναγκαλίζεται την έλξη ερευνώντας το άγνωστο και τις δυνάμεις του. Η συγγραφέας εκτιμά ότι τέτοιες δυνάμεις έχουν και οι Ιπτάμενοι Δίσκοι που έχουν κάνει την εμφάνισή τους σε πολλά μέρη του πλανήτη μας κινούμενοι με ασύλληπτη ταχύτητα.

Σύμφωνα με όλες τις μέχρι σήμερα ενδείξεις, οι Ιπτάμενοι Δίσκοι έχουν την Άπωση στο σύστημά τους, όπως ακριβώς συμβαίνει με τις τοποθεσίες και τους ανθρώπους. Κατά την άποψή της, η Άπωση είναι ένας μεγάλος κόσμος σε μέγεθος και είναι γνώμονας μέτρησης για την μικρή μας έλξη. Δηλαδή μπορεί κανείς να πει ή να μετρήσει πόση Άπωση έχει ένα σύστημα ή ένα σημείο που δεν υπακούει στη βαρύτητα, πόση δύναμη έχει κανείς από τα αντίθετα.

Σε αυτό το βιβλίο, περιγράφονται οι δυναμικοί πόλοι και ορισμένα στοιχεία για την Άπωση. Όταν λέμε Άπωση, εννοούμε για κάτι πολύ διαφορετικό από αυτό που γνωρίζουμε στο φυσικό μας γήινο κόσμο, δηλαδή μια απώθηση των όμοιων πόλων. Οι Απώσεις αυτές που περιγράφει είναι διαφορετικές, γιατί υπάρχουν από ανάγκη ύπαρξης των αντιθέτων στο κοσμικό στερέωμα. Η Άπωση είναι θεμελιώδης νόμος και αφορά μεγάλα ποσά δυνάμεων που χρειάζονται οι Ιπτάμενοι Δίσκοι –κατά ένα μέρος– να εφελκύσουν και σε καμία περίπτωση εμείς να απελευθερώσουμε αυτή τη δύναμη, διότι θα αποβεί καταστροφική.

Όλες οι στρώσεις πάνω από το δικό μας διάστημα είναι απωστικές και κάποιες είναι απόλυτα απωστικές. Για να φθάσει κανείς εκεί, δηλαδή στο «απόλυτο» με σκάφος και να ακουμπήσει το έδαφος του πλανήτη εκτός ηλιακού συστήματος, θα χρειαστεί τον τέταρτο τύπο απώσεων, που είναι η καθαρή Άπωση. Αυτή η απόλυτη, καθαρή Άπωση φέρει τα μεγαλύτερα ποσά δύναμης και τα μηδαμινά έλξης, μιας έλξης σχεδόν ανεξιχνίαστης. Όταν σκεφτεί κανείς τις Απώσεις θα αλλάξει θεώρηση για το Σύμπαν.

Οι αρχαίοι Έλληνες φαίνεται να γνώριζαν μέρος αυτού του κόσμου από την ιερή γεωμετρία. Οι Απώσεις έρχονται από μακριά, από φάσματα πολύ λεπτά και πανίσχυρα, επηρεάζουν όλους τους πλανήτες με τις δονήσεις τους. Στον Ιπτάμενο δίσκο παίζει ρόλο κατά πόσο έχεις τα απωστικά δυναμικά για να φθάσεις μέχρι το επέκεινα. Οι Απωστικές ροές έχουν να κάνουν με ρεύμα και όχι με ρευστά.

Το βιβλίο αυτό απευθύνεται στους ερευνητές του αγνώστου. Σε εκείνους που δεν ακολούθησαν το κατεστημένο, σ’ εκείνους που θα λύσουν το μυστήριο…