Αρχική Πολιτισμός Αποκωδικοποίηση της Οδύσσειας από τον Κώστα Δούκα

Αποκωδικοποίηση της Οδύσσειας από τον Κώστα Δούκα

13 Μαΐου 2019 - 11:00

Διαφήμιση

Ὁ Ὀδυσσέας περιπλανήθηκε σε τροπικές περιοχές

ΕΝΕΠΛΑΚΗ ΣΕ ΚΥΚΛΩΝΑ ΠΟΥ ΟΥΔΕΠΟΤΕ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΣΤΗΝ ΜΕΣΟΓΕΙΟ.
ΑΕΙΦΟΡΟΣ ΓΕΩΡΓΙΚΗ ΠΑΡΑΓΩΓΗ ΣΤΗΝ ΣΧΕΡΙΑ, ΠΟΥ ΗΤΑΝ ΜΑΛΛΟΝ ΣΤΗΝ ΦΛΩΡΙΔΑ.
ΑΠΙΣΤΕΥΤΕΣ ΠΕΡΙΓΡΑΦΕΣ ΤΟΥ ΟΜΗΡΟΥ, ΠΟΥ ΔΕΝ ΔΙΔΑΧΘΗΚΑΝ ΠΟΤΕ ΣΤΑ ΕΛΛΗΝΟΠΟΥΛΑ.

Συγκλονιστικές ἀποκαλύψεις προκύπτουν ἀπό τά Ὁμηρικά Ἒπη, καί εἰδικότερα ἀπό τήν Ὀδύσσεια, σχετικά μέ τίς περιπλανήσεις τοῦ Ὀδυσσέα. Ὁ Ὃμηρος περιγράφει μέ τρόπο πού δέν ἐπιδέχεται ἀμφισβήτηση, ὃτι κατά τό ταξίδι τοῦ ἣρωα ἀπό τό νησί τῆς Καλυψοῦς πρός τήν γῆ τῶν Φαιάκων, ἐνεπλάκη σέ κυκλῶνα στόν Βόρειο Ἀτλαντικό Ὠκεανό, ὃπου ταυτοποιοῦνται περισσότερες ἀπό τίς μισές περιπλανήσεις τοῦ Ὀδυσσέα (Σκύλλα καί Χάρυβδις, Σειρῆνες, Πλαγκταί Πέτραι, Καλυψώ, Κίρκη, Νῆσος Ἡλίου, Φαίακες), ἐνῶ οἱ ἂλλες μισές συνέβησαν στήν Μεσόγειο (Κίκκονες, Λαιστρυγόνες, Λωτοφάγοι, Κύκλωπες, Αἲολος).

Πράγματι, μία προσεκτική ἀνάγνωση τῶν ραψωδιῶν τῆς Ὀδύσσειας ε, ζ, η καί θ, πείθουν ἀκόμη καί τόν πιό ἂσχετο ὃτι οἱ Φαίακες ἦσαν μᾶλλον Ἰνδιάνοι τῆς Β. Ἀμερικῆς, ὃπως δηλώνει ἂλλωστε καί τό ὂνομά τους (Φαίαξ σημαίνει σκουρόχρωμος ἂνθρωπος) καί ἡ Σχερία, πού σημαίνει ἐκτεταμένη παραλία, δέν εἶναι ἂλλη ἀπό τήν περιοχή τοῦ Κόλπου τοῦ Μεξικοῦ, ἐνῶ οἱ Φαίακες βρίσκονταν σέ τροπική περιοχή, κατά πᾶσα βεβαιότητα στήν Φλώριδα. Κι ἂν ὃλα αὐτά φαντάζουν ἀπίστευτα ἐκ πρώτης ὂψεως δέν ἒχει κανείς παρά νά διαβάσει τήν ἀνάλυση τῶν ραψωδιῶν πού ἀκολουθεῖ.

Ὃταν ὁ Ποσειδῶνας ἀντελήφθη ὃτι ὁ Ὀδυσσέας, μετά τήν περιπέτειά του μέ τήν Χάρυβδιν (πού δέν ἦταν τέρας ἀλλά φυσικό φαινόμενο μιᾶς συγκεκριμένης περιοχῆς τοῦ Βορείου Ἀτλαντικοῦ ὃπου συμβαίνουν μεγάλες παλίρροιες) πλησιάζει στήν γῆ τῶν Φαιάκων, ὁπότε θά τελείωναν καί τά βάσανά του, ὁ θεός τῆς θάλασσας πού τόν μισεῖ ἐπειδή τύφλωσε τόν γιό του κύκλωπα Πολύφημο, ξεσηκώνει ὃλους τούς ἀνέμους καί συνταράσσει οὐρανό καί θάλασσα.

Ὁ Ὃμηρος λέει ὃτι ἒπνεαν ὃλοι μαζί ταυτόχρονα οἱ ἂνεμοι, δηλαδή ὁ Βορέας, ὁ Εὖρος, ὁ Νότος καί ὁ Ζέφυρος, (αὐτοί εἶναι οἱ τέσσερις ἂνεμοι τοῦ Ὁμήρου) πρᾶγμα πού σημαίνει ὃτι ὑπάρχει κυκλῶνας, διότι πουθενά ἀλλοῦ στό ἒπος δέν φυσοῦν ταυτόχρονα ὃλοι μαζί οἱ ἂνεμοι, παρά μόνο στήν συγκεκριμένη αὐτή περιοχή τῶν Φαιάκων. Αὐτή ἡ κυκλοτερής κίνηση τῶν ἀνέμων μαρτυρεῖ ὃτι πρόκειται περί κυκλῶνος, πού οὐδέποτε συμβαίνει στήν Μεσόγειο. Ἀντιθέτως, οἱ κυκλῶνες δημιουργοῦνται ἀκριβῶς στήν περιοχή τοῦ Κόλπου τοῦ Μεξικοῦ καί στήν Φλώριδα καί εἶναι μάλιστα πολύ καταστρεπτικοί. Καί ἐνῶ ὁ Ὀδυσσέας παλεύει μέ τά κύματα πάνω σέ ἓνα ναυάγημα τρεῖς ἡμέρες καί τρεῖς νύχτες, ξαφνικά ἐπέρχεται (μέ παρέμβαση τῆς θεᾶς Ἀθηνᾶς) νηνεμία καί γαλήνη, σύμφωνα μέ τήν ὁμηρική περιγραφή.

Προφανῶς ὁ Ὀδυσσέας ἒχει εἰσέλθει στό <μάτι τοῦ κυκλῶνος>, ὃπου ἐπικρατεῖ ἂπνοια, ἢ πνέουν ἀσθενεῖς ἂνεμοι, μαζί μέ ἡλιοφάνεια ἢ ἀστροφεγγιά, ὁπότε προλαβαίνει καί βγαίνει κολυμπῶντας στήν γῆ τῶν Φαιάκων, πού εἶδε ὃτι ἦταν κοντά ἐξαρθείς ἐπί κύματος, (δηλαδή τόν σήκωσε ψηλά ἓνα κῦμα) κοντά σέ ἓνα ποταμό, ἀφοῦ προηγουμένως κινδύνευσε νά παρασυρθεῖ ἀπό ἰσχυρό κυματισμό πού εἶχε δημιουργήσει ὁ κυκλῶνας, καθώς προσπαθοῦσε νά γραπωθεῖ ἀπό ἓνα βράχο ξεσχίζοντας τά χέρια του. Ὃλ᾽ αὐτά περιγράφονται λεπτομερῶς στό ἒπος, ἀλλά δέν ἒχουν ποτέ διδαχθεῖ στά Ἑλληνόπουλα.

Τό ὃτι ὁ Ὀδυσσέας βρίσκεται σέ τροπική περιοχή ἐπιβεβαιώνεται καί ἀπό τό γεγονός ὃτι λούζεται ἀργότερα στόν ποταμό. Δεδομένου ὃτι ἡ Ὀδύσσεια, καί μάλιστα ἡ μνηστηροφονία, διεξάγεται σέ ἐποχή χειμῶνα, εἶναι ἀδιανόητο νά κάνει μπάνιο ὁ Ὀδυσσέας σέ κρύα νερά ποταμοῦ στήν Μεσόγειο, ὃσο σκληραγωγημένος κι ἂν ἦταν. Ἂλλωστε στόν ἲδιο ποταμό κάνουν μπάνιο τόσο ἡ Ναυσικᾶ, ὃσο καί οἱ ὑπηρέτριές της, χωρίς νά ἒχουν κανένα πρόβλημα, ὃταν φθάνουν στόν ποταμό γιά νά πλύνουν τά ροῦχα τους καί νά συναντηθοῦν μέ τόν γυμνό Ὀδυσσέα.

Η ΠΕΡΙΕΡΓΗ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ ΤΩΝ ΦΑΙΑΚΩΝ

Λίγο ἀργότερα ὁ Ὀδυσσέας μαθαίνει ἀπό τήν Ναυσικᾶ ὃτι οἱ Φαίακες δέν ἐδιαφέρονται γιά ὃπλα, τόξα καί φαρέτρες, γιατί δέν κινδυνεύουν ἀπό κανένα λαό, καθώς αὐτοί <μένουν στό τέλος τῆς πολυκύμαντης θαλάσσης, ἒσχατοι τῶν ἀνθρώπων καί κανένας ἂλλος δέν σμίγει μέ αὐτούς>. Ἐνδιαφέρονται οἱ Φαίακες μόνο γιά πλοῖα. Ταυτόχρονα ὃμως πληροφορεῖται ἀπό τήν Ναυσικᾶ ὃτι οἱ Φαίακες εἶναι κακόζηλοι ἂνθρωποι καί δέν ἀνέχονται τούς ξένους οὒτε τούς φιλοξενοῦν, καί τοῦ συνιστᾶ νά βαδίζει μέ προσοχή στήν πόλη καί νά μή μιλάει μέ κανένα.

Ὃμως οἱ ἡγήτορες τῶν Φαιάκων ὂχι μόνο δέν εἶναι ἀφιλόξενοι, ἀλλά ἀντιθέτως, προσφέρουν πλουσιοπάροχη φιλοξενία στόν Ὀδυσσέα καί τόν γεμίζουν μέ πολλά καί πολύτιμα δῶρα, μέχρι καί χρυσό. Αὐτό μᾶς ὁδηγεῖ στό συμπέρασμα ὃτι οἱ Φαίακες ἦταν ντόπιος λαός, πού ὑπετάγη ἀπό τούς ἡγήτορές του, οἱ ὁποῖοι, ὃπως ὁμολογεῖται στήν Ὀδύσσεια, ἦσαν μεσογειακός λαός, ἀλλά ἐπειδή ληστεύονταν ἀπό τούς Κύκλωπες, ἀναγκάσθηκαν νά ἐκπατρισθοῦν καί νά δημιουργήσουν νέα πατρίδα, μᾶλλον στήν περιοχή τῆς Φλωρίδος, ὃπως προκύπτει ἀπό τίς κατωτέρω περιγραφές τοῦ Ὁμήρου.

ΑΕΙΦΟΡΟΣ ΓΕΩΡΓΙΚΗ ΠΑΡΑΓΩΓΗ

Πράγματι, ἂλλη περικοπή τῆς Ὀδύσσειας μαρτυρεῖ ὃτι ἡ χώρα τοῦ Ἀλκινόου ἒχει ἀειφόρο γεωργική ἀνάπτυξη, ὃπως συμβαίνει σήμερα μέ τά θερμοκήπια καί μέ τούς ὑβριδικούς σπόρους.

<Οἱ καρποί, λέει ὁ Ὃμηρος, δέν ἀπολείπουν ὁλοχρονίς, τά δέντρα καρπίζουν ὃλο τόν χρόνο, χειμῶνα καλοκαίρι. Ρόδι φυτρώνει πάνω στό ρόδι, σῦκο στό σῦκο, ἀχλάδι στό ἀχλάδι, σταφύλι στό σταφύλι, μῆλο στό μῆλο, ἐλιά στήν ἐλιά. Πάντα φυσᾶ ἐκεῖ μόνο ὁ Ζέφυρος. Ἐκεῖ ἀμπέλι μέ πολύ καρπό ἒχει ριζώσει. Ἀπό τήν μιά ξεραίνονται σέ λιακωτό στόν ἣλιο, πιό κεῖ τρυγοῦν ἂλλα ἀμπέλια κι ἀλλοῦ τά πατᾶνε. Μπρός βρίσκονται τά ἂγουρα, μόλις ἂνθισαν, καί πιό κεῖ ἂλλα ὑπομαυρίζουν. Στή ἂκρη τῆς δενδροστοιχίας πρασιές κάθε λογῆς φυτρώνουν καί εἶναι πάντοτε ἀνθισμένες>.

ΤΕΙΧΗ… ΞΥΛΙΝΑ ΚΑΙ ΧΡΥΣΟΣ «ΝΑ ΦΑΝΕ ΚΙ ΟΙ… ΚΟΤΕΣ»

Ἀλλά δέν εἶναι μόνο αὐτό πού ὁδηγεῖ στό συμπέρασμα ὃτι ἡ Σχερία βρίσκεται σέ τροπικό κλῖμα. Ὁ Ὀδυσσέας θαυμάζει τά τείχη τῶν Φαιάκων, πού δέν εἶναι φτιαγμένα ἀπό λαξευτές πέτρες, ὃπως στήν Ἑλλάδα ἢ στίς Μεσογειακές περιοχές γενικώτερα, ἀλλά ἀπό…κορμούς δένδρων πελεκημένους στό ἂνω μέρος νά εἶναι μυτεροί, σάν πάσσαλοι αἰχμηροί καί ἁρμοσμένοι μεταξύ τους. Θυμίζουν τά τείχη αὐτά τά ὀχυρά Νοτίων καί Βορείων στήν Ἀμερική ἢ τά ὀχυρά πού περιγράφει ὁ Φένιμορ Κοῦπερ στό βιβλίο του <Ὁ τελευταῖος τῶν Μοϊκανῶν>, ὃπως τό ὀχυρό Μονκάλμ.

Οἱ λαοί κατασκευάζουν τά τείχη τους ἀνάλογα μέ τό ὑλικό πού τούς προσφέρει ἡ περιοχή. Οἱ λαοί τῆς Ἑλλάδος π.χ. εἶχαν ἂφθονη πέτρα καί τά τείχη τους ἦσαν κατασκευασμένα ἀπό λαξευμένες πέτρες. Οἱ Φαίακες εἶχαν πυκνά δάση, ζούγκλες, μέ δένδρα προφανῶς ὑψηλόκορμα, πού χρησιμοποιοῦσαν σάν ὑλικό κατασκευῆς τειχῶν μέ τόν τρόπο που περιγράφει ὁ Ὀδυσσέας.

Μία ἂλλη σημαντική πληροφορία τοῦ Ὁμήρου εἶναι ὃτι οἱ Φαίακες διαθέτουν ἂφθονο χρυσό, ἀλλά καί ἀσήμι καί χαλκό. Οἱ θῦρες τοῦ ἀνακτόρου εἶναι χρυσές, χρυσοί σκύλοι φυλάσσουν τό ἀνάκτορο τοῦ μεγαλόκαρδου Ἀλκινόου, ἐνῶ πάνω σέ βωμούς εἶχαν τοποθετηθεῖ ὁλόχρυσα ἀγάλματα κούρων, πού κρατοῦσαν ἀναμμένες δάδες γιά νά φωτίζουν τήν νύχτα. Ἀλλά καί ὃταν οἱ Φαίακες πηγαίνουν τόν Ὀδυσσέα στήν Ἰθάκη, τόν φορτώνουν μέ ἂφθονο χρυσό, πού ὃπως λέει ἀλλοῦ ὁ Ὃμηρος, θά μποροῦσαν καί τρεῖς ἀκόμη γενεές νά ζήσουν.

Ἀλήθεια, ποῦ βρῆκαν τόσο χρυσό οἱ Φαίακες;

Αὐτό θά τό ἐξηγήσουμε παρακάτω.

Καί γιατί ὁ Ὃμηρος ὁμιλεῖ γιά <ἀψόρροον ποταμόν Ὠκεανόν>; Δηλαδή γιά ποτάμι ὀπισθόρροο, πού γυρίζει πίσω. Γυρίζουν πίσω τά ποτάμια;

Γυρίζουν καμμιά φορά.

Ἀλλά αὐτό συμβαίνει μόνο στόν Βόρειο Ἀτλαντικό. Ὁ <ἀψόρρος ποταμός Ὠκεανός> δέν εἶναι ἂλλος ἀπό τό Gulf Stream, τό Ρεῦμα τοῦ Κόλπου, πού θαύμασε ἀπό τό διάστημα ὁ ἀστροναύτης Τζών Γκλέν.

ΠΟΥ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ Η ΣΧΕΡΙΑ

Τό ὃτι ἡ Σχερία βρίσκεται πολύ μακριά ἀπό τήν Ἑλλάδα καί ἀπό τήν Μεσόγειο, προκύπτει καί ἀπό τήν φράση τῆς Ναυσικᾶς, πού ἐρωτεύθηκε καί ἢθελε νά παντρευτεῖ τόν Ὀδυσσέα: <Μακάρι νά γινόταν ἂντρας μου καί νά τοῦ ἂρεσε νά μείνει ἐδῶ>.

Δηλαδή ποῦ ἐδῶ; Ἂν ἡ Σχερία ἦταν ἡ Κέρκυρα, μιᾶς ἡμέρας κωπήλατο ταξίδι δηλαδή μέχρι τήν Ἰθάκη, θά εἶχε ἂραγε πρόβλημα ὁ Ὀδυσσέας νά μείνει στήν Σχερία; Στο διπλανό νησί; Ἢ μήπως ὁ στίχος αὐτός ἐννοεῖ ὃτι ὁ Ὀδυσσέας ἒπρεπε νά ζήσει στήν ξενητειά, σέ ἂλλους ἀνθρώπους, μέ ἂλλα ἢθη καί ἒθιμα, κι αὐτός ξένος, πού δέν τόν ἀνέχονται οἱ ντόπιοι οὒτε φιλοξενοῦν;

Εἶναι προφανές ὃτι ἂλλη ψυχολογία ἒχουν οἱ ἡγήτορες τῶν Φαιάκων, καί ἂλλη ὁ λαός στόν ὁποῖον ἂρχουν. Οἱ ἡγήτορες εἶναι φιλόξενοι, ἐνῶ οἱ κάτοικοι ἀφιλόξενοι, κακόζηλοι καί δέν θέλουν νά βλέπουν ξένο στήν χώρα τους. Γι᾽αὐτό ἡ Ναυσικᾶ παίρνει τόσα προφυλακτικά μέτρα ὃταν ὁδηγεῖ τόν Ὀδυσσέα ἀπό τόν <ποταμό> μέχρι τό ἀνάκτορο, γιά νά μή τήν κακολογήσουν οἱ Φαίακες. Καί γι᾽αὐτό δέν ἐπιβιβάζει τόν Ὀδυσσέα στήν ἃμαξά της καί τόν ὑποχρεώνει νά… τρέχει πίσω ἀπό τά μουλάρια.

Ἀλλά καί ὁ Ἀλκίνοος νομίζει ὃτι τό πιό μακρινό μέρος τοῦ κόσμου εἶναι ἡ Εὒβοια, καθώς ἒχει ἀκουστά ἀπό τούς προγόνους του, οἱ ὁποῖοι ταξίδευαν ἀπό τήν Σχερία στήν Εὒβοια καί γύριζαν…αὐθημερόν! Ἀκόμη καί ἂν ἡ Σχερία ἦταν ἡ σημερινή Κέρκυρα, εἶναι ἀδιανόητο, ἀκόμη καί σήμερα νά ταξιδεύσει κανείς καί νά γυρίσει αὐθημερόν μέ πλωτό μέσο, ἒστω καί ἂν ὑπάρχει ἡ διώρυγα τῆς Κορίνθου, πού δέν ὑπῆρχε στήν ἐποχή του Ἀλκινόου καί θά ἒπρεπε οἱ ταξιδιῶτες νά πραγματοποιήσουν τόν γύρο τῆς Πελοποννήσου.

Ὃλ᾽ αὐτά τά περίεργα πράγματα πού μᾶς ἀφηγεῖται ὁ Ὃμηρος ἒχουν τήν ἐξήγησή τους. Ὁ Ὀδυσσέας, ἀποπλέοντας μέ γερόφτιαχτη σχεδία ἀπό τό νησί τῆς Καλυψοῦς, πού ἦταν σύμφωνα μέ τήν Ἀμερικανίδα Ἀρχαιολόγο Ἑνριέττα Μέρτζ οἱ Ἀζόρες, πού καί τά ἡφαιστειογενῆ αὐτά νησιά ὁ Ὃμηρος τά περιγράφει μέ κάθε λεπτομέρεια, παρασύρεται ἀπό τό Κόλπειον Ρεῦμα (<ἀψόρρος ποταμός Ὠκεανός>) πού ρέει μέσα στόν Β. Ἀτλαντικό κυκλοτερῶς μέ ταχύτητα 104 ἓως 233 χιλιόμετρα τό 24ωρο, διῆλθε ὑποχρεωτικά ἀπό τό προσήνεμο πέρασμα μεταξύ Κούβας καί Ἱσπανιόλας (Ἀϊτῆς), πού ἦσαν οἱ δύο Σειρῆνες τοῦ Ὁμήρου, ἐπειδή σαγηνεύουν τόν ταξιδιώτη τά κατάφυτα αὐτά παραδεισένια νησιά, γλύτωσε ἀπό τήν Χάρυβδιν, πού ἦταν πίδακας ἀναρροφωμένης καί ἐκτοξευομένης θαλάσσης λόγω παλιρροιῶν καί, μετά ἀπό τριήμερη ταλαιπωρία μέ τόν κυκλῶνα πού τοῦ τσάκισε τήν σχεδία τελειωτικά, ἀφήνοντάς τον καβάλα σέ ἓνα ναυάγημα, ἒφθασε σέ κάποια ἀμμώδη παραλία ἀπό τά ἀνατολικά τοῦ Κόλπου τοῦ Μεξικοῦ μέχρι τῆς Φλωρίδος, τό Μαϊάμι, πού κι αὐτό εἶναι μία πραγματική Σχερία μέ ἐκτεταμένες τεράστιες ἀμμώδεις ἀκτές (κατά τήν ἐτυμολογία τοῦ ἀρχαίου λεξικογράφου Ἡσυχίου) πολλῶν χιλιομέτρων, ὃπου κανείς δέν κολυμπᾶ ἀπό τούς σημερινούς κατοίκους ἢ τουρίστες, οἱ ὁποῖοι καταφεύγουν στήν παραδεισένια αὐτή τροπική περιοχή. Προτιμοῦν τίς πισίνες τῶν πολυτελῶν ξενοδοχείων, φοβούμενοι τούς μεγάλους κυματισμούς τοῦ Ὠκεανοῦ καί τούς…καρχαρίες.

Σ᾽ αὐτή τήν περιοχή, στόν Ἀνατολικό Κόλπο τοῦ Μεξικοῦ, ἐκβάλλουν ἑνούμενοι καί σχηματίζουν τεράστιο Δέλτα μεγάλοι ποταμοί, ὃπως ὁ Μισσισσιπής, ὁ Μισούρι, ὁ Ὀχάϊο, ὁ Ἂρκανσω κ.ἂ μικρότεροι παραπόταμοι, ὣστε νά δικαιολογεῖται ἡ ἀφθονία τοῦ χρυσοῦ πού κατεβάζουν τά ποτάμια, ἀλλά καί τό ὃτι οἱ Φαίακες εἶναι <ἒσχατοι ἀνθρώπων> κατά τά λεγόμενα τῆς Ναυσικᾶς καί <δέν σμίγουν μέ ἂλλους λαούς>.

ΟΙ ΑΡΓΟΝΑΥΤΕΣ ΑΝΕΚΑΛΥΨΑΝ ΠΡΩΤΟΙ ΤΗΝ ΑΜΕΡΙΚΗ

Τό ἲδιο δρομολόγιο μέ τόν Ὀδυσσέα, ἐκμεταλλευόμενοι τό Ρεῦμα τοῦ Κόλπου, εἶχαν ἀκολουθήσει καί οἱ Ἀργοναῦτες, οἱ ὁποῖοι κατευθύνθηκαν στήν Νότιο Ἀμερική φθάνοντας μέχρι τίς ἐκβολές τοῦ ποταμοῦ Ρίο ντέ λά Πλάτα, ὃπου στήν δεκαετία τοῦ ᾽50 βρέθηκαν δεκάδες ἀρχαιοελληνικοί ἀμφορεῖς καί ἀρχαιοελληνικές ἐπιγραφές, ἐνῶ ἑκατοντάδες πόλεις, τοποθεσίες, ποταμοί, λίμνες καί περιοχές φέρουν σέ ὃλη τήν Ἀμερική ἀρχαιοελληνικά ὀνόματα, ὃπως Ἀμαζονία, Ἲακχος, Μίνοες, Τηλέμαχος, Ἀτάλεια, Κόσμος, Ἓσπερος, Κάστωρ, Φάρος καί ἑκατοντάδες ἂλλα, τά ὁποῖα βρῆκαν οἱ Ἱσπανοί κατακτητές ὃταν ἀνεκάλυψαν (γιά δεύτερη φορά) τήν Ἀμερική.

Καί μία τελευταία ἐντυπωσιακή πληροφορία, πού δείχνει ὃτι οἱ πανάρχαιοι Ἓλληνες γνώριζαν τό Ρεῦμα τοῦ Κόλπου.

Ὁ Δίας σέ ἂλλη ραψωδία ὑπόσχεται στήν Ἀθηνᾶ ὃτι ὁ Ὀδυσσέας θά γυρίσει στήν Ἰθάκη, ἀλλά…μέσω γῆς τῶν Φαιάκων, ὃπου θά φθάσει σέ 20 ἡμέρες. Τόσες ἒκανε ὁ Ὀδυσσέας γιά νά φθάσει μέ τό Ρεῦμα τοῦ Κόλπου στίς ἀνατολικές ἀκτές τῆς Ἀμερικῆς.

Ἀλλά καί ὁ Χριστόφορος Κολόμβος, πού κι αὐτός ἱστιοφόρα καί κωπήλατα πλοῖα εἶχε, ὃπως οἱ Ἀχαιοί, ἀπέπλευσε ἀπό τίς βορειοδυτικές ἀκτές τῆς Ἀφρικῆς, ἐκμεταλλευόμενος τούς ἀληγεῖς ἀνέμους πού φυσοῦν ἀπό ἐκεῖ, εἰσῆλθε στό Ρεῦμα τῶν Καναρίων πού ἀποτελοῦν μέρος τοῦ Κολπείου Ρεύματος καί ἒφθασε στήν Ἀμερική σέ 18 ἡμέρες.

Δηλαδή ἀπό τήν ἐποχή τοῦ Διός, τήν ἐποχή τῶν Ἀργοναυτῶν, τήν ἐποχή τοῦ Ὁμήρου, μέχρι τήν ἐποχή τοῦ Χριστοφόρου Κολόμβου, γνώριζαν ὃτι ἓνα θαλάσσιο ρεῦμα κινεῖται κυκλοτερῶς στόν Ἀτλαντικό (πρῶτος ἀπό τούς νεωτέρους θαλασσοπόρους τό ἀνεκάλυψε τό 1.513 ὁ Πόντε ντέ Λεόν, πού λέει ὃτι ἓνα θερμό καί ἰσχυρό ρεῦμα τόν παρέσυρε μέχρι τήν Καραϊβική), πού σέ φέρνει πίσω ἀπό ἐκεῖ πού ξεκίνησες. Τό ρεῦμα αὐτό ὁ Ὃμηρος ἀποκαλεῖ <ἀψόρροον ποταμόν Ὠκεανόν>.

Καί μέ σημερινά κριτήρια διά τοῦ λόγου τό ἀληθές: Ἡ ἀπόσταση Ἀζορῶν-Φλωρίδος εἶναι 3.256 μίλια. Τό Ρεῦμα τοῦ Κόλπου ἒχει ταχύτητα 6-8 μίλια τήν ὣρα. Μέσος ὃρος 7 μίλια. Ὁπότε, 20 ἡμέρες πού εἶπε ὁ Δίας ὃτι θά διαρκέσει τό ταξίδι τοῦ Ὀδυσσέα ἀπό τίς Ἀζόρες (Καλυψώ) μέχρι τήν Σχερία (Μαϊάμι), ἐπί 24 ὣρες=480 ὧρες, ἐπί 7 μίλια τήν ὣρα πού τρέχει τό Ρ.τ.Κ.=3.360 μίλια. Δηλαδή ὃσο χρόνο χρειάζεται γιά νά φθάσει τό Ρεῦμα τοῦ Κόλπου στήν Φλώριδα. Ὑπολείπονται 114 περίπου μίλια, πού ὁ Ὀδυσσέας τά δαπάνησε ἐμπλεκόμενος, ὡς φαίνεται, στήν Χάρυβδι, γιά δεύτερη φορά, πού εἶναι βορειότερα, στόν ὃρμο Φάντυ.