Ταχυπαλμίες: Τι κάνουμε όταν η καρδιά μας χτυπάει “τρελά”

του Απόστολου Χρ. Τσαντίλα ΜD,MSc

Καρδιοχειρούργου-Θωρακοχειρούργου

«Αίσθημα Παλμών»… Καθημερινό στρες ? Αύξηση της καφεΐνης στα επίπεδα του αίματος? Θυρεοειδοπάθεια ή κάποια καρδιακή δυσλειτουργία?

Δεν είναι λίγες οι φορές που αισθανόμαστε το στήθος μας να «φτερουγίζει». Αυτό μεταφράζεται ιατρικά ως μια διαφορά στην ταχύτητα με την οποία η καρδιά μας προσπαθεί, για να καλύψει αυτόματα τις ανάγκες της ζωής μας.

Η καρδιά μας στην οποία αποδόθηκε και ο ρόλος του «συναισθηματικού» οργάνου, χωρίς υπερβολές, αποτελεί την κύρια αυτόματη «αντλία» τροφοδοσίας του σώματος, των υπολοίπων οργάνων και των ιστών, ο ρόλος της, να διαχέει επαρκώς το αίμα και μαζί με αυτό την Ζωή.

Η ταχύτητα του παλμού της και οι κτύποι της, είναι αυτοί που παράγουν την κυκλοφορία στο σώμα μας και ανάλογα με τις ανάγκες του οργανισμού μας διαφοροποιούνται σε ταχύτερους (αυξημένες ανάγκες, στρες, φόβος, κόπωση δραστηριότητες) ή πιο αργούς (καθημερινές ανάγκες, ύπνος, ηρεμία, χαλαρές συνήθειες).

Το «μυστικό» αυτού το οργάνου της «ψυχής» είναι ότι δέχεται να «ρυθμίζεται αυτόματα» από τον εγκέφαλο, τις αισθήσεις μας, τα συναισθήματά μας, τις σκέψεις μας, άλλα και κυρίως από όργανα ή αδένες όπως ο θυρεοειδής, ακόμα και από συστατικά που βρίσκονται στο αίμα μας κατά περίπτωση ανάλογα με τις συνήθειές μας όπως η καφεΐνη, η νικοτίνη και το αλκοόλ.

Πριν σκεφτούμε λοιπόν ή ανησυχήσουμε για τις όποιες ταχυπαλμίες ή πιο γνωστές ως ταχυκαρδίες, καλό είναι να ανασκοπήσουμε και να ελέγξουμε απλές καθημερινές και ανθρώπινες συνθήκες ρουτίνας που ίσως να «βρίσκουν χώρο» και σε κατάλληλο χρόνο και μας κάνουν να «καρδιοχτυπούμε» παροδικά.

Το νερό, συστατικό μέσα στο οποίο αναπτύχθηκε η ζωή, αποτελεί και αποτέλεσε από τότε τον βασικό της «υποστηρικτή». Είναι γνώριμο σε όλους μας ότι το μεγαλύτερο μέρος του σώματός μας αποτελείται από το υγρό στοιχείο, δηλαδή το νερό, με πρώτη την καρδιά να αντιλαμβάνεται τυχόν έλλειψη του, ακόμη και αν δεν μας παρουσιάζεται πρώιμα, το αίσθημα της δίψας.

Έως ότου λοιπόν να αντισταθμιστεί η ποσότητα το νερού που μας λείπει στα αγγεία, η καρδιά μας αντιρροπιστικά «τρέχει» με μεγαλύτερη ταχύτητα να εκπληρώσει τις ίδιες ανάγκες με την ίδια ή την μικρότερη ποσότητα νερού/αίματος προς της απαιτήσεις του σώματός μας, για να μην επηρεασθεί έτσι το σταθερό έργο της ομοιόστασης, δηλαδή της διατήρησης της ζωής. Αυτό ακριβώς μεταφράζεται σε εμάς ως ταχυκαρδία ή αυξημένο φυσιολογικά αίσθημα παλμών.

Άλλες ουσίες και βασικά συστατικά που εμπεριέχονται σε πόσιμα ροφήματα όπως ο καφές μας, ή εισπνεόμενα εθιστικά συστατικά , εκτός των άλλων μεγάλων προβλημάτων που δημιουργούν έχουν θα τολμήσουμε να πούμε ένα ειδικά «καρδιοδιεγερτικό» αποτέλεσμα στην καρδιά μας.

Αυτά τα συστατικά μεταφέρονται με την κυκλοφορία σε πολλά, αν όχι σε όλα τα μέρη του σώματός μας, επιδρούν με έναν ιδιαίτερο μηχανισμό εγρήγορσης στο έργο της καρδιάς μας, ενώ παράλληλα η διάρκεια της επίδρασής τους επηρεάζεται από την ποσότητά τους στο αίμα μας καθόλο το 24ωρο.

Ο θυρεοειδής μας, αδένας «κλειδί» για τον Άνθρωπο και τη Ζωή, παράγει ορμόνες οι οποίες «ξυπνούν» όλα τα όργανα του σώματός μας, προετοιμάζουν την βιολογική μας «ημέρα», βοηθούν στο να κάνουμε όλα όσα σκεπτόμαστε με το σώμα μας και συμβάλλουν τα μέγιστα στην ανάπτυξη και την εξέλιξη της ζωτικότητάς μας.

Μια λοιπόν ορμονική δυσλειτουργία αυτού του αδένα παρουσιάζεται άμεσα και είναι αισθητή από την καρδιά μας, με διαταραχές του ρυθμού της, που μπορούν να φτάσουν ακόμη και στο επίπεδο των παθήσεων της αρρυθμίας.

Το προφίλ του Ανθρώπου της Δυτικής κοινωνίας είναι ίσως ο σημαντικότερος παράγοντας ρίσκου για τις παθήσεις του κυκλοφορικού. Ο ιατρικός έλεγχος της καρδιάς μας, είναι αναντικατάστατο «εργαλείο» πρόληψης για την μακροζωία. Σήμερα έχουμε όλα τα απαραίτητα για να προστατεύσουμε και να εξασφαλίσουμε την λειτουργικότητά της, αυξάνοντας το προσδόκιμο της ζωής.

Πρωτίστως όμως οφείλουμε να «διορθώσουμε» στην καθημερινότητά μας ότι μπορεί να την κάνει να «τρέχει» και να μας ανησυχεί. Όσο στρεσογόνα κι αν είναι ο κόσμος που ζούμε και κινούμαστε στηρίζεται από εμάς, πρέπει λοιπόν να προσέχουμε την καρδιά μας, επειδή αυτή «τροφοδοτεί» μόνο… εμάς.